Charakterystyka produktu leczniczego - Theovent 100 100 mg
1. nazwa produktu leczniczego
Theovent 100, 100 mg, tabletki
2. skład jakościowy i ilościowy
Jedna tabletka zawiera 100 mg Theophyllinum (teofiliny).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: jedna tabletka zawiera 34,8 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. postać farmaceutyczna
Tabletka.
Białe tabletki o kształcie dwustronnie wypukłego krążka z linią podziału ułatwiającą dzielenie. Tabletkę można podzielić na połowy.
4. szczegółowe dane kliniczne
4.1 wskazania do stosowania
Leczenie i zapobieganie skurczom oskrzeli w przewlekłych chorobach układu oddechowego, takich jak: astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc (przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedma płuc).
Teofilina nie powinna być stosowana jako lek pierwszego wyboru w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP).
4.2 dawkowanie i sposób podawania
Theovent 100 nie powinien być stosowany u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Należy rozważyć zastosowanie innej postaci farmaceutycznej, która jest bardziej odpowiednia dla dzieci w wieku poniżej 6 lat.
Sposób podawania
Teofilinę w postaci tabletek można przyjmować niezależnie od posiłku.
Rowek na tabletce Theovent 100 ułatwia dzielenie tabletki na dwie równe dawki.
Tabletek nie należy rozgryzać ani miażdżyć, należy je połykać w całości lub podzielone wzdłuż linii podziału (konieczność taka może zaistnieć w przypadku dawkowania leku u dzieci).
4.3 przeciwwskazania
Nadwrażliwość na teofilinę oraz pozostałe ksantyny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Nie stosować w skojarzeniu z efedryną u dzieci.
Nie należy stosować teofiliny u dzieci poniżej 6. miesiąca życia.
Nie stosować u pacjentów z ostatnio przebytym zawałem mięśnia sercowego.
Nie stosować u pacjentów z napadową tachykardią.
4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Pacjenci ze zmniejszonym klirensem teofiliny
Należy dokładnie obserwować pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, z przewlekłym alkoholizmem, z niewydolnością wątroby lub z infekcjami wirusowymi, ponieważ w wymienionych sytuacjach możliwe jest zmniejszenie klirensu teofiliny, co może doprowadzić do nadmiernego zwiększenia stężenia leku w osoczu.
Stosowanie innych leków zawierających pochodne ksantyny
W trakcie stosowania przez pacjenta teofiliny nie należy stosować innych produktów zawierających pochodne ksantyny. W przypadku konieczności podawania aminofiliny pacjentowi, który już stosuje teofilinę, należy prowadzić stałą kontrolę stężenia teofiliny w osoczu (patrz punkt 4.5).
Epizody drgawek w wywiadzie
U pacjentów z epizodami drgawek w wywiadzie zaleca się zastosowanie alternatywnych terapii, gdyż teofilina może nasilać występowanie drgawek.
T erapia elektrowstrząsami
Wymagana jest szczególna ostrożność u pacjentów otrzymujących leczenie elektrowstrząsami, ponieważ teofilina może przedłużyć drgawki. Może wystąpić stan padaczkowy.
Porfiri a lub ciężkie zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z porfirią lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek teofilinę należy stosować ostrożnie i tylko wtedy, gdy to jest konieczne.
Pacjenci w podeszłym wieku
Stosowanie teofiliny u pacjentów w podeszłym wieku, z wieloma współistniejącymi chorobami, ciężkimi schorzeniami i (lub) poddawanych intensywnej terapii, jest związane ze zwiększeniem ryzyka zatrucia. Dlatego u tych pacjentów należy kontrolować stężenia określonych leków za pomocą terapeutycznego monitorowania leków (ang. TDM ).
Ostra choroba przebiegająca z gorączką
Gorączka zmniejsza klirens teofiliny. Może być konieczne zmniejszenie dawki w celu uniknięcia zatrucia.
Stężenie w osoczu
W przypadku niewystarczającego działania zalecanej dawki oraz w przypadku wystąpienia działań niepożądanych, należy monitorować stężenie teofiliny w osoczu.
Inne schorzenia
Ostrożność należy zachować u pacjentów: z chorobą wrzodową, zaburzeniami rytmu serca, z innymi chorobami układu sercowo-naczyniowego, z nadczynnością tarczycy lub nadciśnieniem tętniczym.
Tabletki Theovent 100 zawierają laktozę. Dlatego produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Monitorowanie stężenia teofiliny w surowicy
Ze względu na wiele interakcji teofiliny, zalecane jest monitorowanie stężenia teofiliny w surowicy podczas długotrwałego stosowania teofiliny z innymi lekami. Dotyczy to także okresu po odstawieniu.
Synergiczne działanie teofiliny
Teofilina wykazuje synergię z innymi lekami zawierającymi ksantyny, beta-sympatykomimetyki, kofeinę oraz podobne substancje. Kawa nasila działanie teofiliny.
Zwiększenie klirensu teofiliny
Następujące leki mogą zwiększać klirens teofiliny, dlatego też może być konieczne zwiększenie dawki do uzyskania efektu terapeutycznego: barbiturany, karbamazepina, lit, fenytoina, ryfampicyna, prymidon, rytonawir, aminoglutetymid i sulfinpirazon.
Zmniejszenie klirensu teofiliny
Następujące leki mogą zmniejszać klirens teofiliny, dlatego też może być konieczne zmniejszenie dawki w celu uniknięcia działań niepożądanych: allopurynol, cymetydyna, kortykosteroidy, diltiazem, antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna), furosemid, izoprenalina, doustne środki antykoncepcyjne, tiabendazol, chinolony, izoniazyd, propranolol, propafenon, meksyletyna, tiklopidyna, alfa-interferon, rofekoksyb, pentoksyfilina, fluwoksamina, wiloksazyna, disulfiram, zileuton, fenylopropanolamina, werapamil oraz szczepionka BCG. Dawkę teofiliny należy zmniejszyć do nie więcej niż 60% zalecanej dawki w przypadku jednoczesnego stosowania z cyprofloksacyną, do nie więcej niż 30% zalecanej dawki w przypadku stosowania z enoksacyną, a do 50% zalecanej dawki w przypadku stosowania
z grepafloksacyną lub klinafloksacyną. Inne chinolony (np. pefloksacyna, kwas pipemidowy) także mogą nasilać działanie teofiliny. Dlatego zalecane jest ścisłe monitorowanie stężenia teofiliny podczas jednoczesnego stosowania z chinolonami.
Izoniazyd
Może nastąpić zwiększenie lub zmniejszenie stężenia teofiliny podczas jednoczesnego stosowania z izoniazydem. Wskazane jest monitorowanie stężenia teofiliny.
Sole litu, leki beta-adrenolityczne, adenozyna i benzodiazepiny
Efekt działania soli litu, leków beta-adrenolitycznych, adenozyny i benzodiazepin (np. diazepamu) może być zmniejszony podczas jednoczesnego stosowania z teofiliną.
Leki moczopędne
Teofilina nasila działanie leków moczopędnych.
Fluorochinolony, imipenem
Istnieją dowody na to, że jednoczesne stosowanie niektórych fluorochinolonów lub imipenu z teofiliną może obniżać próg drgawkowy mózgu.
Halotan
Podawanie halotanu może spowodować ciężkie zaburzenia rytmu serca u pacjentów otrzymujących teofilinę.
Szczepionka przeciw grypie
Istnieją dane dotyczące występowania interakcji pomiędzy teofiliną i szczepionką przeciw grypie.
Ranitydyna, acyklowir lub zafirlukast
Donoszono o pojedynczych przypadkach wystąpienia objawów przedawkowania teofiliny przy jednoczesnym stosowaniu ranitydyny, acyklowiru lub zafirlukastu.
Hipokaliemia
Nie należy równocześnie stosować innych produktów zawierających pochodne ksantyny. Ksantyny mogą nasilać hipokaliemię spowodowaną przez jednoczesne stosowanie beta2-agonistów, kortykosteroidów, niektórych leków moczopędnych i niedotlenienie. Jest to szczególnie istotne w przypadku ciężkiej astmy oskrzelowej. Zaleca się wówczas monitorowanie stężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.4).
Fluwoksamina
Nie należy stosować jednocześnie teofiliny i fluwoksaminy. Jeżeli jest to jednak konieczne, zaleca się zmniejszenie dawki teofiliny o połowę i monitorowanie stężenia teofiliny w osoczu krwi.
Hypericum perforatum
Stężenie teofiliny w osoczu może być zmniejszone w trakcie równoczesnego stosowania preparatów zawierających ziele dziurawca (Hypericum perforatum ).
Palenie tytoniu i spożywanie alkoholu
Picie alkoholu etylowego oraz palenie tytoniu mogą zwiększać klirens teofiliny, dlatego może być konieczne zwiększenie dawki teofiliny.
4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Brak wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowania teofiliny w pierwszym trymestrze ciąży, dlatego też należy unikać stosowania produktu w tym okresie.
Ponieważ teofilina przenika przez barierę łożyskową i może wywoływać działanie sympatykomimetyczne u płodu, w drugim i trzecim trymestrze ciąży można ją stosować jedynie po dokładnym rozważeniu ryzyka i korzyści.
W trakcie rozwoju ciąży, stopień wiązania z białkami osocza i klirens teofiliny mogą się zmniejszać i może być konieczne zmniejszenie dawki w celu uniknięcia działań niepożądanych.
Stosowanie teofiliny w końcowym okresie ciąży, może hamować skurcze macicy. Noworodki, których matki przyjmowały teofilinę w czasie ciąży, muszą być uważnie obserwowane, czy nie występują u nich objawy wywołane działaniem teofiliny.
Karmienie piersią
Teofilina przenika do mleka ludzkiego i może osiągnąć stężenie terapeutyczne w surowicy oseska. Z tego powodu, u kobiet karmiących piersią, należy stosować możliwie najmniejszą dawkę leczniczą teofiliny, a karmienie piersią, jeśli to możliwe, powinno odbywać się bezpośrednio przed przyjęciem dawki produktu leczniczego.
Dziecko karmione piersią musi być ściśle monitorowane w celu wykrycia możliwych objawów wywołanych działaniem teofiliny. W razie konieczności zastosowania większych dawek leczniczych, należy przerwać karmienie piersią.
Płodność
Brak odpowiednich danych.
4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ten produkt leczniczy stosowany zgodnie ze wskazaniem może wpływać na szybkość reakcji, upośledzając zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych, obsługiwania maszyn lub pracy bez solidnego podparcia dla nóg. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy teofilina jest stosowana w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na szybkość reakcji lub z alkoholem.
4.8 działania niepożądane
Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco:
Bardzo często (>1/10); często (>1/100 do <1/10); niezbyt często (>1/1 000 do <1/100); rzadko (>1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Cięższe działania niepożądane mogą wystąpić w przypadku indywidualnej nadwrażliwości lub przedawkowania (stężenie teofiliny we krwi większe niż 20 ^g/ml) (patrz punkt 4.5).
Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (takie jak wysypka, świąd, pokrzywka, skurcz oskrzeli), w tym reakcje anafilaktyczne
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Częstość nieznana: zmiany stężeń elektrolitów w surowicy, szczególnie hipokaliemia, zwiększenie stężenia wapnia w surowicy i stężenia kreatyniny, hiperglikemia i hiperurykemia. Działanie moczopędne (szczególnie u dzieci)
Zaburzenia psychiczne
Częstość nieznana: bezsenność, pobudzenie
Zaburzenia układu nerwowego
Częstość nieznana: bóle głowy, drżenie, niepokój, zawroty głowy, drgawki. Pobudzenie OUN (szczególnie u dzieci)
Zaburzenia serca
Częstość nieznana: tachykardia, arytmia, kołatania serca
Zaburzenia naczyniowe
Częstość nieznana: obniżenie ciśnienia tętniczego
Zaburzenia żołądka i jelit
Częstość nieznana: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nudności, wymioty, stymulacja wydzielania kwasu żołądkowego, możliwe nasilenie istniejącego refluksu żołądkowo-przełykowego w nocy, ze względu na zmniejszenie napięcia dolnego zwieracza przełyku.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Częstość nieznana: zwiększenie wydalania moczu
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02–222 Warszawa, tel: + 48 22 49 21 301, fax: + 48 22 49 21 309, e-mail:
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego.
4.9 przedawkowanie
Objawy
Znane działania niepożądane teofiliny obserwuje się na ogół z większą intensywnością, gdy stężenie teofiliny w surowicy wynosi od 20 ^g/ml do 25 ^g/ml (patrz punkt 4.4).
Działanie toksyczne takie jak drgawki, nagły spadek ciśnienia tętniczego, arytmia komorowa, zapaść sercowo-naczyniowa, rabdomioliza i ciężkie objawy ze strony przewodu pokarmowego (np. krwawienie z przewodu pokarmowego) mogą wystąpić głównie wtedy, gdy stężenie teofiliny w surowicy krwi jest większe niż 25 ^g/ml. Reakcje te mogą również pojawić się bez poprzedzających ich wystąpienie objawów o łagodnym przebiegu. U dzieci w szczególności mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości w przypadku przedawkowania teofiliny. Wystąpienie objawów przedawkowania może być opóźnione, gdy jest spowodowane zastosowaniem preparatów teofiliny o przedłużonym uwalnianiu.
U pacjentów ze zwiększoną osobniczą wrażliwością na teofilinę, mogą wystąpić ciężkie objawy przedawkowania nawet, gdy stężenia w osoczu są mniejsze od wymienionych powyżej.
Postępowanie w razie przedawkowania
W przypadku wystąpienia łagodnych objawów przedawkowania, należy przerwać podawanie produktu i oznaczyć stężenie teofiliny w osoczu. Jeśli leczenie jest wznawiane (ponownie wdrażane), dawkę należy odpowiednio zmniejszyć.
W celu usunięcia teofiliny po przedawkowaniu należy wielokrotnie podawać węgiel aktywowany, jeśli to konieczne, w połączeniu z szybko działającymi środkami przeczyszczającymi (np. siarczanem sodu).
Dalsze postępowanie w leczeniu zatrucia teofiliną zależy od stanu klinicznego lub zgodnie z zaleceniami Krajowego Centrum Informacji Toksykologicznej, jeśli dostępne.
5. właściwości farmakologiczne
5.1 właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Inne leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych do stosowania wewnętrznego. Ksantyny.
Kod ATC: R03DA04
Teofilina działa rozkurczająco na mięśnie gładkie dróg oddechowych, wykazuje również działanie przeciwzapalne.
Mechanizm działania nie jest całkowicie poznany, polega m.in. na hamowaniu specyficznej fosfodiesterazy, co w konsekwencji powoduje zwiększenie stężenia wewnątrzkomórkowego cAMP. Pobudza także ośrodek oddechowy poprzez nasilenie jego wrażliwości na działanie dwutlenku węgla. Hamuje późną fazę reakcji alergicznej.
5.2 właściwości farmakokinetyczne
Ogólna charakterystyka wykonanych badań
Parametry farmakokinetyczne dla produktu Theovent 100, 100 mg, tabletki oznaczano u 10 zdrowych ochotników po podaniu dawki 200 mg – 2 tabletek.
Wchłanianie
Maksymalne stężenie w surowicy występuje po ok. 1,5 godziny (6,55 ± 1,42 mg/l).
AUC wynosi 73,79 ± 29,47 mg/l x h.
Zakres stężeń terapeutycznych: 5 – 12 ^g/ml (nie należy przekraczać stężenia 20 ^g/ml).
Dystrybucja
Teofilina w około 40% wiąże się z białkami krwi, głównie z albuminami, przenika przez barierę krew/mózg.
Objętość dystrybucji wynosi 0,42 ± 0,04 l/kg.
Objętość dystrybucji ulega zwiększeniu w następujących stanach: wcześniactwo, pacjenci z marskością wątroby, nieskorygowana kwasica, wiek podeszły, kobiety w trzecim trymestrze ciąży.
Metabolizm
Teofilina jest metabolizowana w wątrobie z udziałem izoenzymów cytochromu P450: 1A2, 3A3, 2E1.
Ulega demetylacji do 1-metyloksantyny, 3-metyloksantyny oraz hydroksylacji do 1,3-dimetylowej pochodnej kwasu moczowego. 1-metyloksantyna jest następnie hydroksylowana do kwasu 1-metylomoczowego. U noworodków N-demetylacja nie zachodzi. Kofeina i 3-metyloksantyna są jedynymi czynnymi metabolitami teofiliny.
Eliminacja
Okres półtrwania w fazie eliminacji leku z osocza wynosi około 6,35 ± 1,76 h.
Teofilina jest wydalana głównie przez nerki. U dorosłych 10%, a u noworodków 50% podanej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem.
5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na myszach i szczurach nie stwierdzono działania teratogennego po podaniu dawek 2 do 3 razy większych, niż zwykle stosowane dawki u ludzi w mg/m2 pc.
Zaobserwowano działanie embriotoksyczne u szczurów, którym podawano 220 mg/kg masy ciała.
Teofilina nie wykazuje działania mutagennego u bakterii Salmonella sp. oraz w badaniach cytogenetycznych na jajnikach chomika chińskiego in vitro i in vivo.
Stwierdzono zmniejszenie płodności u myszy po stosowaniu teofiliny w dawkach 1 do 3 razy większych niż u ludzi w przeliczeniu na 1 m2 pc. i u szczurów po stosowaniu dawek 2 do 3 razy większych niż zalecane u ludzi w przeliczeniu na 1 m2 pc.
Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest znane.
6. dane farmaceutyczne
6.1 wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna
Skrobia kukurydziana
Karboksymetyloskrobia sodowa
Celuloza mikrokrystaliczna
Krzemionka koloidalna
Magnezu stearynian
6.2 niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 okres ważności
2 lata.
6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5 rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii PVC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Opakowanie zawiera 30 tabletek (2 blistry po 15 szt.).
6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Bez szczególnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu
GlaxoSmithKline Pharmaceuticals Spółka Akcyjna
ul. Grunwaldzka 189
60–322 Poznań
tel. (61) 8601 200
fax (61) 8675 717
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr R/3324
9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 09.11.1994 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.02.2010 r.
Więcej informacji o leku Theovent 100 100 mg
Sposób podawania Theovent 100 100 mg: tabletki
Opakowanie: 30 tabl.
Numer GTIN: 05909990332434
Numer pozwolenia: 03324
Data ważności pozwolenia: 2020-06-30
Wytwórca:
GlaxoSmithKline Pharmaceuticals S.A.