Mutilan 125 mg/ml - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego weterynaryjnego

MUTILAN 125 mg/ml roztwór doustny [CZ, HU, PL, RO] TIAMULIN/KARIZOO 125 mg/ml roztwór doustny [EL]

2. skład jakościowy i ilościowy

1 ml zawiera:

(co odpowiada 101.4 mg tiamuliny)

Substancje pomocnicze:

Wykaz wszystkich substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Roztwór doustny

Roztwór przejrzysty i bezbarwny

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1. docelowe gatunki zwierząt

Świnie (wszystkie grupy hodowlane)

Kury (brojlery, młode kury, nioski i ptaki hodowlane)

Indyki (brojlery indycze i indyki hodowlane)

4.2. Wskazania lecznicze dla poszczególnych docelowych gatunków zwierząt

i) Leczenie świńskiej dyzenterii wywołanej przez szczepy Brachyspira hyodysenteriae i powikłanej przez szczepy Fusobacterium spp. oraz Bacteroides spp.

ii) Leczenie zespołu oddechowego u świń (ang. PRDC) wywołanego przez bakterie M. hyopneumoniae i wirusy, takie jak wirus zespołu rozrodczo-oddechowego świń (PRRS) oraz wirus grypy u świń , wikłanego przez bakterie P. multocida oraz A. pleuropneumoniae.

iii) Leczenie zapalenia płuc i opłucnej wywołanego przez A. pleuropneumoniae.

Leczenie i zapobieganie przewlekłym chorobom układu oddechowego (CRD) oraz zapaleniu worków powietrznych wywołanych przez M. gallisepticum oraz M. synoviae.

Leczenie i zapobieganie zakaźnemu zapaleniu zatok oraz zapaleniu worków powietrznych wywołanych przez M. gallisepticum, M. synoviae oraz M. meleagridis.

4.3. przeciwwskazania

Świnie i drób nie powinny otrzymywać produktów zawierających monenzynę, narazynę lub salinomycynę w trakcie lub przynajmniej przez siedem dni przed lub po leczeniu tiamuliną. Może to spowodować poważne zahamowanie wzrostu lub śmierć. Interakcje z tiamuliną i związkami jonoforowymi – patrz punkt 4.8.

Nie stosować w przypadkach nadwrażliwości na substancję czynną lub na dowolną substancję pomocniczą.

4.4. Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

Aby zapobiec interakcjom tiamuliny z niekompatybilnymi antybiotykami jonoforowymi – monenzyną, narazyną i salinomycyną – u świń, należy dopilnować, by te substancje czynne nie były obecne w paszy i by pasza nie była skażona tymi środkami.

Jednoczesne stosowanie tiamuliny i kokcydiostatyku jonoforowego – maduramycyny -może spowodować łagodne do umiarkowanego zahamowanie wzrostu u kur. Sytuacja taka ma charakter przejściowy i w normalnych warunkach ustępuje samoistnie w ciągu 3–5 dni od zakończenia terapii tiamuliną. Wydaje się, że nie ma to miejsca w przypadku lazalocydu czy semduramycyny – antybiotyków jonoforowych.

4.5. Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania

Po wypiciu roztworu z lekiem należy zapewnić zwierzętom świeżą wodę do picia.

Jeśli to tylko możliwe, stosowanie produktu powinno się opierać na wynikach testów wrażliwości drobnoustrojów, oraz informacji (na poziomie regionu, gospodarstwa) dotyczących aktualnej sytuacji epizootycznej.

Stosowanie produktu, niezgodne z zaleceniami zawartymi w charakterystyce produktu leczniczego może powodować wzrost ilości drobnoustrojów opornych na tiamulinę.

Jeśli reakcja na leczenie nie nastąpi w ciągu 5 dni, należy zweryfikować rozpoznanie. Stosowanie produktu powinno iść w parze z zachowaniem dobrej praktyki hodowlanej, obejmującej warunki zoohigieniczne, odpowiednią wentylację, unikanie nadmiernego stłoczenia zwierząt.

Unikać kontaktu ze skórą, oczami i błonami śluzowymi.

Podczas stosowania tego produktu leczniczego weterynaryjnego należy używać środków ochrony osobistej, na które składają się okulary ochronne i rękawice z gumy lub lateksu. Po przypadkowym kontakcie ze skórą lub błonami śluzowymi, należy natychmiast zmyć zanieczyszczony obszar dużą ilością wody oraz zdjąć zanieczyszczoną odzież, mającą bezpośredni kontakt ze skórą. Po przypadkowym kontakcie z oczami, należy je niezwłocznie przepłukać dużą ilością wody. W przypadku wystąpienia podrażnienia należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacyjną lub opakowanie.

Osoby o znanej nadwrażliwości na tiamulinę powinny stosować produkt z zachowaniem ostrożności.

Po zakończeniu stosowania produktu należy umyć ręce.

4.6. działania niepożądane (częstotliwość i stopień nasilenia)

U świń po zastosowaniu tiamuliny sporadycznie może występować rumień i delikatny obrzęk skóry.

Podczas podawania tiamuliny, u drobiu może zmniejszyć się spożycie wody. Zależy to od stężenia: stężenie tiamuliny wynoszące 0,025% może spowodować zmniejszenie spożycia wody o 15%. Nie należy oczekiwać negatywnych skutków dla ogólnego stanu drobiu lub ogólnej skuteczności produktu; jednakże należy często monitorować spożycie wody, zwłaszcza podczas upałów.

4.7. Stosowanie w ciąży, laktacji lub w okresie nieśności

Tiamulina może być stosowana u świń w czasie ciąży i laktacji.

Tiamulina nadaje się do stosowania u kur niosek i ptaków hodowlanych, nie wykazano negatywnych skutków dla wytwarzania jaj, płodności czy wykluwalności jaj u kur lub indyków.

4.8. interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

W celu uniknięcia interakcji z niekompatybilnymi antybiotykami jonoforowymi -monenzyną, narazyną i salinomycyną – u kur i indyków, wytwórnię pasz dostarczającą paszę dla ptaków należy powiadomić, że będzie stosowana tiamulina i że produkty te nie powinny być dodawane do paszy ani nie powinna ona być nimi skażona.

Paszę należy przebadać pod kątem antybiotyków jonoforowych przed użyciem, jeśli zachodzi podejrzenie wystąpienia skażenia paszy.

Jeśli dojdzie do interakcji, należy niezwłocznie odstawić tiamulinę podawaną w wodzie i zastąpić ją świeżą wodą. Skażoną paszę należy jak najszybciej usunąć i zamienić na paszę nie zawierającą antybiotyków jonoforowych niekompatybilnych z tiamuliną.

4.9. Dawkowanie i droga(i) podawania

i) Leczenie dyzenterii u świń

Dawka wynosi 8,8 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg masy ciała dziennie, podawana w wodzie do picia świniom przez 3 do 5 kolejnych dni. Dawkę tę uzyskuje się zwykle przy stężeniu wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia wynoszącym 0,006% (60 mg/1 litr).

ii) Leczenie zespołu oddechowego u świń wywołanego przez M. hyopneumoniae i różne wirusy i powikłanego przez P. multocida oraz A. pleuropneumoniae.

Dawka wynosi 15,0–20,0 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg masy ciała dziennie, podawana przez 5 do 10 kolejnych dni; dawkę tę uzyskuje się zwykle przy stężeniu wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia wynoszącym 0,012–0,018% (120–180 mg/1 litr).

iii) Leczenie zapalenia płuc i opłucnej wywołanego przez A. pleuropneumoniae.

Dawka wynosi 20,0 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg masy ciała dziennie, podawana w przez 5 kolejnych dni; dawkę tę uzyskuje się zwykle przy stężeniu wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia wynoszącym 0,018% (180 mg/1 litr).

i) Leczenie i profilaktyka przewlekłych chorób układu oddechowego (CRD) oraz zapalenia worków powietrznych wywołanych przez M. gallisepticum oraz M. synoviae u brojlerów, młodych kur wchodzących w okres nieśności, kur niosek i hodowlanych: 25–30 mg wodorofumaranu tiamuliny na kg masy ciała 1 raz dziennie przez 3 do 5 kolejnych dni. Taką dawkę osiąga się przy 0,020–0,025% stężeniu wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia (200 mg-250 mg/1 litr).

0,025% stężenie wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia dostarcza następujących dawek w zależności od wieku zwierząt:

4-tygodniowe brojlery: 30 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała

10-tygodniowe młode kury: 30 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała

Kury nioski: 25 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała

i) Profilaktyka zakaźnego zapalenia zatok oraz zapalenia worków powietrznych wywołanych przez M. gallisepticum, M. synoviae oraz M. meleagridis.

Młode indyki (rzeźne) – 0,025 % wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia (250 mg/1 litr) przez 3 dni w pierwszym tygodniu życia, a następnie przez 1–3 dni co 4–6 tygodni, stosownie do poziomu ryzyka.

Indyki hodowlane – 0,025% wodorofumaranu tiamuliny w wodzie do picia (250 mg/1 litr) przez 3–5 dni co 4 tygodnie, stosownie do poziomu ryzyka.

ii) Leczenie zakaźnego zapalenia zatok oraz zapalenia worków powietrznych wywołanych przez M. gallisepticum, M. synoviae oraz M. meleagridis.

0,025% wodorofumaranu tiamuliny (250 mg/1 litr) w wodzie do picia przez 3–5 kolejnych dni.

Wodorofumaran tiamuliny w stężeniu 0,025% (0,050% lub 500 mg/1litr dla 20-tygodniowych samców indyków w wodzie do picia dostarcza następujących dawek dobowych dla obu powyższych wskazań w zależności od wieku indyków:

1-tygodniowy brojler indyczy: 70 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała 4-tygodniowy brojler indyczy: 50 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała 8-tygodniowy brojler indyczy: 25–30 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała 20-tygodniowy brojler indyczy: 20 mg wodorofumaranu tiamuliny/kg masy ciała

Dla wybranych kategorii docelowych gatunków zwierząt i wskazań rozcieńczenie może być dostosowane do dawkowania w mg/kg masy ciała.

W przypadku dodawania produktu do dużych ilości wody, należy zacząć od sporządzenia stężonego roztworu a następnie rozcieńczyć go do wymaganego stężenia.

Zmieszanie 1,0 ml produktu:

Z 2,1 litra wody daje 0,006% roztwór wodorofumaranu tiamuliny.

Z 1,0 literm wody daje 0,012% roztwór wodorofumaranu tiamuliny.

Z 0,7 litra wody daje 0,018% roztwór wodorofumaranu tiamuliny.

Zmieszanie 50,0 ml produktu:

Z 31,3 litra wody daje 0,020% roztwór wodorofumaranu tiamuliny.

Z 25,0 litrami wody daje 0,025% roztwór wodorofumaranu tiamuliny.

Z 12,5 litra wody daje 0,050% roztwór wodorofumaranu tiamuliny.

Dawka powinna zostać obliczona na podstawie dawkowania wyrażonego w mg/kg masy ciała. Aby uniknąć przedawkowania, konieczne jest dostosowanie dawki do aktualnego spożycia wody przez zwierzęta i określenie masy ciała zwierząt tak dokładnie, jak to możliwe.

Codziennie należy sporządzać świeży roztwór wody do picia z dodatkiem tiamuliny.

Urządzenia do podawania wody powinny być czyszczone i sprawdzane przed zastosowaniem produktu leczniczego weterynaryjnego.

4.10. przedawkowanie (objawy, sposób postępowania przy udzielaniu natychmiastowej pomocy, odtrutki), jeśli konieczne

Pojedyncze dawki doustne 100 mg/kg masy ciała u świń powodują hiperwentylację i dolegliwości brzuszne. Przy 150 mg/kg nie odnotowano skutków dla OUN, z wyjątkiem działania uspokajającego. Przy 55 mg/kg podawanych przez 14 dni występowało przejściowe ślinienie się i lekkie podrażnienie żołądka. Indeks terapeutyczny tiamuliny u świń jest uważany za odpowiedni, i nie ustalono minimalnej dawki śmiertelnej.

Indeks terapeutyczny tiamuliny jest dość szeroki, przy niewielkim ryzyku przedawkowania, głównie ze względu na fakt, że nadmiernie wysokie stężenia powodują zmniejszenie spożycia wody, a tym samym również tiamuliny. LD50 u kur wynosi 1290 mg/kg masy ciała, a u indyków 840 mg/kg masy ciała.

Klinicznymi objawami ostrego zatrucia u kur są wokalizacja, skurcze kloniczne oraz leżenie w pozycji bocznej, a u indyków – skurcze kloniczne, pozycja boczna lub na grzbiecie, ślinienie się i depresja.

W przypadku wystąpienia objawów zatrucia, należy niezwłocznie usunąć wodę z lekiem i wymienić ją na świeżą wodę.

4.11. Okres (-y) karencji

Tkanki jadalne: 4 dni

Tkanki jadalne: 2 dni

Jaja: Zero dni

Tkanki jadalne: 5 dni

5. właściwości farmakologiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: produkty przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, pleuromutylina

Kod ATC vet: QJ01XQ01

Tiamulina to bakteriostatyczny antybiotyk półsyntetyczny należący do grupy pleuromutylin działający na poziomie rybosomalnym poprzez blokowanie syntezy białek bakterii.

5.1. właściwości farmakodynamiczne

Tiamulina wykazała wysoką aktywność in vitro przeciwko mykoplazmozie świńskiej i ptasiej a także przeciw gram-dodatnim bakteriom tlenowym (paciorkowcom i gronkowcom) i beztlenowym (Clostridia ) oraz gram-ujemnym bakteriom beztlenowym (Brachyspira hyodysenteriae, Bacteroides spp. and Fusobacterium spp.) i tlenowym (Actinobacillus pleuropneumoniae ). Tiamulina nie wykazuje skuteczności przeciw bakteriom z rodziny Enterobacteri­aceae , np. Salmonella czy Escherichia coli.

Wrażliwość na tiamulinę docelowych mikroorganizmów izolowanych od świń:

Dane: 1 2008 (DE, ES, UK, IE); 2 2009 (BE, DK, FR, DE, NL, PL, ES, UK); 3 20072011 (CZ); 4 2008 (ES, UK); 51997 (FR, DE, DK)

Wrażliwość na tiamulinę docelowych mikroorganizmów izolowanych od kur i indyków:

Dane: 6 2008 (NL, ES, UK); 7 2008 (NL, UK); 8 2002

Wykazano, że tiamulina działa na poziomie rybosomu 70S, a jej głównym miejscem wiązania jest podjednostka 50S, a drugorzędnym miejscem wiązania jest miejsce połączenia podjednostki 50S i 30S. Blokuje ona wytwarzanie białek u drobnoustrojów wytwarzając nieaktywne biochemicznie kompleksy inicjacji, zapobiegające wydłużaniu łańcucha polipeptydowego.

Możliwe jest uzyskanie stężenia bakteriobójczego, jednakże jest ono 50–100 razy wyższe niż stężenie bakteriostatyczne.

Mechanizmy oporności na pleuromutiliny u Brachyspira spp. opierają się na powstawaniu mutacji w miejscu wiązania rybosomu.

Klinicznie istotna oporność na tiamulinę związana jest z kombinacją mutacji wokół miejsca wiązania tiamuliny. Oporność na tiamulinę może być związana z mniejszą wrażliwością na inne pleuromutiliny.

5.2. właściwości farmakokinetycznepo doustnym podaniu u świń tiamulina dobrze się wchłania (w ponad 90%) i jest szybko dystrybuowana w całym organizmie. po pojedynczej dawce doustnej 10 mg oraz dawkach 25 mg tiamuliny na kg masy ciała badania mikrobiologiczne wykazywały wartości cmax 1,03 ug/ml oraz 1,82 ug/ml a tmax wynosił 2 godziny dla obu dawek wykazano stężenie tiamuliny w płucach, będących tkanką docelową, jak również stężenie w wątrobie, gdzie tiamulina jest metabolizowana i wydalana (70-85%) do żółci, a pozostałość jest wydalana przez nerki (15-30%). niewchłonięta i niezmetabolizowana tiamulina przechodzi przez jelita do okrężnicy, gdzie się koncentruje.

a = poniżej granicy czułości próby

Po podaniu doustnym tiamulina u kur dobrze się wchłania (w 70–95%), osiągając maksymalne stężenie w ciągu 2–4 godzin (Tmax wynosi 2,85 godziny). Po jednej dawce doustnej 50 mg na kg masy ciała badania mikrobiologiczne surowicy wykazywały wartości Cmax 4,02 ug/ml, a po podaniu 25 mg/kg masy ciała 1,86 ug/kg. U 8-tygodniowego drobiu, stężenie tiamuliny w wodzie do picia wynoszące 0,025% powodowało średni poziom w surowicy wynoszący 0,78 ug/ml w 48-godzinnym okresie leczenia (przedział 1,4–0,5 ug/ml), a przy stężeniu 0,0125% wartość ta wynosiła średnio 0,38 ug/ml (przedział 0,65–0,2 ug/ml). Wiązanie z białkami wynosiło około 50% (przedział 45–52%).

Tiamulina dystrybuowana jest w całym organizmie i wykazane zostały jej stężenia w wątrobie i nerkach (punktach wydalania) i płucach (30-krotność poziomu w surowicy) oraz w jajach. Wydalanie odbywa się głównie przez żółć (55–65%) i nerki (15–30%) głównie w postaci nieaktywnych mikrobiologicznie metabolitów, i następuje dość szybko – 99% dawki w ciągu 48 godzin.

Poziomy tiamuliny w surowicy są mniejsze przy pojedynczej doustnej dawce 50 mg/kg masy ciała, a maksymalne stężenie w surowicy wynosi 3,02 ug/ml; przy podaniu 25 mg/kg stężenie w surowicy wynosi 1,46 ug/ml. Poziomy te zostają osiągnięte w ciągu około 2–4 godzin po podaniu. W przypadku indyków hodowlanych otrzymujących tiamulinę w stężeniu 0,025%, średni poziom w surowicy wynosił 0,36 ug/ml (przedział 0,22–0,5 ug/ml). Stężenie tiamuliny w jajach było podobne, jak w przypadku kur.

6. dane farmaceutyczne

6.1. wykaz substancji pomocniczych

Propylu parahydroksyben­zoesan (E-216)

Metylu parahydroksyben­zoesan (E-218)

Kwas cytrynowy jednowodny

Disodu fosforan dwuwodny

Etanol (96%)

Woda oczyszczona

6.2. główne niezgodności farmaceutyczne

Nieznane

6.3. okres ważności

Okres ważności produktu leczniczego weterynaryjnego zapakowanego do sprzedaży: 3 lata

Okres ważności po pierwszym otwarciu opakowania bezpośredniego: 6 miesięcy

Okres ważności po rozcieńczeniu zgodnie z instrukcją: 24 godziny

6.4. specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych środków ostrożności dotyczących przechowywania tego weterynaryjnego produktu leczniczego.

6.5. Rodzaj i skład opakowania bezpośredniego

Białe butelki z polietylenu o wysokiej gęstości, o pojemności 1 litra i 5 litrów. Butelki zamknięte są polietylenową zakrętką z uszczelką indukcyjną. Każda butelka dostarczana jest z urządzeniem do pomiaru objętości w zakresie 10 – 75 ml.

Niektóre wielkości opakowań mogą nie być dostępne w obrocie.

6.6. specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania niezużytego produktu leczniczegoniewykorzystany produkt leczniczy weterynaryjny lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

7. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

LABORATORIOS KARIZOO, S.A.

Polígono Industrial La Borda

Mas Pujades, 11–12

08140 – CALDES DE MONTBUI (Barcelona)

Hiszpania

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

1997/10

Więcej informacji o leku Mutilan 125 mg/ml

Sposób podawania Mutilan 125 mg/ml : roztwór doustny
Opakowanie: 1 butelka 5 l\n1 butelka 1 l
Numer GTIN: 5909991280680\n5909990633289
Numer pozwolenia: 1997
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Laboratorios Karizoo, S.A.