Tenaxum 1 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Tenaxum, 1 mg, tabletki

2. skład jakościowy i ilościowy

Jedna tabletka zawiera 1 mg rylmenidyny (Rilmenidinum), co odpowiada 1,544 mg diwodorofosforanu rylmenidyny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza w ilości 47 mg/tabletkę.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Tabletka.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze pierwotne.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zaleca się stosowanie dawki 1 mg rylmenidyny (1 tabletka na dobę, przyjmowana rano). Jeżeli po miesiącu leczenia nie uzyska się normalizacji wartości ciśnienia tętniczego, dawkę można zwiększyć do 2 mg (1 tabletka rano i 1 tabletka wieczorem). Lek należy zażywać w trakcie posiłków.

Ze względu na dobrą tolerancję biologiczną i kliniczną rylmenidyna może być stosowana u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z cukrzycą.

U pacjentów z niewydolnością nerek, jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 15 ml/min, modyfikacja dawki nie jest konieczna.

Nie zaleca się stosowania produktu Tenaxum u dzieci i młodzieży ze względu na brak doświadczenia klinicznego.

Leczenie jest długotrwałe.

Leczenia nie należy przerywać nagle. Jeśli zaistnieje konieczność odstawienia leku, dawkę należy stopniowo zmniejszać.

4.3 przeciwwskazania

– Ciężka depresja.

– Nie należy stosować rylmenidyny u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 15 ml/min) z powodu braku odpowiednich badań.

– Jednoczesne stosowanie sultoprydu i rylmenidyny jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Leczenia nie należy przerywać nagle. Jeśli zaistnieje konieczność odstawienia leku, dawkę należy stopniowo zmniejszać.

Z powodu ryzyka zmniejszenia częstości akcji serca i wywołania bradykardii przez rylmenidynę, należy dokładnie rozważyć rozpoczęcie leczenia u pacjentów z bradykardią lub z czynnikami ryzyka bradykardii (np. u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowego, z blokiem przedsionkowo-komorowym, z wcześniej ujawnioną niewydolnością serca lub innym stanem, w którym częstość akcji serca jest uwarunkowana nadmierną aktywacją układu współczulnego). U tych pacjentów jest uzasadnione kontrolowanie częstości akcji serca, zwłaszcza podczas pierwszych 4 tygodni terapii.

Nie zaleca się spożywania alkoholu w trakcie leczenia rylmenidyną (patrz punkt 4.5).

Nie zaleca się stosowania produktu Tenaxum w skojarzeniu z beta-adrenolitykami stosowanymi w niewydolności serca (bisoprolol, karwedilol, metoprolol), patrz punkt 4.5.

Stosowania produktu Tenaxum nie zaleca się w skojarzeniu z inhibitorami MAO (patrz punkt 4.5).

Z powodu możliwego wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, pacjentów w podeszłym wieku należy ostrzec przed zwiększonym ryzykiem upadków.

Tenaxum zawiera laktozę i sód

Produkt Tenaxum nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Produkt Tenaxum zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Zwiększenie działania przeciwnadciśni­eniowego, należy monitorować ciśnienie krwi i w razie potrzeby dostosować dawkę leku przeciwnadciśni­eniowego.

- beta-adrenolityki

Wyraźny wzrost ciśnienia tętniczego w przypadku nagłego odstawienia działającego ośrodkowo leku przeciwnadciśni­eniowego. Należy unikać nagłego odstawienia działającego ośrodkowo leku przeciwnadciśni­eniowego. Należy przeprowadzić obserwację kliniczną.

- leki powodujące torsade de pointes (oprócz sultoprydu):

– leki przeciwarytmiczne klasy Ia (chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid);

– leki przeciwarytmiczne klasy III (amiodaron, dofetylid, ibutylid, sotalol);

– niektóre neuroleptyki: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna), pochodne benzamidu (amisulpryd, sulpiryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol), inne neuroleptyki (pimozyd);

– inne leki: beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, mizolastyna, moksyfloksacyna, pentamidyna, spiramycyna podawana dożylnie, winkamina podawana dożylnie.

Zwiększone ryzyko arytmii komorowych, zwłaszcza zaburzeń torsade de pointes. Zaleca się monitorowanie kliniczne i elektrokardi­ograficzne.

- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne

Działanie przeciwnadciśni­eniowe rylmenidyny może być częściowo antagonizowane.

- inne leki przeciwnadciśni­eniowe

Nasilenie działania obniżającego ciśnienie krwi. Zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego.

- alfa-adrenolityki

Nasilenie działania obniżającego ciśnienie krwi. Zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego.

- amifostyna

Zwiększenie działania przeciwnadciśni­eniowego.

- kortykosteroidy, tetrakozaktyd (podanie ogólne) – oprócz hydrokortyzonu stosowanego

w terapii zastępczej w chorobie Addisona

Zmniejszenie działania przeciwnadciśni­eniowego (zatrzymanie wody i sodu przez kortykosteroidy).

- neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne typu imipraminy

Zwiększone działanie przeciwnadciśni­eniowe i ryzyko niedociśnienia ortostatycznego (działanie kumulacyjne).

- inne leki działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy: pochodne morfiny (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe i leki stosowane w substytucyjnej terapii opioidowej, takie jak buprenorfina, metadon), pochodne benzodiazepiny, anksjolityki inne niż pochodne benzodiazepiny, leki nasenne, neuroleptyki, antagoniści receptora histaminowego H 1 o działaniu uspokajającym, leki przeciwdepresyjne o działaniu uspokajającym (amitryptylina, doksepina, mianseryna, mirtazapina, trimipramina), inne działające ośrodkowo leki przeciwnadciśni­eniowe, baklofen, talidomid, pizotifen, indoramina.

Zwiększone działanie hamujące ośrodkowy układ nerwowy. Zaburzenie koncentracji może niebezpiecznie wpływać na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Nie ma danych lub istnieją ograniczone dane (dotyczące mniej niż 300 ciąż) odnośnie stosowania rylmenidyny u kobiet w ciąży.

Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośrednie lub pośrednie szkodliwe działanie w odniesieniu do toksycznego wpływu na rozród (patrz punkt 5.3).

W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu Tenaxum podczas ciąży.

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy rylmenidyna/me­tabolity przenikają do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych farmakodynamic­znych/toksyko­logicznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie rylmenidyny/me­tabolitów do mleka.

Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków lub niemowląt.

Nie należy stosować produktu Tenaxum podczas karmienia piersią.

Płodność

Badania działania na rozrodczość u szczurów nie wykazały wpływu rylmenidyny na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże zważywszy, że senność jest częstym działaniem niepożądanym, lek może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 działania niepożądane

Podczas kontrolowanych badań, po podaniu 1 mg na dobę w dawce pojedynczej, częstość występowania działań niepożądanych była porównywalna do częstości obserwowanej po podaniu placebo.

Po podaniu dawki 2 mg produktu Tenaxum na dobę, kontrolowane badania porównawcze wobec klonidyny zastosowanej w dawce od 0,15 do 0,30 mg/dobę lub alfa-metylodopy podanej w dawce od 500 do 1000 mg/dobę wykazały, że częstość wystąpienia działań niepożądanych była znacząco mniejsza niż częstość obserwowana po klonidynie lub alfa-metylodopie.

Poniższe zgłoszone działania lub zdarzenia niepożądane zostały uszeregowane według następującej częstości występowania:

bardzo często (>1/10); często (>1/100, <1/10); niezbyt często (>1/1 000, <1/100); rzadko (>1/10 000, <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

02–222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

Leczenie powinno być objawowe. Oprócz wykonania płukania żołądka, w przypadku znacznego niedociśnienia można zalecić leczenie sympatykomime­tykami.

Rylmenidyna jest w małym stopniu usuwana z organizmu za pomocą dializy.

5. właściwości farmakologiczne

5.1. właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: Agoniści receptora imidazolinowego.

Kod ATC: C02AC06.

Rylmenidyna jest pochodną oksazoliny. Selektywnie oddziałuje na receptory imidazolinowe (I1) w ośrodkach wazomotorycznych zarówno rdzenia przedłużonego jak i obwodowych (nerki), zmniejszając wzmożoną aktywność układu współczulnego. Rylmenidyna wykazuje większą selektywność w stosunku do receptorów imidazolowych niż do mózgowych receptorów alfa-2-adrenergicznych, co odróżnia ją od leków z grupy agonistów receptorów alfa 2.

Działanie farmakodynamiczne

Rylmenidyna wykazuje zależne od dawki działanie hipotensyjne u szczurów z wrodzonym nadciśnieniem tętniczym. Działanie to nie jest związane z efektem neurofarmakolo­gicznym, który obserwuje się w przypadku alfa-2-agonistów. Działanie sedatywne obserwowano po zastosowaniu dużych dawek rylmenidyny, jednak było on mniej nasilone niż w przypadku alfa-2-agonistów.

Brak działania neurofarmakolo­gicznego z zachowaniem efektu hipotensyjnego został potwierdzony u ludzi.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Rylmenidyna wykazuje działanie hipotensyjne zależne od dawki, zarówno w odniesieniu do ciśnienia skurczowego jak i rozkurczowego, u pacjentów w pozycji leżącej i stojącej. Badania kliniczne z zastosowaniem podwójnie ślepej próby, z placebo, wykazały, że rylmenidyna w dawkach terapeutycznych (1 mg na dobę w dawce pojedynczej lub 2 mg dwa razy na dobę) wykazuje skuteczne działanie hipotensyjne u chorych na nadciśnienie tętnicze łagodne i umiarkowane. Efekt hipotensyjny utrzymywał się przez całą dobę oraz w trakcie wysiłku. Wyniki te zostały potwierdzone w badaniach długoterminowych. Nie stwierdzono też nabytej tolerancji na lek.

Kontrolowane za pomocą placebo badania z zastosowaniem podwójnie ślepej próby wykazały, że rylmenidyna nie ma wpływu na zdolność koncentracji. Częstość występowania działań niepożądanych, takich jak: senność, suchość w jamie ustnej, zaparcia, była identyczna jak w grupie otrzymującej placebo.

Kontrolowane badania porównawcze wykazały, wobec klonidyny w dawce 0,15 do 0,30 mg/dobę lub alfa-metylodopy w dawce 500 do 1 000 mg/dobę, małą częstość występowania działań niepożądanych po podaniu 2 mg produktu Tenaxum na dobę.

W dawkach terapeutycznych rylmenidyna nie wpływa na czynność mięśnia serca, nie powoduje retencji wody i sodu, nie zaburza równowagi metabolicznej.

Rylmenidyna utrzymuje swe działanie hipotensyjne przez 24 godziny po podaniu. Zmniejsza opory obwodowe. Nie ma wypływu na pojemność wyrzutową serca, kurczliwość mięśnia serca oraz na procesy elektrofizjolo­giczne zachodzące w mięśniu sercowym.

Nie powoduje ortostatycznych spadków ciśnienia krwi, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; nie zaburza też kompensacyjnego przyspieszenia czynności serca w czasie wysiłku.

Rylmenidyna nie zaburza przepływu nerkowego, przesączania kłębuszkowego i frakcji filtracyjnej. Rylmenidyna nie wpływa na procesy regulacji węglowodanowej, zarówno u chorych na cukrzycę typu 1 jak i typu 2.

Rylmenidyna nie wpływa na gospodarkę lipidową.

5.2. właściwości farmakokinetyczne

– jest szybkie, maksymalne stężenie w surowicy wynoszące 3,5 ng/ml występuje po 1,5 – 2 godzinach po podaniu pojedynczej dawki 1 mg;

– jest całkowite, dostępność biologiczna wynosi 100%, brak efektu pierwszego przejścia przez wątrobę;

– jest stałe; równoczesne spożycie posiłku nie modyfikuje dostępności biologicznej leku;

– szybkość wchłaniania po podaniu zalecanych dawek terapeutycznych jest stała, różnice indywidualne nie występują.

Stopień związania z białkami jest mniejszy niż 10 %; objętość dystrybucji wynosi 5 l/kg.

Rylmenidyna jest metabolizowana w procesie hydrolizy lub utleniania pierścienia oksazolinowego.

Metabolity nie wykazują działania agonistycznego na receptory alfa-2 adrenergiczne.

Rylmenidyna jest wydalana głównie przez nerki: 65% podanego leku jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Klirens nerkowy wynosi 2/3 całkowitego klirensu leku.

Okres półtrwania wynosi 8 godzin, niezależnie od dawki czy zastosowania wielokrotnych da­wek.

Okres półtrwania u pacjentów w wieku powyżej 70 roku życia wynosi ok. 13 ± 1 godzina. Działanie farmakologiczne utrzymuje się przez 24 godziny.

Stałe stężenie w surowicy występuje po ok. 3 dobach.

U chorych leczonych rylmenidyną przez ponad 2 lata stężenie leku w surowicy pozostawało stałe przez ten okres.

Ponieważ wydalanie leku odbywa się głównie przez nerki, u pacjentów z niewydolnością nerek obserwuje się zwolnienie tempa wydalania leku, korelujące z klirensem kreatyniny. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 15 ml/min), okres półtrwania wynosi około 35 godzin.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Dane przedkliniczne nie ujawniły szczególnego ryzyka dla ludzi w oparciu o badania ostrej toksyczności, toksyczności po podaniu wielokrotnym oraz badania toksycznego wpływu na reprodukcję.

Działania niepożądane dotyczące przeżycia i rozwoju pourodzeniowego (zmniejszona masa ciała noworodków) obserwowano tylko w przypadku podawania dawek toksycznych dla matek.

Nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań genotoksyczności ani długotrwałych badań rakotwórczości rylmenidyny.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Karboksymetylos­krobia sodowa

Celuloza mikrokrystaliczna

Laktoza

Parafina 54/56

Krzemionka koloidalna bezwodna

Magnezu stearynian

Talk

Wosk biały

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3.

2 lata.

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

1 blister z folii PVC/Al/poliamid-Al zawierający 30 tabletek lub 2 blistry z folii PVC/Al/poliamid-Al po 15 tabletek, w tekturowym pudełku.

6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Niewykorzystanych leków nie należy wyrzucać do kanalizacji. Należy zwrócić je do apteki lub zapytać farmaceutę jak się ich pozbyć, aby było to zgodne z lokalnymi wymaganiami. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu

Les Laboratoires Servier

50, rue Carnot

92284 Suresnes cedex

Francja

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr R/7269

9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i data przedłużenia pozwolenia

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 11 sierpnia 1997 r.

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 9 stycznia 2013 r.

Więcej informacji o leku Tenaxum 1 mg

Sposób podawania Tenaxum 1 mg: tabletki
Opakowanie: 30 tabl. (2 x 15)\n30 tabl. (1 x 30)
Numer GTIN: 05909990732289\n05909990726912
Numer pozwolenia: 07269
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Les Laboratoires Servier