Tizanor 2 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Tizanor, 2 mg, tabletki

2. skład jakościowy i ilościowy

Każda tabletka zawiera 2 mg tyzanidyny (w postaci tyzanidyny chlorowodorku). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 47,21 mg laktozy na tabletkę.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Tabletka

Owalne, płaskie tabletki ze ściętymi brzegami, o barwie od białej do prawie białej, z wytłoczonym symbolem „R179” po jednej stronie i z linią podziału na połowy po drugiej stronie.

Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie, w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział na równe dawki.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Tyzanidyna wskazana jest u dorosłych w leczeniu spastyczności związanej ze stwardnieniem rozsianym lub z urazem albo chorobą rdzenia kręgowego.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Tyzanidyna wywiera maksymalny wpływ na spastyczność po 2 – 3 godzinach od podania i cechuje się względnie krótkim czasem działania. Godziny i częstość dawkowania produktu należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Tyzanidynę należy podawać w dawkach podzielonych, do 3 – 4 razy na dobę, w zależności od potrzeb pacjenta. Istnieje znaczna zmienność reakcji różnych osób na leczenie, w związku z tym niezbędne jest ostrożne, stopniowe zwiększanie dawkowania do właściwego poziomu. Należy uważać, aby nie przekroczyć dawki prowadzącej do uzyskania pożądanego skutku leczniczego. Zwykle dawkowanie rozpoczyna się od pojedynczej dawki 2 mg, którą zwiększa się o 2 mg w odstępach nie krótszych niż pół tygodnia.

Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 36 mg, chociaż na ogół nie jest konieczne przekraczanie dawki 24 mg na dobę. Po podaniu dawek leczniczych mogą wystąpić wtórne działania farmakologiczne (patrz punkt 4.8), jednak, można je zminimalizować poprzez powolne dostosowywanie dawkowania, w związku z tym u znacznej większości pacjentów nie stanowią one czynnika ograniczającego leczenie.

Osoby w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku doświadczenia związane ze stosowaniem produktu są ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania tyzanidyny, o ile korzyści z leczenia nie przeważają wyraźnie ryzyka związanego z leczeniem. Dane farmakokinetyczne wskazują na to, że klirens nerkowy produktu u osób w podeszłym wieku może ulec maksymalnie trzykrotnemu zmniejszeniu. Dlatego zaleca się ostrożne stosowanie tyzanidyny u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg raz na dobę, z powolnym jej zwiększaniem, tak, aby uzyskać skuteczną dawkę. Dawkowanie należy zwiększać za każdym razem o nie więcej niż 2 mg, w zależności od tolerancji i skuteczności leczenia. Zaleca się powolne zwiększanie dawki podawanej raz na dobę przed zwiększeniem częstości podawania produktu. U tych pacjentów należy odpowiednio kontrolować czynność nerek.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby

Stosowanie tyzanidyny jest przeciwwskazane u pacjentów z istotnym zaburzeniem czynności wątroby. Tyzanidyny nie należy stosować u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, o ile oczekiwane korzyści nie przewyższają potencjalnego ryzyka dla pacjenta. W każdym przypadku leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dawki, a następnie zwiększać ją ostrożnie, w zależności od tolerancji pacjenta.

Dzieci i młodzież

Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania tyzanidyny u pacjentów w wieku poniżej 18 lat. Nie zaleca się stosowania tyzanidyny u dzieci.

Sposób podawania

Podanie doustne.

4.3 przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Stosowanie tyzanidyny u pacjentów z istotnym zaburzeniem czynności wątroby jest przeciwwskazane, ponieważ produkt jest w znacznym stopniu metabolizowany przez ten narząd (patrz punkt 5.2).

Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z silnymi inhibitorami CYP1A2 (takimi jak fluwoksamina lub cyprofloksacyna) jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.4 i 4.5).

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Równoczesne stosowanie tyzanidyny z inhibitorami CYP1A2 nie jest zalecane (patrz punkt 4.3 oraz 4.5).

W trakcie leczenia tyzanidyną (patrz punkt 4.8), a także w wyniku interakcji z inhibitorami CYP1A2 i (lub) lekami obniżającymi ciśnienie krwi (patrz punkt 4.5) może wystąpić nadciśnienie tętnicze.

Obserwowano również ostre objawy niedociśnienia tętniczego, w tym utratę przytomności i załamanie wydolności krążenia.

Po nagłym odstawieniu tyzanidyny stosowanej przewlekle i (lub) w wysokich dawkach, i (lub) jednocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi obserwowano nadciśnienie z odbicia i tachykardię (patrz punkt 4.5). W skrajnych przypadkach nadciśnienie z odbicia może prowadzić do udaru mózgu. Leczenia tyzanidyną nie należy przerywać nagle, ale stopniowo. W trakcie zmniejszania dawki produktu leczniczego należy regularnie monitorować ciśnienie krwi.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać mniejszych dawek. Dlatego też w trakcie stosowania tyzanidyny u tych pacjentów należy zachować ostrożność (patrz punkt –4.2).

Czynność wątroby

Opisywano przypadki zaburzenia czynności wątroby w związku z podawaniem tyzanidyny. Zaleca się kontrolowanie czynności wątroby co miesiąc, w okresie pierwszych czterech miesięcy leczenia u wszystkich pacjentów oraz u pacjentów, u których pojawią się objawy sugerujące zaburzenia czynności wątroby, takie jak niewyjaśnione nudności, jadłowstręt lub zmęczenie. Leczenie tyzanidyną należy przerwać w przypadku utrzymywania się aktywności SGPT i (lub) SGOT w surowicy na poziomie przekraczającym ponad trzy razy górną granicę normy.

Dzieci i młodzież

Tizanor należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Substancje pomocnicze

Tizanor zawiera laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Tyzanidyna jest prawie wyłącznie metabolizowana przez izoenzym CYP1A2 cytochromu p450. Jednoczesne podawanie leków hamujących lub nasilających aktywność enzymu CYP1A2 może wpływać na poziom stężenia tyzanidyny w osoczu.

Obserwowane interakcje prowadzące do przeciwwskazań

Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną, które u człowieka występują jako silne inhibitory CYP4501A2, jest przeciwwskazane. Równoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyna spowodowało odpowiednio 33-krotne i 10-krotne zwiększenie pola pod krzywą AUC. Klinicznie znaczące i przedłużające się niedociśnienie tętnicze może wywołać senność, zawroty głowy i zaburzenie czynności psychomotorycznych (patrz punkt 4.3 i 4.4).

Obserwowane interakcje powodujące, że nie zaleca się jednoczesnego stosowania

Równoczesne podawanie tyzanidyny z innymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak niektóre leki przeciwarytmiczne (amiodaron, meksyletyna, propafenon), cymetydyna, niektóre fluorochinolony (enoksacyna norfloksacyna) oraz tyklopidyna nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).

W wyniku podwyższonego stężenia tyzanidyny w osoczu mogą wystąpić objawy przedawkowania leku, między innymi wydłużenie odcinka QTc (patrz punkt 4.9).

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tyzanidyny (w dużych dawkach) z innymi produktami, które mogą powodować wydłużenie odcinka QT © (np. amitryptyliną i azytromycyną).

W związku z potencjalnym addycyjnym efektem hipotensyjnym nie zaleca się jednoczesnego stosowania tyzanidyny z innymi agonistami receptora alfa-2 adrenergicznego (np. klonidyną).

Doustne środki antykoncepcyjne

Dane farmakokinetyczne uzyskane po podaniu jednorazowych i wielokrotnych dawek tyzanidyny wskazywały na to, że następuje obniżenie klirensu tyzanidyny o około 50% u kobiet, które przyjmowały jednocześnie doustne leki antykoncepcyjne. Chociaż nie przeprowadzono żadnego badania farmakokinetyc­znego, które miałoby na celu dokonanie oceny potencjalnej interakcji pomiędzy doustnymi lekami antykoncepcyjnymi a tyzanidyną, należy pamiętać o wystąpieniu reakcji klinicznej i (lub) działań niepożądanych po mniejszych dawkach tyzanidyny w przypadku przepisywania jej pacjentce stosującej tabletki antykoncepcyjne. W badaniach klinicznych nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji lek-lek.

Interakcje, jakie należy uwzględnić

Ryfampicyna

Stosowanie tyzanidyny jednocześnie z ryfampicyną prowadzi do zmniejszenia stężeń tyzanidyny o ok. 50% (AUC i maksymalnego stężenia w osoczu). W związku z tym, leczenie ryfampicyną może spowodować zmniejszenie działania terapeutycznego tyzanidyny, co u niektórych pacjentów może mieć znaczenie kliniczne. Należy unikać długotrwałego, jednoczesnego podawania tyzanidyny i ryfampicyny lub ostrożnie dostosować (zwiększyć) dawkę produktu leczniczego, jeśli brane jest pod uwagę jednoczesne stosowanie.

Palenie papierosów

Narażenie na wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, obecne w dymie tytoniowym, prowadzi do indukcji CYP1A2. W badaniu dotyczącym młodych mężczyzn, palących papierosy (>10 papierosów na dobę), podanie tyzanidyny prowadziło do zmniejszenia ekspozycji ustrojowej na tyzanidynę o ok. 30%. Długotrwałe leczenie tyzanidyną u osób palących duże ilości papierosów może wymagać podawania dawek większych, niż zwykle stosowane.

Leki przeciwnadciśni­eniowe

Ponieważ tyzanidyna może powodować niedociśnienie tętnicze (patrz punkt 4.4), może ona nasilać działanie leków przeciwnadciśni­eniowych, w tym diuretyków. Dlatego też, u pacjentów otrzymujących leki obniżające ciśnienie krwi należy zachować ostrożność.

Alkohol

W trakcie leczenia tyzanidyną należy ograniczyć lub unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on zwiększać ryzyko wystąpienia zdarzeń niepożądanych (np. działanie uspokajające i niedociśnienie tętnicze). Tyzanidyna może nasilać depresyjny wpływ alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy.

Należy także zachować ostrożność w przypadku stosowania tyzanidyny jednocześnie z blokerami receptora P-adrenergicznego lub digoksyną, ponieważ takie skojarzenie leków może nasilać niedociśnienie tętnicze lub bradykardię.

Należy także zachować ostrożność, jeśli rozważane jest stosowanie tyzanidyny jednocześnie z lekami uspokajającymi, w tym nasennymi (np. benzodiazepinami), lekami przeciwhistami­nowymi (np. chlorfenaminą) i baklofenem, ponieważ leki te mogą nasilać uspokajające działanie tyzanidyny.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania tyzanidyny u kobiet w okresie ciąży.

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).

Nie zaleca się stosowania tyzanidyny w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, niestosujących skutecznej metody antykoncepcji.

Karmienie piersią

Tyzanidyna przenika do mleka samic szczurów w niewielkich ilościach. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią.

Tyzanidyny nie należy stosować w trakcie karmienia piersią.

Płodność

Badania na zwierzętach wykazały, że tyzanidyna w dawce 10 mg/kg/dobę i 3 mg/kg/dobę nie ma wpływu na płodność, odpowiednio, u samców i samic szczurów.

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pacjentom, u których wystąpi niewyraźne widzenie, senność, zawroty głowy lub jakiekolwiek objawy przedmiotowe lub podmiotowe niedociśnienia tętniczego należy odradzić wykonywanie czynności wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej, np. prowadzenia pojazdu lub obsługiwania maszyn.

4.8 działania niepożądane

Działania niepożądane uporządkowane są według częstości występowania, począwszy od najczęściej obserwowanego, zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (> 1/10); często (> 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100); rzadko (> 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000), z pojedynczymi przypadkami włącznie, nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane wymienione są zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Tabela 1

1

Omamy są objawem samoograniczającym się, bez cech psychozy, i występowały wyłącznie u pacjentów stosujących równocześnie leki potencjalnie halucynogenne, np. leki przeciwdepresyjne.

Wystąpiło zwiększenie stężenia transaminaz wątrobowych w surowicy krwi, przemijające po zaprzestaniu leczenia.

Po zastosowaniu małych dawek odnotowane działania niepożądane takie jak uczucie senności, zmęczenie, zawroty głowy, suchość jamy ustnej, obniżenie ciśnienia krwi, nudności, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zwiększenie aktywności transaminazy, miały zwykle przebieg łagodny i przejściowy.

Po podaniu większych dawek działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu małych dawek występowały częściej i były bardziej nasilone, ale rzadko miały na tyle ciężki przebieg, aby konieczne było odstawienie preparatu. Ponadto, mogą wystąpić następujące działania niepożądane: niedociśnienie tętnicze, bradykardia, osłabienie mięśni, bezsenność, zaburzenia snu, omamy i ostre zapalenie wątroby.

W skrajnych przypadkach nadciśnienie tętnicze z odbicia w trakcie odstawiania leku może prowadzić do udaru mózgu.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane do podmiotu odpowiedzialnego lub za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Al. Jerozolimskie 181 C

02–222 Warszawa

Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

Doświadczenia kliniczne są ograniczone. U jednej osoby dorosłej, która przyjęła tyzanidynę w dawce 400 mg, nie wystąpiły powikłania. Pacjentowi temu podano mannitol i furosemid.

Objawy: Nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, wydłużenie odstępu QTc, zawroty głowy, zwężenie źrenic, niewydolność oddechowa, śpiączka, niepokój ruchowy, senność.

Leczenie: Wskazane jest ogólne leczenie wspomagające i należy podjąć próbę usunięcia niestrawionego leku z przewodu pokarmowego, stosując płukanie żołądka lub węgiel aktywowany. Wymuszona diureza powinna przyspieszyć eliminację tyzanidyny. Dalsze leczenie powinno mieć charakter objawowy. Pacjenta należy dobrze nawodnić.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: leki ośrodkowo zwiotczające mięśnie, inne leki działające ośrodkowo.

Kod ATC: M03BX02

Tyzanidyna jest agonistą receptorów α2-adrenergicznych w ośrodkowym układzie nerwowym na poziomach ponadrdzeniowym i rdzeniowym. Działanie to wynika z zahamowania wielosynaptycznej aktywności odruchowej rdzenia kręgowego. Tyzanidyna nie wywiera bezpośredniego działania na mięśnie szkieletowe, płytkę nerwowo-mięśniową czy na monosynaptyczne odruchy rdzeniowe.

U ludzi tyzanidyna zmniejsza patologicznie zwiększone napięcie mięśniowe, w tym opór wobec ruchów biernych, oraz zmniejsza bolesne skurcze toniczne i kloniczne.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie i dystrybucja

Tyzanidyna wchłania się szybko, osiągając maksymalne stężenie w osoczu po upływie około 1 godziny. Lek wiąże się z białkami osocza jedynie w około 30%, a w badaniach na zwierzętach łatwo przenikał przez barierę krew-mózg. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym po podaniu dożylnym wynosi 2,6 L/kg (CV 21%). Chociaż tyzanidyna dobrze się wchłania, metabolizm pierwszego przejścia ogranicza dostępność biologiczną w osoczu do 34% dostępności dawki dożylnej. Średnie maksymalne stężenie tyzanidyny w osoczu (Cmax) wynosi 12,3 ng/mL (współczynnik zmienności, CV 56%) i 15,6 ng/mL (CV 60%), odpowiednio po podaniu pojedynczej i wielokrotnej dawki 4 mg.

Jednoczesne przyjmowanie pokarmów nie ma wpływu na profil farmakokinetyczny tyzanidyny w tabletkach (w dawce 4 mg). Pomimo, iż wartość Cmax jest o jedną trzecią większa po podaniu tabletki po spożyciu pokarmu, faktowi temu nie przypisuje się znaczenia klinicznego. Nie wywiera to również istotnego wpływu na wchłanianie (AUC).

Metabolizm i eliminacja

Tyzanidyna ulega szybkiemu i intensywnemu (około 95%) metabolizmowi w wątrobie, przy czym szlak biotransformacji u zwierząt i ludzi jest jakościowo podobny. W warunkach in vitro tyzanidyna jest metabolizowana przede wszystkim za pośrednictwem cytochromu p450 1A2. Metabolity wydalają się głównie przez nerki (około 70% podanej dawki) i wydają się być nieaktywne. Wydalanie przez nerki (określone na podstawie procentu odzysku w moczu całkowitej ilości podanej dawki radioaktywnej) wynosi około 53% po podaniu pojedynczej dawki 5 mg i 66% po podaniu dawki 4 mg trzy razy na dobę. Okres półtrwania w fazie eliminacji tyzanidyny z osocza wynosi u pacjentów od 2 do 4 godzin.

Liniowość lub nieliniowość

Farmakokinetyka tyzanidyny jest liniowa w zakresie dawek od 1 do 20 mg.

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 25 ml/min) średnie maksymalne stężenia produktu leczniczego w osoczu dwukrotnie przewyższały wartości obserwowane u zdrowych ochotników. Wartość AUC była również zwiększona (średnio około sześciokrotnie), co powodowało wydłużenie okresu półtrwania w końcowej fazie eliminacji do około 14 godzin (patrz punkt 4.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

Nie przeprowadzono specyficznych badań u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ponieważ tyzanidyna w znacznym stopniu ulega metabolizmowi w wątrobie za pośrednictwem en­zymu

CYP1A2, zaburzenia czynności wątroby mogą prowadzić do zwiększenia ekspozycji ustrojowej. Stosowanie tyzanidyny jest przeciwwskazane u pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3).

Pacjenci w podeszłym wieku

Dostępne są ograniczone dane farmakokinetyczne u pacjentów w podeszłym wieku.

Wpływ płci i pochodzenia etnicznego

Płeć nie ma klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę tyzanidyny, a wpływ wrażliwości etnicznej i rasy na farmakokinetykę tyzanidyny nie był badany.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Ostra toksyczność

Tyzanidyna cechuje się niską toksycznością ostrą. Po podaniu zwierzętom pojedynczych dawek > 40 mg/kg obserwowano objawy przedawkowania związane z działaniem farmakologicznym le­ku.

Toksyczność dawek wielokrotnych

Działania toksyczne tyzanidyny są głównie związane z jej działaniem farmakologicznym.

W badaniach toksyczności podostrej i przewlekłej u gryzoni działania a2-agonistyczne leku podawanego w dawkach 24 i 40 mg/kg na dobę prowadziły do występowania objawów pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego, np. pobudzenia ruchowego, agresji, drżeń i drgawek.

Po podaniu mniejszych dawek w badaniach toksyczności podostrej i przewlekłej u psów często obserwowano objawy związane ze zwiotczeniem mięśni w mechanizmie ośrodkowym, np. sedację i ataksję. Tego typu objawy, związane z miotonolityczną aktywnością leku, stwierdzano po stosowaniu dawek od 1 do 4 mg/kg na dobę w trwającym 13 tygodni badaniu na psach i po stosowaniu dawek 1,5 mg/kg na dobę w trwającym 52 tygodnie badaniu na psach.

W badaniach toksyczności przewlekłej na psach po podawaniu dawek 1,0 mg/kg na dobę i większych obserwowano wydłużenie odstępu QT i bradykardię.

W szeregu badań toksyczności po podaniu większych dawek obserwowano niewielkie zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych w surowicy. Nie zawsze towarzyszyły im histopatologiczne zmiany w wątrobie.

Mutagenność

Badania in vitro oraz in vivo nie wykazały mutagennego działania tyzanidyny.

Działanie rakotwórcze

Nie obserwowano działania rakotwórczego w dwóch długotrwałych badaniach na myszach (w okresie 78 tygodni) i szczurach (w okresie 104 tygodni), w których lek podawano z dietą w dawkach do 9 mg/kg na dobę u szczurów i do 16 mg/kg na dobę u myszy. Po tych dawkach, które odpowiadały maksymalnym dawkom tolerowanym ustalonym na podstawie redukcji szybkości wzrastania, nie stwierdzono powstawania zmian nowotworowych lub przednowotworowych, które można by było przypisać stosowanemu leczeniu.

Toksyczny wpływ na reprodukcję

Badania zdolności rozrodczych, przeprowadzone u szczurów po podaniu dawki 3 mg/kg/dobę oraz u królików po podaniu dawki 30 mg/kg/dobę, nie wykazały działania teratogennego. Zastosowanie dawek wynoszących 10 mg do 30 mg spowodowało u samic szczurów przedłużenie ciąży i utrudnienie porodu. Zaobserwowano zwiększoną przed- i pourodzeniową utratę potomstwa oraz opóźnienie rozwoju (mniejsza masa ciała płodów i opóźnione kostnienie szkieletu. Po zastosowaniu tych dawek, samice wykazywały wyraźne oznaki rozluźnienia mięśni oraz uspokojenia.

Nie stwierdzono zaburzeń płodności u samców szczurów po zastosowaniu dawki 10 mg/kg mc. na dobę oraz u samic szczurów po zastosowaniu dawki 3 mg/kg mc. na dobę. Płodność została zmniejszona u samców szczurów, otrzymujących dawkę 30 mg/kg mc. na dobę (efekt ten ustępował całkowicie po upływie 2 tygodni od zaprzestania podawania produktu leczniczego) oraz u samic szczurów, otrzymujących dawkę 10 mg/kg mc. na dobę. Po podaniu tych dawek, zaobserwowano wpływ na zachowanie matki oraz objawy kliniczne, w tym wyraźne działanie uspokajające, utratę masy ciała oraz ataksję.

Wiadomo, że tyzanidyna i (lub) jej metabolity przenikają do mleka gryzoni.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Laktoza

Celuloza, mikrokrystaliczna

Krzemionka koloidalna, bezwodna

Kwas stearynowy

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 okres ważności

3 lata

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PVC/PVDC/Aluminium.

Wielkości opakowań: 15, 20, 30, 100 oraz 120 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu

Orion Corporation

Orionintie 1, FI-02200 Espoo Finlandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr: 16811

9.

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 12 maja 2010 Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 21.06.2018

Więcej informacji o leku Tizanor 2 mg

Sposób podawania Tizanor 2 mg : tabletki
Opakowanie: 100 tabl.\n30 tabl.
Numer GTIN: 05909990784479\n05909990784462
Numer pozwolenia: 16811
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Orion Corporation