Duastmin 120 mcg + 20 mcg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Duastmin, 120 mikrogramów + 20 mikrogramów, proszek do inhalacji w kapsułce twardej

Duastmin, 240 mikrogramów + 20 mikrogramów, proszek do inhalacji w kapsułce twardej

2. skład jakościowy i ilościowy

Każda kapsułka zawiera 150 mikrogramów budezonidu i 25 mikrogramów salmeterolu (w postaci salmeterolu ksynafonianu).

Każda dostarczana dawka (tj. opuszczająca ustnik inhalatora) zawiera 120 mikrogramów budezonidu i 20 mikrogramów salmeterolu (w postaci salmeterolu ksynafonianu).

Każda kapsułka zawiera 300 mikrogramów budezonidu i 25 mikrogramów salmeterolu (w postaci salmeterolu ksynafonianu).

Każda dostarczana dawka (tj. opuszczająca ustnik inhalatora) zawiera 240 mikrogramów budezonidu i 20 mikrogramów salmeterolu (w postaci salmeterolu ksynafonianu).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:

– 1 kapsułka twarda zawiera 24,5 mg laktozy (Duastmin 120 mikrogramów + 20 mikrogramów)

– 1 kapsułka twarda zawiera 24,35 mg laktozy (Duastmin 240 mikrogramów + 20 mikrogramów)

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Proszek do inhalacji w kapsułce twardej.

Przejrzyste, bezbarwne kapsułki o długości 15,9 mm zawierające biały proszek, oznaczone czarnym napisem „B120 S20” (Duastmin 120 mikrogramów + 20 mikrogramów)

Przejrzyste, bezbarwne kapsułki o długości 15,9 mm zawierające biały proszek, oznaczone czarnym napisem „B240 S20” i jednym czarnym pierścieniem (Duastmin 240 mikrogramów + 20 mikrogramów)

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Duastmin jest wskazany do systematycznego leczenia astmy oskrzelowej u dorosłych, u których jest właściwe zastosowanie złożonego produktu leczniczego (zawierającego glikokortykosteroid wziewny i długo działający P2-mimetyk):

– u pacjentów, u których objawów astmy nie można opanować mimo stosowania glikokortykos­teroidu wziewnego oraz krótko działającego P2-mimetyku, stosowanego doraźnie

lub

– u pacjentów, u których objawy astmy można opanować glikokortykos­teroidem wziewnym i długo działającym P2-mimetykiem.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Należy poinformować pacjentów, że w celu uzyskania optymalnych korzyści z leczenia, produkt leczniczy Duastmin należy stosować codziennie, nawet jeżeli objawy choroby nie występują.

Duastmin nie jest przeznaczony do początkowego leczenia astmy. Dawki poszczególnych substancji czynnych zawartych w produkcie leczniczym Duastmin dobiera się indywidualnie i powinny być dostosowane do stopnia nasilenia objawów choroby. Należy zwrócić na to szczególną uwagę zarówno w momencie rozpoczynania leczenia produktem złożonym, jak i podczas ustalania dawki podtrzymującej. Jeśli u pacjenta jest konieczne zastosowanie kombinacji substancji w dawkach innych niż dostępne w inhalatorze ze złożonym produktem leczniczym Duastmin, leczenie należy uzupełnić przepisując odpowiednie dawki wziewnych P2-mimetyków i (lub) glikokortykos­teroidów.

Pacjenci powinni być regularnie kontrolowani przez lekarza, tak aby dawka produktu leczniczego Duastmin, którą otrzymują była nadal optymalna, a ewentualna zmiana nastąpiła tylko na zalecenie lekarza. Dawkę należy dobierać do ustalenia najmniejszej dawki, która zapewnia skuteczną kontrolę objawów astmy. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy należy ocenić dotychczasowe leczenie i rozważyć zmianę terapii ze złożonego produktu leczniczego na leczenie samym wziewnym glikokortykos­teroidem. Należy przeprowadzać regularne kontrole pacjentów, u których zamieniono leczenie ze złożonego produktu leczniczego na sam glikokortykosteroid wziewny. Jeśli konieczna będzie dalsza redukcja dawki leku, należy zalecić inny produkt leczniczy stosowany wziewnie.

Pacjenci powinni przyjmować produkt leczniczy Duastmin, który zawiera dawkę budezonidu odpowiednią do stopnia nasilenia objawów choroby. Należy wziąć pod uwagę, że dawka 120 mikrogramów budezonidu i 240 mikrogramów budezonidu w produkcie leczniczym Duastmin zapewnia podobną depozycję płucną, jak w przypadku produktów leczniczych z suchym proszkiem do inhalacji o dawce odpowiednio 200 mikrogramów i 400 mikrogramów (patrz punkt 5.2).

Lekarze powinni wziąć także pod uwagę, że dawka 120 mikrogramów i 240 mikrogramów budezonidu, którą zawierają produkty lecznicze Duastmin w przybliżeniu odpowiada odpowiednio 100 mikrogramom i 200 mikrogramom flutykazonu, a 20 mikrogramów salmeterolu, którą zawiera produkt leczniczy Duastmin o mocy 120 mikrogramów + 20 mikrogramów lub produkt leczniczy Duastmin o mocy 240 mikrogramów + 20 mikrogramów jest tak samo skuteczna jak 50 mikrogramów salmeterolu w innych produktach leczniczych z salmeterolem pod postacią suchego proszku do inhalacji (patrz punkt 5.2).

Dawkowanie

Dorośli (wiek > 18 lat): jedna inhalacja produktem leczniczym Duastmin o mocy 120 mikrogramów + 20 mikrogramów dwa razy na dobę lub jedna inhalacja produktem leczniczym Duastmin o mocy 240 mikrogramów + 20 mikrogramów dwa razy na dobę.

Należy poradzić pacjentom, aby zawsze mieli przy sobie inny szybko działający produkt leczniczy rozszerzający oskrzela do zastosowania doraźnego, jeżeli zajdzie taka potrzeba.

Można rozważyć krótki okres próbny stosowania produktu leczniczego Duastmin na początku terapii podtrzymującej u dorosłych z astmą przewlekłą o umiarkowanym stopniu nasilenia (tzn. spełniających następujące kryteria: codzienne występowanie objawów, codzienne stosowanie leków doraźnych i umiarkowane lub ciężkie ograniczenie przepływu powietrza) dla których jest niezbędne uzyskanie szybkiej kontroli tych objawów.

W takich przypadkach, rekomendowana dawka początkowa to jedna inhalacja zawierająca 120 mikrogramów budezonidu i 20 mikrogramów salmeterolu, dwa razy na dobę. Po uzyskaniu kontroli objawów astmy należy ocenić dotychczasowe leczenie i rozważyć zmianę terapii złożonym produktem leczniczym na leczenie samym wziewnym glikokortykos­teroidem. Należy przeprowadzać regularne kontrole u pacjentów, którym zmieniono leczenie ze złożonego produktu leczniczego na sam glikokortykosteroid wziewny.

Pacjentom, którym zaleca się stosowanie kombinacji glikokortykos­teroidu z długo działającym β2-mimetykiem i którzy wymagają zmniejszenia dawki budezonidu do niższej niż 120 mikrogramów, należy zmienić leczenie na inny inhalowany doustnie produkt leczniczy.

Nie wykazano istotnej korzyści dla leczenia kombinacją glikokortykos­teroidu z β2– mimetykiem w porównaniu ze stosowaniem samych glikokortykos­teroidów wziewnych, przy inicjacji terapii podtrzymującej, w przypadku braku jednego lub dwóch kryteriów astmy o umiarkowanym stopniu nasilenia. Generalnie, wziewne glikokortykos­teroidy pozostają lekami pierwszego wyboru dla większości pacjentów. Duastmin nie jest przeznaczony do początkowego leczenia astmy łagodnej. Produkt leczniczy Duastmin o mocy 120 mikrogramów + 20 mikrogramów zawiera nieodpowiednie dawki budezonidu i salmeterolu dla dorosłych pacjentów z ciężką postacią astmy; zaleca się ustalenie skutecznej dawki glikokortykos­teroidów wziewnych zanim jakikolwiek złożony produkt leczniczy będzie mógł być zastosowany u tych pacjentów.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat)

Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność w leczeniu pacjentów w tej grupie wiekowej ze względu na ograniczoną ilość danych dotyczących skuteczności oraz bezpieczeństwa stosowania.

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Brak dostępnych danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Duastmin u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. U pacjentów z ciężką marskością wątroby można się spodziewać zwiększonej ekspozycji na budezonid i salmeterol, ponieważ obie substancje są metabolizowane głównie w wątrobie.

Pacjenci z zakażeniami układu oddechowego

Konieczność zastosowania glikokortykos­teroidów wziewnych i dawka powinny być ponownie określone u pacjentów z aktywną lub utajoną gruźlicą płuc, zakażeniami grzybiczymi i wirusowymi dróg oddechowych.

Dzieci i młodzież

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa produktu leczniczego Duastmin u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat. Brak danych dla dzieci w wieku poniżej 18 lat.

Sposób podawania

Duastmin jest przeznaczony wyłącznie do stosowania wziewnego.

Nie należy połykać kapsułek produktu leczniczego Duastmin.

Kapsułki Duastmin z proszkiem do inhalacji są przeznaczone wyłącznie do stosowania z użyciem inhalatora, który jest dołączony do opakowania produktu leczniczego Duastmin (patrz punkt 6.6).

Inhalator jest napędzany siłą wdechu pacjenta, co oznacza, że gdy pacjent dokonuje wdechu poprzez ustnik, substancje czynne przemieszczają się wraz z wdychanym powietrzem do dróg oddechowych pacjenta.

Należy poinstruować pacjenta (patrz ulotka załączona do opakowania), aby:

– Uważnie przeczytał instrukcję obsługi zamieszczoną w ulotce dla pacjenta znajdującą się w opakowaniu razem z inhalatorem.

– Wykonał energiczny i głęboki wdech przez ustnik, tak aby zapewnić dostarczenie optymalnej dawki substancji czynnych do płuc.

– Nigdy nie wydychał powietrza przez ustnik.

– Po wykonaniu inhalacji nałożył pokrywę na ustnik inhalatora produktu leczniczego Duastmin.

– Aby po zastosowaniu zalecanej dawki produktu leczniczego, wypłukał usta wodą w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia drożdżycy jamy ustnej i gardła.

4.3 przeciwwskazania

– Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Leczenie astmy

Leczenie astmy powinno standardowo przebiegać w sposób stopniowy, a odpowiedź pacjenta na leczenie powinna być klinicznie monitorowana, również za pomocą badań czynnościowych płuc.

Duastmin nie jest przeznaczony do stosowania w początkowym leczeniu astmy, do czasu aż zostanie ustalona przybliżona dawka glikokortykos­teroidów niezbędna do kontrolowania objawów astmy. Nie należy rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Duastmin w przypadku zaostrzenia objawów, znacznego lub szybkiego pogorszenia przebiegu astmy.

Po opanowaniu objawów astmy, należy rozważyć stopniowe zmniejszenie dawki produktu leczniczego Duastmin. Należy przeprowadzać regularne kontrole u pacjentów, u których zmniejsza się stosowane dawki. Należy używać najniższą skuteczną dawkę produktu leczniczego Duastmin (patrz punkt 4.2).

W trakcie leczenia produktem leczniczym Duastmin mogą wystąpić poważne związane z astmą zdarzenia niepożądane, jak również zaostrzenie objawów astmy. Jeżeli po rozpoczęciu leczenia produktem leczniczym Duastmin nasilenie objawów astmy nie zmniejszy się lub zwiększy, należy skonsultować się z lekarzem, ale pacjenci powinni dalej kontynuować leczenie.

Nie należy stosować produktu leczniczego Duastmin w przypadku zaostrzenia przebiegu astmy, w leczeniu której zaleca się używanie krótko i szybko działających leków rozszerzających oskrzela. Zaleca się, by pacjenci zawsze mieli przy sobie inhalator z szybko działającym lekiem rozszerzającym oskrzela na wypadek ostrego ataku astmy.

Nie należy nagle przerywać leczenia produktem leczniczym Duastmin, wziewnym budezonidem ani dodatkowymi steroidami o działaniu ogólnym ze względu na ryzyko pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. Zmniejszanie dawek lub liczby stosowanych leków powinno odbywać się pod kontrolą lekarza.

Paradoksalny skurcz oskrzeli

Bezpośrednio po podaniu produktu leczniczego Duastmin może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, z natychmiastowym nasileniem świstów oskrzelowych i duszności. Jeżeli u chorego wystąpi paradoksalny skurcz oskrzeli, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Duastmin, skonsultować się z lekarzem w celu oceny stanu pacjenta i w razie konieczności zastosować alternatywne leczenie. Paradoksalny skurcz oskrzeli ustępuje po zastosowaniu szybko działających, wziewnych leków rozszerzających oskrzela i w takim wypadku należy natychmiast je zastosować.

Astma niekontrolowana

Zwiększenie częstotliwości stosowania dodatkowego szybko działającego leku rozszerzającego oskrzela w celu złagodzenia objawów wskazuje na pogorszenie kontroli astmy i w takim wypadku zaleca się konsultację lekarską.

Jeżeli pacjent uzna leczenie za nieskuteczne lub przekracza aktualnie zaleconą dawkę złożonego produktu leczniczego powinien skonsultować się z lekarzem. Nagłe i postępujące pogorszenie kontroli objawów astmy jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu i wymaga pilnej konsultacji medycznej. W takim wypadku należy rozważyć konieczność zwiększenia dawek glikokortykos­teroidów wziewnych lub włączenie terapii przeciwzapalnej stosowanej ogólnie w postaci doustnych glikokortykos­teroidów lub antybiotyków, w przypadku stwierdzenia zakażenia.

Drożdżyca

W celu zminimalizowania ryzyka zakażenia grzybiczego jamy ustnej i gardła, pacjent powinien zostać poinformowany o konieczności płukania wodą jamy ustnej po każdym zastosowaniu produktu leczniczego.

Objawy og ó lnoustrojowe

Objawy ogólnoustrojowe mogą wystąpić podczas stosowania wziewnych glikokortykos­teroidów, szczególnie, gdy są one używane długotrwale w dużych dawkach. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów po zastosowaniu wziewnych glikokortykos­teroidów jest znacznie mniejsze niż po zastosowaniu glikokortykos­teroidów doustnych. Do możliwych objawów ogólnoustrojowych zalicza się: zespół Cushinga, objawy podobne do występujących w zespole Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę, jaskrę, oraz rzadziej różne objawy psychologiczne i zaburzenia zachowania, w tym nadmierną aktywność psychoruchową, zaburzenia snu, lęk, depresję i agresję (szczególnie u dzieci).

Dlatego też, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę wziewnych glikokortykos­teroidów, umożliwiającą właściwą kontrolę astmy.

Potencjalne oddziaływanie na gęstość mineralną kości należy brać pod uwagę szczególnie u pacjentów przyjmujących długotrwale duże dawki glikokortykos­teroidów, u których współistnieją czynniki ryzyka rozwoju osteoporozy. Długotrwałe badania u dorosłych stosujących wziewnie budezonid w dawce dobowej 800 mikrogramów (dawka odmierzona), co odpowiada produktowi leczniczemu Duastmin 240 mikrogramów + 20 mikrogramów stosowanemu dwa razy na dobę, nie wykazały istotnego wpływu na gęstość mineralną kości. Nie ma danych dotyczących skutków stosowania produktu leczniczego Duastmin w większych dawkach.

Należy zachować ostrożność podczas zmiany leczenia glikokortykos­teroidami podawanymi ogólnie na leczenie produktem leczniczym Duastmin w przypadku wystąpienia jakichkolwiek podstaw do podejrzeń, że wskutek wcześniejszego leczenia glikokortykos­teroidami o działaniu ogólnym mogło dojść do zaburzenia czynności nadnerczy. W trakcie zmiany leczenia z leków doustnych na produkt leczniczy Duastmin zazwyczaj występuje zmniejszenie działania ogólnoustrojowego glikokortykos­teroidów, co może skutkować wystąpieniem objawów alergii i zapalenia stawów takich jak: zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk, ból mięśni i stawów. Należy podejrzewać możliwość niewystarczającego działania glikokortykos­teroidów, jeśli w rzadkich przypadkach wystąpią objawy, takie jak: zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty. W takich przypadkach niekiedy konieczne jest tymczasowe zwiększenie dawki doustnych glikokortykos­teroidów.

Leczenie budezonidem stosowanym wziewnie zwykle zmniejsza zapotrzebowanie pacjenta na glikokortykos­teroidy podawane doustnie, jednak u pacjentów, u których dokonywana jest zmiana leczenia z glikokortykos­teroidów doustnych na stosowane wziewnie, istnieje ryzyko utrzymywania się przez dość długi czas zmniejszonej rezerwy nadnerczowej. Ryzyko to może także dotyczyć pacjentów, którzy w przeszłości wymagali doraźnego leczenia dużymi dawkami glikokortykos­teroidów lub pacjentów, którzy byli długotrwale leczeni dużymi dawkami wziewnych glikokortykos­teroidów. Do sytuacji, które mogą potencjalnie wywołać u pacjentów ostry przełom nadnerczowy zalicza się urazy, operacje, zakażenia lub jakiekolwiek nagłe obniżenie dawki glikokortykos­teroidu. Należy rozważyć włączenie dodatkowego leczenia glikokortykos­teroidami podawanymi ogólnie na czas planowanego zabiegu chirurgicznego lub w okresie dużego stresu. Nagłe zmniejszenie stosowanej dawki glikokortykos­teroidów może wywołać ostry przełom nadnerczowy. Objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o wystąpieniu ostrego przełomu nadnerczowego mogą być w pewnym stopniu maskowane, ale mogą to być: jadłowstręt, ból brzucha, utrata masy ciała, zmęczenie, ból głowy, nudności, wymioty, zaburzenia świadomości, drgawki, niedociśnienie tętnicze i hipoglikemia.

Salmeterol może rzadko powodować zaburzenia rytmu serca takie jak: częstoskurcz nadkomorowy, dodatkowe skurcze serca i migotanie przedsionków. Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy Duastmin u pacjentów z nadczynnością tarczycy, guzem chromochłonnym, cukrzycą, nieleczoną hipokaliemią, kardiomiopatią przerostową, idiopatycznym podzastawkowym zwężeniem aorty, ciężkim nadciśnieniem tętniczym, tętniakiem lub innymi ciężkimi chorobami sercowo-naczyniowymi, np. chorobą niedokrwienną serca, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością ser­ca.

Należy zachować ostrożność w terapii u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT. Salmeterol może powodować wydłużenie odstępu QT.

Dane pochodzące z dużego wieloośrodkowego badania klinicznego dotyczącego stosowania salmeterolu w astmie (ang. Salmeterol Multi-Center Asthma Research Trial, SMART) sugerują, że u pacjentów pochodzenia afroamerykańskiego występuje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkich działań niepożądanych związanych z układem oddechowym lub zgonu w sytuacji, kiedy stosują salmeterol w porównaniu do placebo. Nie wiadomo, czy było to spowodowane czynnikami farmakogenetyc­znymi, czy też innymi czynnikami. Pacjentów o pochodzeniu afrykańskim lub afro-karaibskim należy poinformować, że jeśli w trakcie leczenia produktem leczniczym Duastmin objawy astmy nasilą się lub nie będą prawidłowo kontrolowane, należy kontynuować leczenie, ale także zasięgnąć porady lekarskiej.

Odnotowano bardzo rzadkie zgłoszenia o podwyższonym stężeniu glukozy we krwi (patrz punkt 4.8), należy to wziąć pod uwagę zalecając produkt leczniczy Duastmin pacjentom z cukrzycą w wywiadzie. U pacjentów z cukrzycą należy rozważyć wykonanie dodatkowych pomiarów stężenia glukozy we krwi.

Zaburzenia widzenia

Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie przeprowadzano żadnych badań dotyczących interakcji produktu Duastmin z innymi produktami leczniczymi. Poniższe stwierdzenia odzwierciedlają dostępne dane dotyczące poszczególnych substancji czynnych (budezonidu i salmeterolu).

Interakcje budezonidu

Budezonid jest głównie metabolizowany przez izoenzym CYP3A4 cytochromu P450. Dlatego też, inhibitory tego enzymu, np. ketokonazol, itrakonazol i inhibitory proteazy HIV mogą zwiększyć ogólnoustrojową ekspozycję na budezonid.

Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykos­teroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykos­teroidów.

Interakcje salmeterolu

Skutkiem jednoczesnego przyjmowania przez 7 dni ketokonazolu (400 mg doustnie jeden raz na dobę) i salmeterolu (50 ^g wziewnie dwa razy na dobę) u 15 zdrowych ochotników był istotny wzrost stężenia osoczowego salmeterolu (1,4 razy większe Cmax i 15 razy większa wartość AUC). Zjawisko to może być przyczyną zwiększenia częstości występowania innych działań ogólnoustrojowych wynikających ze stosowania salmeterolu (takich jak wydłużenie odstępu QTc i kołatanie serca) w porównaniu z terapią samym salmeterolem lub samym ketokonazolem.

Należy unikać jednoczesnego leczenia ketokonazolem lub innym silnym inhibitorem CYP3A4 (np. itrakonazolem, telitromycyną, rytonawirem, atazanawirem), chyba że korzyści przeważają potencjalnie wyższe ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych salmeterolu.

Skutkiem jednoczesnego przyjmowania przez 6 dni erytromycyny (500 mg doustnie trzy razy na dobę) i salmeterolu (50 ^g wziewnie dwa razy na dobę) u 15 zdrowych ochotników był mały, ale statystycznie nieistotny wzrost stężenia salmeterolu (1,4 razy większe Cmax i 1,2 razy większa wartość AUC). Jednoczesnego podawania erytromycyny nie powiązano z żadnymi ciężkimi działaniami niepożądanymi.

Inne produkty lecznicze

Blokery receptorów P-adrenergicznych mogą osłabiać lub antagonizować działanie salmeterolu. Należy unikać stosowania P-blokerów, zarówno nieselektywnych, jak i selektywnych, chyba że istnieją bardzo istotne powody, aby je przyjmować.

W wyniku terapii P2-mimetykiem może wystąpić potencjalnie ciężka hipokaliemia. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku pacjentów z ostrą, ciężką astmą, ponieważ może dojść do nasilenia hipokaliemii w wyniku jednoczesnego stosowania pochodnych ksantyny, sterydów i leków moczopędnych, gdyż substancje te mogą nasilić działanie B2-mimetyku zmniejszające stężenie potasu. Szczególna ostrożność jest zalecana w przypadku zaostrzenia i niestabilnej ciężkiej astmy ze zróżnicowanym użyciem doraźnych leków rozszerzających oskrzela, gdyż niedotlenienie może dodatkowo zwiększać ryzyko dla pacjenta związane z hipokaliemią. Szczególna ostrożność jest zalecana również w przypadku występowania innych chorób, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych związanych z hipokaliemią. W takich przypadkach zalecane jest monitorowanie stężenia potasu w surowicy.

Jednoczesne leczenie chinidyną, dyzopiramidem, prokainamidem, fenotiazynami, lekami przeciwhistami­nowymi (terfenadyną), inhibitorami monoaminooksydazy i trójpierści­eniowymi lekami przeciwdepresyjnymi może wydłużyć odstęp QTc i zwiększyć ryzyko arytmii komorowych. Ponadto, lewodopa, L-tyroksyna, oksytocyna i alkohol etylowy mogą pogarszać tolerancję serca na P2 -mimetyki.

Jednoczesne leczenie inhibitorami monoaminooksydazy, w tym substancjami o podobnych właściwościach (takimi jak furazolidon i prokarbazyna), może powodować wzrost ciśnienia krwi.

U pacjentów jednocześnie znieczulanych halogenowymi pochodnymi węglowodorów występuje podwyższone ryzyko wystąpienia arytmii.

Hipokaliemia może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia arytmii u pacjentów leczonych glikozydami naparstnicy.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Duastmin lub łącznego stosowania budezonidu i salmeterolu u kobiet w okresie ciąży. Połączenie to nie zostało ocenione w badaniach toksyczności reprodukcyjnej. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. U kobiet ciężarnych zalecane jest stosowanie najniższej skutecznej dawki produktu leczniczego Duastmin pozwalającej na utrzymanie odpowiedniej kontroli astmy. Zastosowanie produktu leczniczego Duastmin u kobiet w ciąży wymaga rozpatrzenia korzyści dla matki i ryzyka dla płodu. Produkt leczniczy Duastmin powinien być zastosowany wyłącznie wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

Liczne dane wskazują na brak negatywnego wpływu budezonidu przyjmowanego wziewnie w czasie ciąży na zdrowie płodu lub noworodka. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozrodczość (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane.

Ograniczona ilość danych klinicznych dotyczących kobiet w okresie ciąży (mniej niż 300 przypadków ciąży) sugeruje brak toksycznego wpływu salmeterolu na płód lub noworodka oraz na występowanie wad wrodzonych.

Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozrodczość po zastosowaniu dużych dawek (patrz punkt 5.3).

Budezonid w niewielkim stopniu przenika do mleka kobiecego. Nie wiadomo, czy salmeterol przenika do mleka u ludzi. Salmeterol przenika do mleka karmiących samic szczura.

Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków lub dzieci karmionych piersią. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać podawanie produktu leczniczego Duastmin, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Brak danych w przypadku ludzi. W badaniach toksyczności reprodukcyjnej nie zaobserwowano żadnego wpływu na płodność zarówno w przypadku budezonidu, jak i salmeterolu.

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Duastmin nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak w czasie leczenia może wystąpić drżenie, co należy wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych (patrz punkt 4.8).

4.8 działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

W badaniach klinicznych III fazy produkt leczniczy Duastmin podawano 854 pacjentom.

Spośród nich 301 otrzymywało produkt Duastmin 120 mikrogramów + 20 mikrogramów, a 553 Duastmin 240 mikrogramów + 20 mikrogramów. Zaobserwowane działania niepożądane zwykle miały charakter łagodny i przejściowy. Do najczęściej zgłaszanych działań niepożądanych, występujących u 1 i więcej na 100 pacjentów i mniej niż 1 na 10 pacjentów, należały: zapalenie oskrzeli, drożdżyca, drożdżyca jamy ustnej, hipokaliemia, drżenie, ból głowy, kołatanie serca oraz chrypka.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Działania niepożądane związane ze stosowaniem produktu leczniczego Duastmin zgłoszone podczas badań klinicznych zostały wymienione poniżej.

Częstość występowania działań niepożądanych została uszeregowana zgodnie z konwencją MedDRA: bardzo często (> 1/10); często (> 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> 1/1000 do < 1/100); rzadko (> 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

*Częstości występowania działań niepożądanych odpowiadają ogólnej częstości występowania związanej ze stosowaniem produktów leczniczych zawierających budezonid lub salmeterol, ustalonej na podstawie badań klinicznych i dostępnych danych zgromadzonych po dopuszczeniu tych produktów do obrotu.

Ponieważ produkt leczniczy Duastmin zawiera zarówno budezonid, jak i salmeterol, w trakcie jego stosowania mogą wystąpić takie same działania niepożądane jak przy stosowaniu tych substancji osobno. Poniżej zostały wymienione działania niepożądane produktów leczniczych zawierających budezonid lub salmeterol, zaobserwowane podczas badań klinicznych oraz po dopuszczeniu tych produktów do obrotu, które mogą wystąpić podczas stosowania produktu leczniczego Duastmin. Dane pochodzą z informacji zawartych w Charakterystykach Produktów Leczniczych zawierających budezonid i salmeterol dostępnych w Unii Europejskiej.

Z powodu obecności budezonidu, u niektórych pacjentów może wystąpić chrypka i drożdżyca jamy ustnej i gardła (patrz punkt 4.4).

Paradoksalny skurcz oskrzeli zdarza się bardzo rzadko, dotyczy mniej niż 1 na 10 000 pacjentów (patrz punkt 4.4). Podczas terapii produktem leczniczym Duastmin mogą wystąpić ciężkie zdarzenia niepożądane związane z astmą lub nasilenie jej objawów (patrz punkt 4.4).

Skutkiem terapii P 2-mimetykami może być wzrost stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi.

Dzieci i młodzież

Możliwe działania ogólnoustrojowe obejmują zespół Cushinga, objawy podobne do występujących w zespole Cushinga, zahamowanie czynności nadnerczy oraz opóźnienie wzrostu (patrz punkt 4.4). U dzieci może wystąpić również niepokój, zaburzenia snu i zmiany zachowania, w tym nadpobudliwość i rozdrażnienie.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02–222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

Brak dostępnych danych dotyczących przedawkowania produktu leczniczego Duastmin, ale poniżej zostały przedstawione dane dotyczące obu substancji czynnych.

Budezonid

Ostre przedawkowanie budezonidu, nawet po zastosowaniu dużych dawek, nie powinno stanowić problemu klinicznego.

Długotrwałe stosowanie zbyt dużych dawek może spowodować wystąpienie ogólnoustrojowych działań glikokortykos­teroidów oraz zahamowanie czynności nadnerczy.

Salmeterol

Przedmiotowe i podmiotowe objawy przedawkowania salmeterolu obejmują drżenie, ból głowy i tachykardię. Preferowanym antidotum są kardioselektywne P-blokery, które należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze skurczami oskrzeli w wywiadzie.

W przypadku konieczności zaprzestania leczenia produktem leczniczym Duastmin z powodu przedawkowania P-mimetyku należy rozważyć rozpoczęcie terapii zastępczej samymi glikokortykos­teroidami w odpowiedniej dawce. Ponadto, może wystąpić hipokaliemia; w takim przypadku należy wprowadzić suplementację potasem.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Duastmin zawiera salmeterol i budezonid, które wykazują inne mechanizmy działania i w sposób addycyjny powodują zmniejszenie nasilenia objawów astmy. Właściwości każdej z tych substancji omówiono szczegółowo poniżej.

Budezonid jest glikokortykos­teroidem, który podawany wziewnie wykazuje działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co skutkuje zmniejszeniem nasilenia objawów i zmniejszeniem liczby zaostrzeń astmy. Leczenie wziewnym budezonidem powoduje mniejszą liczbą zdarzeń niepożądanych w porównaniu do glikokortykos­teroidów podawanych ogólnoustrojowo. Dokładny mechanizm działania przeciwzapalnego nie jest znany.

Salmeterol jest selektywnym, długo działającym (12 godzin) agonistą receptorów adrenergicznych P2, którego cząsteczka posiada długi łańcuch boczny wiążący się z hydrofobowym miejscem nieaktywnym receptora (tzw. exo-site).

Salmeterol zapewnia długotrwały (trwający co najmniej 12 godzin) rozkurcz mięśni gładkich oskrzeli w porównaniu ze zwykle zalecanymi dawkami krótko działających P2-mimetyków.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

W badaniach klinicznych z udziałem dorosłych pacjentów wykazano, że dodanie salmeterolu do budezonidu zmniejszało nasilenie objawów astmy i poprawiało czynność płuc w porównaniu do leczenia samym glikokortykos­teroidem wziewnym.

Przeprowadzono siedem badań klinicznych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa ze złożonymi produktami leczniczymi zawierającymi 120 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu lub 240 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu. Trzy badania obejmowały 12-tygodniowy okres z randomizacją i grupą kontrolną, dwa z nich obejmowały przedłużenie badań głównych w postaci otwartej obserwacji trwającej 12 tygodni. Jedno badanie było przedłużeniem badania głównego w postaci otwartej obserwacji oceniającej bezpieczeństwo leczenia przez okres 1 roku. Łącznie do badań tych włączono 1329 dorosłych chorych na astmę.

W trwającym 26 tygodni badaniu klinicznym, obejmującym 12-tygodniowy okres z randomizacją, prowadzonym w trzech grupach równoległych, 375 pacjentów z astmą randomizowano do jednej z trzech grup terapeutycznych: 120 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu, 240 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu lub Pulmicort Turbuhaler 2×200 mikrogramów. Porównywano pacjentów otrzymujących budezonid + salmeterol i pacjentów otrzymujących Pulmicort Turbuhaler 2×200 mikrogramów. 120 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu oraz 240 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu istotnie statystycznie zwiększyły wskaźniki PEF, FEV 1 i FVC oraz istotnie statystycznie zwiększyły poranny PEF w porównaniu do produktu leczniczego Pulmicort Turbuhaler 2×200 mikrogramów.

Średnia zmiana procentowa do 12. tygodnia badania w porównaniu z początkiem badania u pacjentów otrzymujących 120 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu lub 240 mikrogramów budezonidu + 20 mikrogramów salmeterolu lub Pulmicort Turbuhaler 2×200 mikrogramów dwa razy na dobę

N = liczba pacjentów, dla których uzyskano dane

#Istotność statystyczna dla różnicy w skuteczności między badanymi grupami (model

ANCOVA z wartością czynnika na początku badania jako parametr ciągły)

BS – błąd standardowy

Nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Duastmin u dzieci i młodzieży. Europejska Agencja Leków (ang. European Medicines Agency, EMA) uchyliła obowiązek dołączania wyników badań dla produktu leczniczego Duastmin we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży chorych na astmę.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Gdy salmeterol i budezonid podawano wziewnie w skojarzeniu, farmakokinetyka każdego ze składników była podobna do tej obserwowanej, gdy każda z substancji czynnych była podawana oddzielnie. Nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych między salmeterolem a budezonidem.

Duastmin

Złożony produkt leczniczy zawierający 240 mikrogramów budezonidu i 20 mikrogramów salmeterolu porównywano w klinicznym badaniu farmakokinetycznym, odpowiednio, z produktami leczniczymi Pulmicort Turbuhaler (budezonid) 400 mikrogramów i Serevent Diskus (salmeterol) 50 mikrogramów.

W przypadku salmeterolu maksymalne stężenie w osoczu było nieco wyższe po podaniu preparatu złożonego. W przypadku budezonidu maksymalne stężenie w osoczu i powierzchnia pola pod krzywą (ang. Area Under Curve, AUC) były porównywalne po podaniu preparatu złożonego.

Budezonid podawany wziewnie jest szybko wchłaniany, a maksymalne stężenie w osoczu występuje w ciągu 30 minut od inhalacji. Po jednokrotnym podaniu wziewnym dwóch dawek 200 mikrogramów dwa razy na dobę stężenie maksymalne budezonidu w osoczu o wartości 290 pg/ml wystąpiło w ciągu 30 minut po podaniu. Wykazano liniowy wzrost wartości AUC i Cmax wraz ze wzrostem dawki po pojedynczym wziewnym podaniu budezonidu.

Budezonid wiąże się z białkami osocza w około 90%, zaś jego objętość dystrybucji wynosi około 3 l/kg. W wyniku efektu pierwszego przejścia przez wątrobę budezonid ulega w dużym stopniu (ok. 90%) przekształceniu do metabolitów o małej aktywności glikokortykos­teroidowej. Aktywność glikokortykos­teroidowa głównych metabolitów, 6ß-hydroksybudezonidu i 16a-hydroksypredni­zolonu, stanowi mniej niż 1% aktywności budezonidu.

Nic nie wskazuje na jakiekolwiek interakcje metaboliczne lub reakcje wypierania między salmeterolem a budezonidem.

Budezonid ulega eliminacji w wyniku przemian metabolicznych katalizowanych głównie przez izoenzym CYP3A4. Metabolity budezonidu są wydalane w postaci wolnej lub sprzężonej przez nerki. Tylko niewielkie, pomijalne ilości budezonidu w postaci niezmienionej wykryto w moczu. Budezonid ma duży klirens ogólnoustrojowy (ok. 1,2 l/min), a jego średni okres półtrwania w osoczu po podaniu dożylnym wynosi 4 godziny.

Salmeterol działa miejscowo w płucach. Ponadto, dostępna jest tylko ograniczona ilość danych dotyczących farmakokinetyki salmeterolu ze względu na techniczną trudność w oznaczeniu substancji czynnej w osoczu z powodu jej bardzo niskich stężeń (ok. 200 pg/ml lub mniej) osiąganych po podaniu wziewnym.

Po jednokrotnym podaniu wziewnym dwóch dawek 50 mikrogramów dwa razy na dobę ochotnikom, salmeterol wykryto w osoczu w ciągu 10 do 20 minut; stężenia w osoczu były bardzo niskie, z maksymalną wartością 230 pg/ml. Okres półtrwania eliminacji wynosił około 4,7 godzin.

Farmakokinetyka budezonidu i salmeterolu u pacjentów z niewydolnością nerek nie jest znana.

Ekspozycja na budezonid i salmeterol może ulegać zwiększeniu u pacjentów z chorobami wątroby.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach nieklinicznych objawy toksyczności obserwowano jedynie w przypadku narażenia znacznie przekraczającego maksymalną ekspozycję u ludzi, co wskazuje na niewielkie znaczenie tych obserwacji w praktyce klinicznej. Jedyną kwestią dotyczącą bezpieczeństwa stosowania u ludzi, pochodzącą z badań dotyczących stosowania oddzielnie salmeterolu ksynafonianu i budezonidu u zwierząt były objawy związane z nadmierną aktywnością farmakologiczną tych substancji czynnych.

Objawy toksyczności stwierdzone w badaniach z jednoczesnym podawaniem tych substancji były spójne z objawami zaobserwowanymi, gdy budezonid i salmeterol podawano oddzielnie. Objawy toksyczności istotne dla stosowania u ludzi obserwowano jedynie w przypadku narażenia znacznie przekraczającego maksymalną ekspozycję u ludzi.

Niekliniczne dane z badań dotyczących toksyczności przewlekłej, genotoksyczności i kancerogenności nie wskazują na obecność szczególnych zagrożeń dla człowieka, gdy lek jest stosowany w zakresie dawek terapeutycznych. Duże dawki glikokortykos­teroidów, takich jak budezonid, powodowały występowanie wad rozwojowych takich jak rozszczep podniebienia i zniekształcenia układu kostnego. Wystąpienie takich wad u ludzi w przypadku stosowania leku w dawkach terapeutycznych uważa się za mało prawdopodobne.

W badaniach toksyczności reprodukcyjnej u szczurów z użyciem salmeterolu ksynafonianu nie stwierdzono wpływu na rozrodczość. W badaniach na królikach typowe objawy toksyczności zarodkowo-płodowej P 2-mimetyków (rozszczep podniebienia, przedwczesne rozwarcie powiek oka, zarośnięcie mostka i zmniejszony stopień kostnienia przednich kości czaszki), występowały w przypadku ekspozycji na duże dawki (ok. 20 razy wyższe od maksymalnej zalecanej dawki dobowej dla człowieka na podstawie porównania wartości AUC).

W długookresowych badaniach salmeterolu ksynafonianu zaobserwowano występowanie niezłośliwych, zależnych od klasy leków, guzów mięśni gładkich krezki jajnika u szczurów i macicy u myszy. Te obserwacje są zależne od gatunku i nie są istotne z klinicznego punktu widzenia. Nie wykazano istnienia potencjału genotoksycznego dla salmeterolu ksynafonianu w standardowym zestawie testów in vitro i in vivo.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Zawartość kapsułki laktoza jednowodna laktoza

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 okres ważności

3 lata

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

Przechowywać butelkę szczelnie zamkniętą w celu ochrony przed światłem i wilgocią.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Butelka z HDPE, zamknięta zakrętką z LDPP zawierającą substancję pochłaniającą wilgoć.

W zestawie z butelką inhalator wykonany z materiałów plastikowych (terpolimer akrylonitryl/bu­tadien/styren, terpolimer metakrylan metylu/akrylo­nitryl/butadi­en/styren) i stalowych.

Wielkości opakowań: 1, 2 lub 3 butelki po 60 kapsułek wraz z 1 inhalatorem, w tekturowym pudełku.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Należy stosować inhalator dostarczony z każdym nowym opakowaniem.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

Pacjentowi należy powiedzieć, że (patrz ulotka dołączona do opakowania):

– Powinien dokładnie przeczytać instrukcję obsługi zamieszczoną w ulotce dołączonej do opakowania razem z każdym inhalatorem.

– Powinien silnie i głęboko wciągać powietrze przez ustnik tak, aby zagwarantować dostarczenie do płuc optymalnej dawki leku.

– Nie może wydychać powietrza z płuc przez ustnik.

– Powinien nałożyć pokrywę na ustnik po użyciu inhalatora produktu leczniczego Duastmin.

– Powinien wypłukać usta wodą lub umyć zęby po inhalacji zaleconej dawki, w celu

zminimalizowania ryzyka wystąpienia drożdżycy jamy ustnej i gardła. Jeśli wystąpi drożdżyca jamy ustnej i gardła, pacjenci powinni wypłukać jamę ustną wodą także po doraźnych inhalacjach.

Instrukcja obsługi inhalatora

1. Zdjąć pokrywę z ustnika inhalatora.

2. Otworzy ć inhalator:

Mocno przytrzymać podstawę inhalatora i przekręcić ustnik w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Spowoduje to otwarcie inhalatora.

3. Włożyć kapsułkę:

Umieścić kapsułkę w komorze inhalatora.

Nigdy nie wkładać kapsułki bezpośrednio do ustnika.

4. Zamknąć inhalator:

Teraz należy przekręć ustnik z powrotem do pozycji wyjściowej.

5. Przebić kapsułkę:

– Przytrzymać inhalator pionowo z ustnikiem

skierowanym do góry.

– Przebić kapsułkę, mocno naciskając (jednokrotnie)

oba przyciski boczne w tym samym czasie (do oporu).

– W momencie przebicia kapsułki słychać będzie

kliknięcie.

– Puścić przyciski boczne.

6. Puścić przyciski boczne.

7. Zrobi ć wydech:

Przed umieszczeniem ustnika w ustach należy wykonać pełny wydech.

8. Zrobić wdech, wdychając jednocześnie substancje czynne:

Aby wprowadzić substancje czynne głęboko do dróg oddechowych:

– Trzymać inhalator w sposób widoczny na

ilustracji. Przyciski boczne powinny być skierowane w lewo i w prawo. Nie należy naciskać tych przycisków.

– Umieścić ustnik w ustach i objąć go szczelnie

wargami.

– Zrobić szybki, ale równomierny i możliwie

głęboki wdech.

W momencie wykonywania wdechu przez inhalator kapsułka obraca się w komorze inhalatora, dlatego też powinien być w tym momencie słyszalny furkoczący odgłos. W czasie przedostawania się leku do płuc odczuwalny będzie słodki smak.

9. Wstrzymać oddech:

Po zrobieniu wdechu przez inhalator należy:

– Wyjąć ustnik inhalatora z ust.

– Wstrzymać oddech przez co najmniej 5–10

sekund lub tak długo, jak to możliwe bez dyskomfortu.

– Następnie zrobić wydech.

Po użyciu inhalatora należy sprawdzić, czy inhalacja była wykonana prawidłowo. Aby to zrobić, należy otworzyć inhalator i sprawdzić, czy w kapsułce pozostał jeszcze proszek do inhalacji. Jeśli w kapsułce pozostał proszek, należy powtórzyć kroki od 7 do 9.

Po inhalacji

Po zakończeniu inhalacji:

– Otworzyć ponownie ustnik, usunąć pustą kapsułkę, poprzez przechylenie komory inhalatora. Wyrzucić pustą kapsułkę.

– Zamknąć inhalator i nałożyć pokrywę ustnika.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zakażenia grzybiczego ust i gardła, po każdym użyciu inhalatora należy wypłukać wodą jamę ustną i gardło lub umyć zęby.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu

Laboratoires SMB

rue de la Pastorale 26–28

B-1080 Molenbeek-Saint-Jean

Belgia

8. numery pozwoleń na dopuszczenie do obrotu

Pozwolenie nr 23867, 23868

9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i data przedłużenia pozwolenia

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 03.04.2017 r.

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:

Więcej informacji o leku Duastmin 120 mcg + 20 mcg

Sposób podawania Duastmin 120 mcg + 20 mcg: proszek do inhalacji w kapsułce twardej
Opakowanie: 60 kaps. w butelce + 1 inhalator\n120 kaps. w butelce + 1 inhalator
Numer GTIN: 05909991325152\n05909991325183
Numer pozwolenia: 23867
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Laboratoires SMB