Lutenyl 5 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

5 mg, tabletki

2. skład jakościowy i ilościowy

l tabletka zawiera Nomegestroli acetas (octan nomegestrolu) 5 mg Substancje pomocnicze, patrz punkt 6.1

3. postać farmaceutyczna

Podłużna tabletka z jednej strony przedzielona rowkiem

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1. wskazania do stosowania

U kobiet przed menopauzą : zaburzenia miesiączkowania związane ze zmniejszonym wydzielaniem lub brakiem wydzielania progesteronu:

– zaburzenia miesiączkowania: skąpe lub rzadkie miesiączkowanie, nadmiernie częste

miesiączkowanie, brak miesiączkowania

– czynnościowe krwawienia z narządów płciowych: krwotoki maciczne, krwotoki

miesiączkowe, również krwawienia związane z włókniakami

– objawy poprzedzające lub związane z menstruacją: bolesne miesiączkowanie samoistne,

zespół przedmiesiączkowy, okresowe bóle sutków.

U kobiet po menopauzie Lutenyl stosuje się z estrogenami (cykle sztucznie wywołane) w hormonalnej terapii zastępczej.

4.2. dawkowanie i sposób podawania

Średnia dawka dobowa wynosi 5 mg (1 tabletka).

U kobiet przed menopauzą leczenie trwa zwykle 10 dni, od 16 do 25 dnia cyklu.

U kobiet po menopauzie dawkowanie zależy od rodzaju zastosowanej hormonalnej terapii zastępczej. W ciągłej hormonalnej terapii zastępczej Lutenyl jest stosowany przez 12 do 14 dni każdego cyklu. Dawkę i czas leczenia można modyfikować w zależności od wskazania i reakcji pacjenta na produkt leczniczy.

4.3. przeciwwskazania

– nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną

w punkcie 6.1

– krwotok z dróg rodnych o nierozpoznanej przyczynie

– idiopatyczna zakrzepica żylna w wywiadzie lub aktywna choroba zakrzepowo-zatorowa żył

(zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna)

– choroby zakrzepowo-zatorowe tętnic (np. zawał serca) aktywne lub w wywiadzie

– ciężkie zaburzenia czynności wątroby występujące obecnie lub w przeszłości

– oponiaki występujące obecnie lub w przeszłości.

4.4. specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

– w badaniach klinicznych nie u wszystkich pacjentów wykazano całkowite działanie

przeciwgonado­tropowe

– przed rozpoczęciem leczenia w niektórych wskazaniach, szczególnie w bolesnym

miesiączkowaniu, krwotoku macicznym i przy braku miesiączki, konieczne jest ustalenie, czy jest to zaburzenie czynnościowe

– przed rozpoczęciem leczenia należy sprawdzić czy nie występuje nowotwór sutka i macicy

(szyjki i błony śluzowej)

– należy przerwać przyjmowanie produktu leczniczego w wypadku wystąpienia: jakichkolwiek

zaburzeń wzroku (podwójne widzenie, ostre zaburzenia wzroku, uszkodzenie naczyń siatkówki), powstania zakrzepów lub zatorów, silnego, nietypowego bólu głowy

– należy zachować ostrożność w przypadku chorób sercowo-naczyniowych, niestabilnego

nadciśnienia tętniczego, cukrzycy lub porfirii.

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Przed rozpoczęciem lub wznowieniem hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) należy przeprowadzić dokładne badanie ginekologiczne i kliniczne (w tym zebrać pełny wywiad dotyczący pacjentki oraz jej rodziny) oraz wziąć pod uwagę przeciwwskazania i środki ostrożności. W trakcie leczenia zaleca się przeprowadzanie badań okresowych. Częstość i zakres badań należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjentki.

Pacjentki należy poinformować o możliwych zmianach w gruczołach sutkowych, które mogą wystąpić w trakcie leczenia. Wszelkie tego typu zmiany należy zgłaszać lekarzowi (patrz punkt “ Rak piersi” poniżej). Badania, w tym badanie mammograficzne, należy wykonywać zgodnie z aktualnie obowiązującymi zaleceniami, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb pacjentek.

Pacjentka powinna być obserwowana szczególnie starannie, jeśli któryś z niżej wymienionych stanów występuje obecnie, miał miejsce w przeszłości i (lub) ulegał pogorszeniu w okresie ciąży albo prowadzonej wcześniej terapii hormonalnej. Następujące choroby mogą pojawić się ponownie lub nasilić podczas leczenia nomegestrolem 3,75 mg tabletki, w połączeniu z estrogenem, w szczególności:

– Mięśniak gładki (włókniakomięśniaki macicy) lub endometrioza;

– Przebyte zaburzenia zakrzepowo-zatorowe lub czynniki ryzyka ich wystąpienia (patrz punkt „Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa” poniżej);

– Czynniki ryzyka rozwoju nowotworów estrogenozależnych, np. rak piersi u krewnych w pierwszym stopniu pokrewieństwa (patrz punkt „Rak piersi” poniżej);

– Nadciśnienie tętnicze;

– Choroby wątroby (np. gruczolak wątroby);

– Cukrzyca z obecnością lub bez powikłań naczyniowych;

– Kamica żółciowa;

– Migrena lub silne bóle głowy;

– Toczeń rumieniowaty układowy;

– Rozrost błony śluzowej trzonu macicy w wywiadzie (patrz punkt “Rozrost błony śluzowej trzonu macicy” poniżej);

– Padaczka;

– Astma;

– Otoskleroza.

Leczenie należy natychmiast przerwać w przypadku stwierdzenia przeciwwskazań, jak również w poniższych stanach:

– Żółtaczka lub pogorszenie się czynności wątroby

– Istotny wzrost ciśnienia tętniczego

– Nietypowe bóle głowy (o typie migrenowym)

– Ciąża

Ryzyko rozrostu i rozwoju raka błony śluzowej trzonu macicy ulega zwiększeniu, gdy przez dłuższy okres czasu stosowane są same estrogeny (patrz punkt „Działania niepożądane "). U kobiet z zachowaną macicą dodanie progestagenu przez co najmniej 12 dni cyklu znacznie redukuje to ryzyko.

W pierwszych miesiącach leczenia mogą wystąpić krwawienia oraz plamienia w środku cyklu. Jeśli nieregularne krwawienia pojawią się kilka miesięcy po rozpoczęciu terapii lub nie ustąpią mimo zaprzestania leczenia, należy przeprowadzić diagnostykę obejmującą biopsję błony śluzowej trzonu macicy w celu ustalenia przyczyny krwawień i wykluczenia nowotworu endometrium.

Randomizowane, kontrolowane placebo badanie Women’s Health Initiative (WHI) i badania epidemiologiczne, w tym Million Women Study (MWS) wskazują na zwiększone ryzyko raka piersi u kobiet przyjmujących przez kilka lat estrogeny, estrogeny i progesteron w leczeniu skojarzonym lub tibolon w ramach HTZ (patrz punkt „Działania niepożądane”).

Wzrost ryzyka staje się istotny po kilku latach leczenia prowadzonego według każdego ze schematów i dodatkowo ulega zwiększeniu wraz z czasem jego trwania. Ryzyko ulega zmniejszeniu po zakończeniu leczenia i stopniowo zanika po kilku (maksimum pięciu) latach.

Badanie MWS wykazało, że ryzyko rozwoju raka piersi u kobiet stosujących skoniugowane estrogeny końskie (CEE) lub estradiol (E2) w połączeniu z progestagenem, wzrastało niezależnie od sposobu podania (sekwencyjnego lub ciągłego) lub rodzaju progestagenu. Nie odnotowano wpływu drogi podania produktu leczniczego na poziom ryzyka wystąpienia raka piersi.

Badanie WHI wykazało, że terapia ciągła złożona skoniugowanymi estrogenami końskimi i octanem medroksyproges­teronu (CEE + MPA) prowadziła, w porównaniu z placebo, do rozwoju raka piersi o nieco większych wymiarach, dających częściej przerzuty do okolicznych węzłów chłonnych.

HTZ, szczególnie obejmująca skojarzone stosowanie estrogenów i progestagenów, prowadzi do wzrostu gęstości obrazów mammograficznych, co może utrudnić wykrywanie raka piersi.

W przypadku długotrwałego unieruchomienia lub planowanej operacji, szczególnie zabiegów dotyczących jamy brzusznej lub ortopedycznych w zakresie kończyn dolnych, należy czasowo wstrzymać HTZ, na cztery do sześciu tygodni wcześniej. Leczenie można wznowić po powrocie pacjentki do pełnej aktywności ruchowej.

Kontrolowane, randomizowane badania nie wykazały korzystnego wpływu terapii ciągłej złożonej z zastosowaniem skoniugowanych estrogenów i octanu medroksyproges­teronu (MPA) na układ krążenia. Dwa duże badania kliniczne: WHI i HERS (Heart and Estrogen/progestin Replacement Study ) wskazują na możliwość zwiększonej zachorowalności na choroby układu krążenia w okresie pierwszego roku leczenia i brak ogólnej korzyści. Istnieje niewiele danych pochodzących z kontrolowanych, randomizowanych badań dotyczących wpływu innych produktów leczniczych stosowanych w ramach HTZ na zachorowalność i śmiertelność z powodu chorób układu krążenia. Nie jest więc wiadomo, czy wyniki badań WHI i HERS mogą odnosić się do innych produktów leczniczych używanych w ramach HTZ.

Duże randomizowane badanie kliniczne (WHI) wykazało zwiększenie ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu (kryterium drugorzędne) u zdrowych kobiet stosujących skoniugowane estrogeny i MPA w terapii ciągłej złożonej. W grupie kobiet niestosujących HTZ liczba udarów mózgu w okresie pięcioletniej obserwacji wynosi 3 na 1000 kobiet między 50 i 59 rokiem życia oraz 11 na 1000 kobiet w przedziale wiekowym od 60 do 69 lat. Szacuje się, ze w grupie 1000 zdrowych kobiet otrzymujących skoniugowane estrogeny i MPA przez okres 5 lat wystąpi dodatkowo od 0 do 3 (szacunkowa liczba = 1) przypadków udaru mózgu w grupie wiekowej 50–59 lat oraz od 1 do 9 (szacunkowa liczba = 4) incydentów u kobiet między 60 i 69 rokiem życia. Wpływ innych produktów stosowanych w ramach HTZ na wzrost ryzyka udaru mózgu nie jest znany.

Według niektórych badań epidemiologicznych, długotrwałe (co najmniej 5 –10 lat) stosowanie samego estrogenu u kobiet po usunięciu macicy, prowadzi do zwiększenia ryzyka rozwoju raka jajnika. Ryzyko związane z długotrwałym stosowaniem terapii skojarzonej estrogenowo-progestagenowej nie jest znane.

Po długotrwałym (kilkuletnim) stosowaniu nomegestrolu w postaci tabletek, w dawkach 3,75 mg lub 5 mg na dobę i większych, notowano występowanie oponiaków (pojedynczych lub wielu). Jeśli u pacjenta leczonego nomegestrolem zdiagnozowano oponiaka, należy przerwać to leczenie (patrz punk 4.3).

Z uwagi na zatrzymanie płynów powodowane przez estrogeny, pacjentki z zaburzeniami czynności nerek lub serca wymagają szczególnego nadzoru. Ścisłej obserwacji wymagają kobiety z krańcową niewydolnością nerek, z uwagi na możliwe zwiększenie stężenia substancji czynnych produktu leczniczego nomegestrol 3,75 mg tabletki, we krwi krążącej. Kobiety z rozpoznaną wcześniej hipertriglice­rydemią, u których prowadzona jest hormonalna terapia zastępcza, wymagają szczególnego nadzoru. Istnieją pojedyncze doniesienia wskazujące na możliwość wystąpienia zapalenia trzustki w następstwie znacznego zwiększenia stężenia triglicerydów u kobiet leczonych samym estrogenem. Estrogeny powodują zwiększenie stężenia globuliny wiążącej hormony tarczycy (TBG). Prowadzi to do zwiększenia ogólnego stężenia hormonów tarczycy we krwi, co można stwierdzić, oceniając stężenie jodu związanego z białkiem PBI, wzrost całkowitego T4 (metodą kolumnową albo radioimmunolo­giczną) lub T3 (metodą radioimmunolo­giczną). Odzwierciedleniem zmniejszenia wychwytu T3 przez żywice jest zwiększone stężenie TBG. Stężenia wolnych frakcji T4 i T3 nie ulegają zmianom. Zwiększać mogą się stężenia innych białek wiążących obecnych we krwi, np. globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG), globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), prowadząc do zwiększenia stężenia we krwi odpowiednio kortykosteroidów i hormonów płciowych. Stężenia hormonów wolnych lub aktywnych biologicznie nie ulegają zmianie. Zwiększone mogą być stężenia innych białek osocza (substratu dla angiotensyny/re­niny, alfa-1 antytrypsyny, ceruloplazminy). Nie uzyskano dowodów na poprawę funkcji poznawczych w wyniku terapii HTZ. Wyniki badania WHI wskazują na możliwość przyspieszonego postępu otępienia u kobiet rozpoczynających stosowanie CEE i MPA po 65 roku życia. Nie wiadomo, na ile te obserwacje odnoszą się do kobiet zaczynających leczenie wcześniej i stosujących inne produkty lecznicze w ramach HTZ.

Z uwagi na zawartość laktozy, należy zachować ostrożność u pacjentów z dziedziczną galaktozemią, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy i niedoborem laktazy.

4.5. interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Metabolizm progestagenów może ulec przyspieszeniu w warunkach jednoczesnego stosowania produktów leczniczych indukujących aktywność enzymów biorących udział w metabolizmie produktów leczniczych, takich jak przeciwdrgawkowe produkty lecznicze (np. fenobarbital, karbamazepina, fenytoina) i przeciwzakaźne produkty lecznicze (np. ryfampicyna, ryfabutyna). Zwiększenie metabolizmu progestagenów może prowadzić do osłabienia ich działania terapeutycznego.

4.6. wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Ten produkt leczniczy nie jest wskazany do stosowania w okresie ciąży.

Dane kliniczne pochodzące z ograniczonej liczby przypadków ekspozycji na octan nomegestrolu kobiet w ciąży, nie wskazują na występowanie działań niepożądanych u płodu. Do tej pory, większość opublikowanych badań epidemiologicznych nie wykazało żadnego działania teratogennego lub toksycznego na płód kobiet, narażonych w ciąży przez pomyłkę na działanie terapeutycznych dawek estrogenów i progestagenów.

Karmienie piersią

Nie zaleca się stosowania tego produktu leczniczego w okresie laktacji ze względu na przenikanie steroidów do mleka kobiecego.

4.7. wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy może powodować zaburzenia widzenia (patrz punkty 4.4. i 4.8.).

4.8. działania niepożądane

Częstość występowania jest określona według następującego podziału:

bardzo częste (>1/10); częste (>1/100 do <1/10); niezbyt częste (>1/1000 do <1/100); rzadkie (>1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadkie (<1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Wyniki licznych badań epidemiologicznych oraz randomizowanego, kontrolowanego placebo badania prospektywnego (WHI) wskazują, że całkowite ryzyko rozwoju raka piersi wzrasta wraz z czasem stosowania HTZ u kobiet obecnie lub wcześniej stosujących HTZ.

Analiza 51 badań epidemiologicznych (w ramach których >80% kobiet stosowało same estrogeny) oraz badania MWS wykazały podobne ryzyko względne (RR) przy stosowaniu jedynie estrogenów, wynoszące odpowiednio: 1,35 (95% CI: 1,21–1,49) i 1,30 (95% CI: 1,21–1,40).

Jak wynika z wielu prac epidemiologicznych, leczenie skojarzone z zastosowaniem estrogenów i progestagenu powoduje wzrost ogólnego ryzyka raka piersi w porównaniu z leczeniem samymi estrogenami.

Badanie MWS wskazuje, że w porównaniu z kobietami, które nigdy wcześniej nie stosowały HTZ, leczenie z zastosowaniem rozmaitych produktów leczniczych estrogenowo-progesteronowych powodowało wyższe ryzyko raka piersi (RR= 2,00, 95% CI: 1,88–2,12) niż z użyciem samych estrogenów (RR= 1,30, 95% CI: 1,21–1,40) lub z wykorzystaniem tibolonu (RR= 1,45, 95% CI: 1,251,68).

Na podstawie wyników badania WHI szacuje się, że po 5,6 latach stosowania skojarzonych produktów leczniczych estrogenowo-progesteronowych (CEE + MPA) względne ryzyko w porównaniu z placebo wynosi 1,24 (95% CI: 1,01–1,54).

Poniżej przedstawiono wartości ryzyka bezwzględnego obliczone na podstawie wyników badań MWS i WHI. W ramach programu MWS na podstawie średniej częstości występowania raka piersi w krajach rozwiniętych ustalono, że:

raka na 1000 kobiet między 50 a 64 rokiem życia;

dodatkowo rozpoznanych przypadków wyniesie:

Wśród kobiet stosujących same estrogeny

Wśród kobiet stosujących terapię skojarzoną, estrogenowo-progestagenową

Według szacunków przedstawionych w badaniu WHI, w okresie 5,6 letniej obserwacji u kobiet między 50 a 79 rokiem życia stosujących złożone leczenie estrogenowo-progestagenowe (CEE + MPA) wystąpi dodatkowo 8 przypadków inwazyjnego raka piersi na 10 000 kobietolat.

Na podstawie wyliczeń dokonanych na danych pochodzących z badania uważa się, że:

Wśród 1000 kobiet otrzymujących placebo:

obserwacji.

Wśród 1000 kobiet stosujących złożone leczenie estrogenowo-progestagenowe (CEE + MPA) liczba dodatkowo rozpoznanych przypadków wyniesie:

Liczba dodatkowych przypadków raka piersi wśród kobiet stosujących HTZ jest praktycznie taka sama niezależnie od wieku, w którym rozpoczęto leczenie (w przedziale wiekowym 45 – 65 lat) (patrz punkt „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”).

U kobiet z zachowaną macicą ryzyko rozrostu błony śluzowej i rozwoju raka wzrasta wraz z czasem stosowania samych estrogenów.

Na podstawie danych pochodzących z badań epidemiologicznych, ryzyko zachorowania na raka błony śluzowej u kobiet niestosujących HTZ między 50 i 65 rokiem życia wynosi 5 przypadków raka błony śluzowej na każde 1000 kobiet.

Ryzyko to zwiększa się 2 –12 krotnie w przypadku leczenia samymi estrogenami, w zależności od ich dawki i czasu leczenia w porównaniu do kobiet niestosujących HTZ. Dodanie progestagenu znacznie zmniejsza ryzyko rozwoju raka.

Działania niepożądane związane ze stosowaniem skojarzonej terapii estrogenowo-progestagenowej (efekt klasy):

i miednicy lub zatorowość płucna) występuje znacznie częściej wśród kobiet, u których prowadzona jest HTZ, niż u kobiet niestosujących HTZ. Dalsze informacje można uzyskać w punkcie „Przeciwwskazania” i punkcie „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”;

plamica Henocha-Schonleina;

stosowania”).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02–222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:

4.9. przedawkowanie

Jak dotąd nie stwierdzono przypadków przedawkowania

5. właściwości farmakologiczne

5.1. właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: układ moczowo-płciowy i hormony płciowe, hormony płciowe i modulatory układu płciowego, progestageny, pochodne pregnadienu.

kod ATC: G 03 D B 04

5.2. właściwości farmakokinetyczne

Badania farmakokinetyki octanu nomegestrolu wykazały, że po podaniu pojedynczej dawki:

jak progesteron (97,2% – 97,6%); nie wiąże się z SHBG (globulina wiążąca sterydy płciowe) ani z CBG (transkortyna – globulina wiążąca kortyzol)

hydroksylowane. Są one częściowo związane (glukurono- i sulfo- pochodne) i wydalane głównie w kale oraz częściowo z moczem.

W wyniku podawania 5 mg nomegestrolu na dobę akumulacja nie występuje.

Pojedyncza, dobowa dawka Lutenylu podana doustnie charakteryzuje się dobrą biodostępnością

i długim okresem półtrwania.

5.3. przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

działanie progesteronu

embriotoksycznego i teratogennego

mutagennego i genotoksycznego

estrogennego, typu glukokortykoidu i mineralokor­tykoidu, a jedynie silne działanie przeciwestrogenne

elektrolitowej. Tolerancja sercowo-naczyniowa, wątrobowa i metaboliczna jest bardzo dobra.

6. dane farmaceutyczne

6.1. wykaz substancji pomocniczych

laktoza – 120,99 mg

celuloza mikrokrystaliczna – 54,94 mg

glicerolu palmitynostea­rynian – 3,70 mg

krzemionka koloidalna bezwodna – 0,37 mg

6.2. niezgodności farmaceutyczne

Nie znane

6.3. Okres trwałości

5 lat

6.4. Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C

6.5. rodzaj i zawartość opakowania

Produkt leczniczy Lutenyl w postaci tabletek pakowany jest w blistry PVC-aluminium.

Każdy blister zawiera 10 tabletek.

W opakowaniu zewnętrznym (kartonowe pudełko) znajduje się blister (10 tabletek).

6.6 Szczególne środki ostrożności przy przechowywaniu

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie

DO OBROTU

Theramex Ireland Limited

3rd Floor, Kilmore House,

Park Lane, Spencer Dock,

Dublin 1

D01 YE64

Irlandia

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

8831

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 23 czerwca 2001

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 13 maja 2011

Więcej informacji o leku Lutenyl 5 mg

Sposób podawania Lutenyl 5 mg : tabletki
Opakowanie: 10 tabl.
Numer GTIN: 05060632503701
Numer pozwolenia: 08831
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Theramex Ireland Limited