Polisulfalent (77 + 30 + 18)mg/ml - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego weterynaryjnego

Polisulfalent, 77 mg/ml + 30 mg/ml +18 mg/ml, roztwór do wstrzykiwali dla koni, bydła, świń, owiec i psów

2. skład jakościowy i ilościowy

1 ml produktu zawiera:

Sulfadimetoksyna sodowa – 77 mg

Sulfadymidyna sodowa – 30 mg

Sulfatiazol sodowy pięciowodny – 1 8 mg

Chlorokrezol – 2 mg

Wykaz wszystkich substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Roztwór do wstrzykiwali

Roztwór o barwie brązowej

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1. docelowe gatunki zwierząt

Koń, bydło, Świnia, owca, pies

4.2. Wskazania lecznicze dla poszczególnych docelowych gatunków zwierząt

– pierwotne i wtórne zakażenia układu oddechowego wywołane przez Staphylococcus spp­.,

Streptococcus spp., Rhodococcus equi, Actinobacillus equi, Pasteurella spp.,

– zakażenia przewodu pokarmowego wywoływane przez Rhodococcus equi, Actinobacillus spp., Salmonella spp. z wyłączeniem przypadków przebiegających z objawami odwodnienia,

– zakażenia układu moczowego wywołane przez Streptococcus spp., Actinobacillus spp.. Salmonella spp.,

– zakażenia dróg rodnych wywołane przez Streptococcus spp.. Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae. Salmonella abortus equi, Taylorella equigenitalis,

– zakażenia tkanek miękkich wywołane przez Staphylococcus spp., Streptococcus spp­.,

-pierwotne i wtórne zakażenia układu oddechowego wywołane przez Haemophilus somnus, Mannheimia haemolitica, Pasteurella multocida,

– enzootyczna bronchopneumonia cieląt wywołana przez Mannheimia haemolitica, Pasteurella multocida,

– kol ¡bakterioza cieląt wywoływana przez Escherichia coli,

– dyfteroid cieląt wywoływany przez wrażliwe szczepy Fusobacterium necrophorum,

– zapalenie wymienia wywołane przez Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Escherichia coli,

– zakażenia dróg rodnych wywołane przez Staphylococcus spp.. Streptococcus spp., Escherichia coli, Haemophilus somnus,

– pierwotne i wtórne zakażenia układu oddechowego wywołane przez Streptococcus suis, Actinobacillus pleuropneumoniae, Actinobacillus suis, Bordetella bronchiseptica, Haemophilus parasuis, Pasteurella multocida,

– zakażenia układu pokarmowego wywołane przez Escherichia coli, Salmonella choleraesuis,

– zakażenia układu rozrodczego (w tym zespół MMA) wywołane przez Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Escherichia coli, Klebsiella spp.,

– pierwotne i wtórne zakażenia układu oddechowego wywołane przez Staphylococcus spp., Bordetella bronchiseptica, Klebsiella spp.,

– zapalenie jelit wywoływane przez Escherichia coli, Salmonella spp,

– zakażenia układu moczowopłciowego wywołane przez Staphylococcus spp, Klebsiella spp, Proteus spp,

– zakażenia dróg rodnych wywołane przez Staphylococcus spp, Klebsiella spp., Proteus spp.,

– zakażenia tkanek miękkich wywoływane przez Staphylococcus spp., Streptococcus spp., Proteus spp.

4.3. przeciwwskazania

Nie stosować w przypadku nadwrażliwości na substancje czynne lub na dowolną substancję pomocniczą.

Nie stosować u zwierząt z niewydolnością nerek i wątroby, z chorobami układu krwiotwórczego, u zwierząt odwodnionych lub nie przyjmujących wody.

Nie stosować u samic ciężarnych i zwierząt bardzo młodych.

4.4. Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

Należy zapewnić nieograniczony dostęp do wody pitnej w celu zapobiegania krystalizacji sulfonamidów w moczu.

Podawanie zbyt niskich dawek leku lub zbyt krótko trwająca terapia powoduje powstawanie oporności bakterii na sulfonamidy. Dlatego celowość użycia sulfonamidów musi być potwierdzona wynikami antybiogramu.

Sulfonamidy są mniej efektywne w wydzielinie ropnej i tkankach uległych martwicy.

4.5. Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania

Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania u zwierząt

Produkt powinien być stosowany w oparciu o wyniki testu oporności bakterii wyizolowanych od chorych zwierząt. Jeśli nie jest to możliwe, leczenie powinno być prowadzone w oparciu o lokalne informacje epidemiologiczne dotyczące wrażliwości izolowanych bakterii.

Po podaniu sulfonamidów może wystąpić utrudnione oddawanie moczu, zmętnienie moczu lub krwiomocz dlatego w trakcie leczenia zwierzęta powinny być bacznie obserwowane.

U zwierząt nadwrażliwych na sulfonamidy może wystąpić hematuria lub apatia. Podawanie leku należy wówczas przerwać.

Szczególnie wrażliwe na działanie sulfonamidów są psy, zwłaszcza ras dużych, u których po podaniu leku mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości.

Polisulfalent stosowany domięśniowo lub podskórnie powinien być podawany w kilka różnych miejsc. Przy stosowaniu dożylnym, produkt należy ogrzać do temperatury ciała i podawać powoli.

Specjalne środki ostrożności dla osób podających produkt leczniczy weterynaryjny zwierzętom

Po przypadkowej samoiniekcji należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie.

4.6. działania niepożądane (częstotliwość i stopień nasilenia)

Podanie produktu może powodować utrudnione oddawanie moczu, zmętnienie moczu, krwiomocz oraz u zwierząt nadwrażliwych na sulfonamidy hematurię i apatię. Produkt podany domięśniowo lub podskórnie może powodować powstanie reakcji miejscowych w postaci obrzęku.

Skutki uboczne stosowania sulfonamidów mogą wyrażać się reakcjami nadwrażliwości lub bezpośrednim efektem toksycznym. Reakcje nadwrażliwości mogą manifestować się wystąpieniem pokrzywki, anafilaksją, gorączką, zapaleniem stawów, anemią hemolityczną. agranulocytozą, a także zmianami skórnymi. Niekiedy może dojść do wystąpienia hematurii, oraz obstrukcji kanalików nerkowych. Na ogól sulfonamidy o przedłużonym czasie działania i wysokiej rozpuszczalności nie powodują powstania krystalurii.

Szybki wlew dożylny prowadzi do efektu toksycznego, którego objawami klinicznymi są słabość mięśni, ataksja, ślepota i zapaść.

Niekiedy mogą wystąpić zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, będące następstwem bakteriostatycznego wpływu sulfonamidów na mikroflorę przewodu pokarmowego. Szczególnie sytuacja ta dotyczy przeżuwaczy, u których na skutek bakteriostazy mikroflory przedżołądków może dochodzić do zaburzeń w syntezie witaminy B.

Długotrwałe podawanie sulfonamidów może prowadzić do uszkodzenia szpiku kostnego i wystąpienia anemii aplastycznej, granulocytopenii i trombocytopenii. Długotrwała terapia wysokimi dawkami może powodować zapalenie wątroby, żółtaczkę, zapalenie nerwów, zwyrodnienie rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych, zapalenie jamy ustnej oraz suche zapalenie rogówki. U psów w wyniku stosowania leku może dochodzić do hyperplazji grasicy lub niedoczynności tarczycy (hipotyroidyzm). Czasami sulfonamidy mogą działać jako fotosensybil¡za­tory.

4.7. Stosowanie w ciąży, laktacji lub w' okresie nieśności

Nie stosować w okresie ciąży.

Może być stosowany w okresie laktacji.

4.8. interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie stosować z urotropiną i środkami miejscowo znieczulającymi z grupy estrów kwasu p-aminobenzoesowego.

Nie stosować z kwasem acetylosalicylowym.

Sulfonamidy mogą przemieszczać leki mocno wiążące się z białkami, takie jak metotreksat, warfarynę, fenylobutazon, środki moczopędne tiazydowe, salicylany, probenecyd. Z tego względu należy monitorować stężenie wymienionych leków. Równoległe użycie leków o działaniu supresyjnym dla szpiku kostnego pogłębia leukopenię i trombocytopenię. Jednoczesne stosowanie z lekami hepatotoksycznymi zwiększa ich negatywne działanie na wątrobę. Z uwagi na fakt, że bakteriostatyczne działanie sulfonamidów może interferować z bakteriobójczym działaniem penicylin, nie zaleca się ich równoległego stosowania.

4.9. Dawkowanie i droga(-i) podawania

Polisulfalent podaje się dożylnie, domięśniowo, dootrzewnowe oraz podskórnie.

Dawkowanie produktu: konie, bydło, świnie, owce, psy:

Pierwsza dawka (pierwszy dzień leczenia): 45–112 mg sulfonamidów/kg m.c. tj. 0,4–1.0 ml Polisulfalentu/kg m­.c.

Pierwszą dawkę najlepiej wprowadzać dożylnie, co pozwala na osiągnięcie wysokiego stężenia leku we krwi.

W kolejnych dniach leczenia podaje się 2/3 – 1/2 dawki początkowej.

Długość terapii przy stwierdzonej antybiogramem skuteczności Polisulfalentu wynosi 5–7 dni. Podczas kuracji zwierzęta należy obficie poić lub zapewnić swobodny dostęp do wody w celu przeciwdziałania powstaniu krystalurii.

Polisulfalent podawany domięśniowo lub podskórnie powinien być wstrzykiwany w kilku różnych miejscach, a przy podawaniu dożylnym, produkt powinien być ogrzany do temperatury ciała. W przypadku iniekcji dożylnej lek należy podawać powoli.

4.10. przedawkowanie (objawy, sposób postępowania przy udzielaniu natychmiastowej pomocy, odtrutki), jeśli konieczne

Przedawkowanie prowadzi do zaburzeń układu nerwowego takich jak: niezborność ruchowa, znaczna osowiałość, w ciężkich zatruciach występuje śpiączka. Przedawkowanie może powodować niewydolność krążenia. U bydła ostre zatrucie może wywołać objawy sugerujące wstrząs takie jak drżenie mięśni, zwiotczenie mięśni i zaburzenia widzenia.

Długotrwałe podawanie sulfonamidów może prowadzić do uszkodzenia szpiku kostnego i wystąpienia anemii aplastycznej, granulocytopenii i trombocytopenii. Długotrwała terapia wysokimi dawkami może powodować zapalenie wątroby, żółtaczkę, zapalenie nerwów, zwyrodnienia rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych, zapalenie jamy ustnej oraz suche zapalenie rogówki. U psów w wyniku długotrwałego stosowania leku może dochodzić do hyperplazji grasicy lub niedoczynności tarczycy (hipotyroidyzm).

W przypadku przedawkowania stosować leczenie objawowe.

4.11. Okres(-y) karencji

Bydło:

Tkanki jadalne – 10 dni

Mleko – 5 dni

Owce:

Tkanki jadalne – 10 dni

Mleko – 5 dni

Świnie :

Tkanki jadalne – 10 dni

Psy : nie dotyczy

Nie stosować u koni, których tkanki przeznaczone są do spożycia przez ludzi.

Konie kiedykolwiek leczone produktem Polisulfalent nie mogą zostać przeznaczone do uboju w celach spożycia przez ludzi.

Stosować wyłącznie u koni, które w paszporcie mają podpisaną deklarację "nie jest przeznaczony do uboju w celach spożywczych (konsumpcji przez ludzi) zgodnie z obowiązującym prawem”.

5. właściwości farmakologiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: Leki przeciwzapalne -Leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego – Sulfonamidy i trimetoprim- Sulfonamidy – Kombinacje sulfonamidów Kod ATCvet: QJ01EQ30

5.1. właściwości farmakodynamiczne

Sulfonamidy są strukturalnymi i chemicznymi analogami kwasu p-aminobenzoesowego (PABA) i jako antagoniści kompetycyjni hamują kondensację tego związku z kwasem dihydropterynowym na wczesnych etapach biosyntezy kwasu foliowego. Hamowana jest także aktywność enzymu syntetazy dihydropteryny.

Efektem działania sulfonamidów jest zablokowanie powstawania tetrahydrofolianu, który jest podstawowym składnikiem koenzymów w procesach biosyntezy zasad purynowych

i pirymidynowych, wchodzących w skład kwasów nukleinowych. Prowadzi to do zahamowania biosyntezy białka w komórkach wrażliwych drobnoustrojów, przerwania procesów metabolicznych oraz hamowania wzrostu i rozmnażania mikroorganizmów. Sulfonamidy, które „odcinają” dopływ kwasu foliowego u źródła działają powoli, po okresie utajenia, w czasie którego drobnoustroje wykorzystują istniejący zapas kwasu foliowego.

Sulfonamidy stosowane jako samodzielne leki chemioterapeutyczne działają bakteriostatycznie.

5.2. właściwości farmakokinetyczne

Określona dla sulfonamidów wartość Vd wskazuje, że leki te, niezależnie od gatunku zwierząt ulegają rozproszeniu w całej objętości płynów ustrojowych. Mimo stosunkowo niewielkiej wartości parametru współczynnika dystrybucji sulfonamidy osiągają wysokie stężenia w wielu tkankach i narządach organizmu. Wartość tego parametru mniejsza od jednego świadczy jedynie, że lek nie kumuluje się w tkankach i rozmieszczony jest przede wszystkim w płynie pozakomórkowym, a czas przebywania w tkankach koreluje z kinetyką osoczową sulfonamidów. Zależności między wartościami pH i pK świadczą o łatwej penetracji błon biologicznych – także opłucnej, otrzewnej, osierdzia, osiągając w układzie oddechowym, pokarmowym, moczowym, krążenia (sercu) oraz w mazi stawowej, otrzewnej i drogach rodnych stężenia w granicach 50–80% stężeń stwierdzanych w osoczu. Mniejszy stopień wiązania z białkami (w porównaniu do stopnia wiązania z białkami osocza) płynów jam ciała, powoduje, że ilość wolnej (nie związanej, a więc aktywnej przeciwbakteryjnie) frakcji sulfonamidów jest większa niż w osoczu, co sprawia, że osiągane stężenia są efektywne. Sulfonamidy osiągają wysokie stężenia w ośrodkowym układzie nerwowym oraz stawach. Po podaniu ogólnym sulfonamidy osiągają wysokie stężenia w skórze. Wysokie stężenia są wynikiem dostawania się sulfonamidów do przedżołądków ze śliną (która stanowi jedną z dróg eliminacji) lub też przedostawania się bezpośrednio z osocza. Czas działania leku (osiągania stężeń efektywnych w tkankach, pozostawania w organizmie, ale także szybkość wydalania) jest w pewnym stopniu determinowany przez stopień wiązania leku z białkami osocza (część związana jest nieczynna przeciwbakteryjnie i nie może przenikać do tkanek).

Sulfonamidy metabolizowane są w wątrobie. Metabolizm sulfonamidów może polegać na acetylacji grupy aminowej w położeniu para (N4), hydroksylacji nie tylko grupy metylowej (pochodne hydroksymetylowe), ale także samego pierścienia pirymidynowego. Dodatkowo metabolity będące wynikiem hydroksylacji (CH2OH) mogą ulegać utlenianiu do 6-karboksy-pochodnych (COOH). Każdy z tych metabolitów może być następnie sprzęgany z kwasem glukuronowym (glukuronizacja) lub octowym (acetylacja). Metabolity, zachowują aktywność przeciwbakteryjną (pochodne acetylowe i metabolity sprzężone – glukuroniany i siarczany – są wprawdzie nieaktywne przeciwbakteryjnie, ale pochodne hydroksylowe mogą wykazywać od 2,5 do nawet 40% aktywności związku macierzystego). Przebieg procesów metabolicznych, obecność lub brak poszczególnych szlaków metabolicznych oraz ich natężenie zależy od gatunku zwierząt.

W osoczu sulfonamidy znajdują się w postaci związku macierzystego i metabolitów. Polisulfalent stanowi połączenie trzech sulfonamidów o różnych właściwościach farmakokinetyc­znych.

Metabolizm sulfadymidyny, sulfametoksazolu i sulfadoksyny u bydła po podaniu dożylnym: W 2 godziny po podaniu sulfonamidy we krwi pozostawały w formie niezmienionej. W mleku wydalane były częściowo w formie niezmienionej, częściowo jako sprzężone metabolity i w niewielkiej ilości jako N4-acetylowe pochodne.

W moczu dominowały one w formie niezmienionej i jako N4-acetylowe pochodne. Ponadto zidentyfikowano metabolity sulfadymidyny, a mianowicie 5-hydroksy-4,6 dimetyl-2-sulfanilamido­pirimidynę i 4-hydroksymetyl-6-metyl 2-sulfanilamido­pirimidynę oraz sulfaguanidynę. Farmakokinetyka sulfadimetoksyny u bydła:

Badano farmakokinetykę sulfadimetoksyny po jednorazowym dożylnym podaniu w dawce 55 mg/kg m.c. Okres półtrwania w plazmie wynosił 12,5 godziny a objętość dystrybucji była równa 31% wagi ciała.

Farmakokientyka sulfametazyny, sulfamerazyny, sulfadiazyny i ich metabolitów N4-acetylowych i hydroksylowych u koni:

Głównym metabolitem wszystkich trzech sulfonamidów była 5-hydroksypirimidyna. Wysokie koncentracje metabolitów acetylowych i hydroksylowych sulfametazyny i sulfamerazyny w plazmie i moczu zmniejszały aktywność przeciwbakteryjną sulfonamidów wyjściowych. Sulfadiazyna była metabolizowana wolniej.

Farmakokinetyka sulfatiazolu u owiec:

Sulfonamid był szybko eliminowany głównie z moczem w formie niezmienionej oraz metabolizowany do pochodnych acetylowych z okresem półtrwania wynoszącym 1,3 godziny. Po doustnym podaniu w formie roztworu był absorbowany powoli (okres półtrwania 18 godzin) w 73%.

Kinetyka sulfadimetoksyny u psów:

Podano w jednej dawce dożylnie 55 mg/kg m.c. Na podstawie otrzymanych wyników ustalono, że powinno się podać dawkę podtrzymującą o wartości 27,5 mg/kg dla drogi podania dożylnej lub 55 mg/kg m.c. przy podaniu doustnym w interwałach 24 godzinnych.

Farmakokinetyka sulfadimetoksyny i sulfometoksazolu w kombinacji z trimetoprimem po jednorazowym i wielokrotnym podaniu świniom:

Okres półtrwania sulfadimetoksyny i sulfometoksazolu wynosił odpowiednio 2–3 i 13 godzin. Były one metabolizowane wyłącznie do pochodnych N-4acetylowych.

Sulfadymidyna odznacza się średnio długim działaniem. Okres biologicznego półtrwania u poszczególnych gatunków zwierząt wynosi:

Sulfatiazol jest sulfonamidem o krótkim okresie półtrwania wynoszącym 3–4 h, natomiast sulfadimetoksyna należy do związków długo działających, o okresie półtrwania 35–40 h. Sulfonamidy rozpuszczają się w tłuszczach i wodzie, mają także zdolność łączenia się z białkami. Związki łatwo tworzące połączenia z białkami nie są skuteczne, ponieważ kompleks białko – sulfonamid nie działa bakteriostatycznie. Wyjątek stanowią sulfonamidy o przedłużonym działaniu. Tworzą one połączenia z białkami krwi, ale ich stężenie terapeutyczne we krwi jest znacznie niższe od sulfonamidów o małym powinowactwie do białek. Cząstki sulfonamidu związanego z białkiem znajdują się w dynamicznej równowadze z cząsteczkami nie związanymi, krążącymi w krwioobiegu. W miarę ubywania we krwi wolnych drobin sulfonamidu następuje dalsze rozszczepienie kompleksu białko – sulfonamid i w ten sposób zostaje utrzymana równowaga dynamiczna. Według danych literaturowych eliminacja pozostałości sulfonamidów i ich metabolitów nie przekracza w tkankach 10 dni, a w mleku 4 dni. Zmieszanie dwu lub trzech sulfonamidów tak jak ma to miejsce w przypadku produktu Polisulfalent nie wpływa na szybkość eliminacji.

6. dane farmaceutyczne

6.1. wykaz substancji pomocniczych

Sodu mleczan, roztwór 60%

Chlorokrezol

Woda do wstrzykiwali

6.2. niezgodności farmaceutyczne

Ponieważ nie wykonano badań dotyczących zgodności tego produktu leczniczego weterynaryjnego nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi weterynaryjnymi.

6.3. okres ważności

Okres ważności produktu leczniczego weterynaryjnego zapakowanego do sprzedaży: 3 lata.

Okres ważności po pierwszym otwarciu opakowania bezpośredniego: 28 dni.

6.4. specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Chronić przed światłem. Nie zamrażać.

6.5. Rodzaj i skład opakowania bezpośredniego

Butelka ze szkła oranżowego typu II, zawierająca 250 ml produktu zamykana korkiem z gumy bromobutylowej z aluminiowym kapslem.

6.6. specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania niezużytego produktu leczniczego weterynaryjnego lub pochodzących z niego odpadów

Niewykorzystany produkt leczniczy weterynaryjny lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

7. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Biowet Puławy Sp. z o.o.

ul. Arciucha 2

24–100 Puławy

Tel. tel/fax: (81) 886 33 53

e-mail:

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

744/99

Więcej informacji o leku Polisulfalent (77 + 30 + 18)mg/ml

Sposób podawania Polisulfalent (77 + 30 + 18)mg/ml: roztwór do wstrzykiwań
Opakowanie: 1 butelka 250 ml
Numer GTIN: 5909997021447
Numer pozwolenia: 0744
Data ważności pozwolenia: 2021-11-16
Wytwórca:
Biowet Puławy Sp. z o.o.