Flurhinal 125 mcg/dawkę inh. - charakterystyka produktu leczniczego

1

Flurhinal, 125 mikrogramów/daw­kę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina

Flurhinal, 250 mikrogramów/daw­kę inhalacyjną, aerozol inhalacyjny, zawiesina

2. skład jakościowy i ilościowy

Jedna dawka odmierzona (dawka wydostająca się z zaworu) zawiera odpowiednio

125 mikrogramów albo 250 mikrogramów flutykazonu propionianu. Odpowiada to dawce dostarczonej (dawce wydostającej się z ustnika) wynoszącej odpowiednio 110 mikrogramów albo 227 mikrogramów flutykazonu propionianu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Aerozol inhalacyjny, zawiesina.

Biała, jednorodna zawiesina umieszczona w aluminiowym pojemniku z odpowiednim zaworem dozującym i plastikowym ustnikiem. Korpus jest barwy białej, a nasadka — żółtej.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Flurhinal jest wskazany do stosowania w leczeniu astmy oskrzelowej u dorosłych oraz u młodzieży w wieku powyżej 16 lat.

Produkt leczniczy Flurhinal jest również wskazany do stosowania u dorosłych w leczeniu ciężkiej przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) w skojarzeniu z długo działającym beta-mimetykiem (np. salmeterolem).

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Produkt leczniczy Flurhinal jest przeznaczony wyłącznie do podawania wziewnego.

Pacjentów należy poinformować o profilaktycznym zastosowaniu wziewnego flutykazonu propionianu oraz że produkt leczniczy należy stosować regularnie, nawet jeśli objawy choroby ustąpiły. Działanie lecznicze występuje w ciągu 4 do 7 dni, chociaż działanie terapeutyczne może wystąpić już po 24 godzinach u pacjentów, którzy nie stosowali wcześniej wziewnych steroidów.

Pacjent powinien zgłosić się do lekarza, jeśli zauważy, że leczenie krótko działającym lekiem rozszerzającym oskrzela przestaje być skuteczne lub jeśli potrzebuje więcej inhalacji niż zazwyczaj.

Każdą przepisaną dawkę, należy podać w minimum dwóch inhalacjach.

Pacjentom, którzy mają trudności ze skoordynowaniem wdechu z uwolnieniem produktu leczniczego z inhalatora, zaleca się stosowanie komory inhalacyjnej Volumatic.

Dawkowanie

Astma oskrzelowa

Dawkowanie flutykazonu propionianu należy dostosowywać do indywidualnej reakcji pacjenta.

Dorośli i młodzież w wieku powyżej 16 lat

100 do 1000 mikrogramów dwa razy na dobę.

Początkowa dawka wziewnego flutykazonu propionianu zależy od stopnia nasilenia choroby:

Astma łagodna:

Astma umiarkowana:

Astma ciężka:

do 250 mikrogramów dwa razy na dobę.

250 do 500 mikrogramów dwa razy na dobę.

500 do 1000 mikrogramów dwa razy na dobę.

W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę tę można zwiększać do uzyskania skutecznej kontroli astmy oskrzelowej albo obniżać do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę astmy oskrzelowej.

Dawkę początkową flutykazonu propionianu można także wyznaczyć jako połowę całkowitej dawki dobowej dipropionianu beklometazonu lub równoważnika, aplikowanego za pomocą inhalatora podającego ściśle odmierzone dawki.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)

Dorośli

500 mikrogramów dwa razy na dobę w skojarzeniu z długo działającym beta-mimetykiem (np. salmeterolem).

W celu uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego produkt leczniczy należy stosować codziennie, przez trzy do sześciu miesięcy. Jeśli po trzech do sześciu miesiącach nie nastąpi poprawa, pacjent powinien zostać poddany ocenie lekarskiej.

Do podawania tej dawki odpowiedni jest wyłącznie inhalator uwalniający dawkę odmierzoną wynoszącą 250 mikrogramów.

Szczególne grupy pacjentów

Nie ma potrzeby dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ani u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Dzieci i młodzież

Produkt leczniczy Flurhinal jest zalecany do stosowania w leczeniu astmy oskrzelowej u osób dorosłych oraz u młodzieży w wieku powyżej 16 lat, a także w przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) wyłącznie u osób dorosłych.

Sposób podawania

Pacjent powinien zostać dokładnie poinstruowany, jak prawidłowo używać inhalator (patrz ulotka dla pacjenta i instrukcja użycia).

Sprawdzanie inhalatora

1 Przed użyciem inhalatora po raz pierwszy należy sprawdzić, czy działa on prawidłowo. Należy zdjąć nasadkę z ustnika inhalatora przez delikatne naciśnięcie boków kciukiem i palcem wskazującym.

2 W celu upewnienia się, że inhalator działa, należy nim energicznie wstrząsnąć, skierować ustnik od siebie i nacisnąć pojemnik w celu uwolnienia czterech dawek w powietrze. Jeśli inhalator nie był używany przez pięć dni lub dłużej, należy uwolnić dwie dawki w powietrze.

Używanie inhalatora

Bezpośrednio przed użyciem inhalatora należy zacząć oddychać możliwie najwolniej.

1 Inhalator należy używać siedząc prosto lub stojąc.

2 Należy zdjąć nasadkę z ustnika inhalatora. Ustnik obejrzeć wewnątrz i na zewnątrz, upewniając się, że jest czysty i nie znajdują się w nim żadne cząstki stałe.

3 Należy wstrząsnąć inhalatorem 4 lub 5 razy w celu usunięcia wszelkich cząstek stałych i równomiernego wymieszania zawartości inhalatora.

4 Inhalator należy trzymać pionowo z kciukiem na podstawie inhalatora, pod ustnikiem. Wykonać spokojnie głęboki wydech. Nie wykonywać wdechu.

5 Należy włożyć ustnik do ust między górne a dolne zęby i objąć go szczelnie wargami. Nie przygryzać ustnika.

6 Rozpocząć wdech przez usta. Natychmiast po rozpoczęciu wdechu nacisnąć górną część pojemnika w celu uwolnienia dawki leku. Kontynuować spokojny, głęboki wdech.

7 Wstrzymać oddech, wyjąć inhalator z ust i zdjąć palec z górnej nasady inhalatora. Wstrzymanie oddechu powinno trwać kilka sekund lub tak długo, jak to możliwe.

8 Jeśli lekarz zalecił dwie inhalacje leku (dwa rozpylenia), wówczas po przyjęciu pierwszej inhalacji należy odczekać około pół minuty, a następnie powtórzyć czynności opisane w punktach od 3 do 7 w celu przyjęcia drugiej inhalacji.

9 Po zakończeniu inhalacji jamę ustną należy przepłukać wodą i wodę tę wypluć.

10 Zaraz po użyciu inhalatora należy założyć na ustnik nasadkę, aby zapobiec dostawaniu się do niego kurzu. Nasadkę należy docisnąć zdecydowanym ruchem do właściwej pozycji, co zostanie zasygnalizowane kliknięciem.

11 Wszystkie opisane powyżej czynności należy najpierw kilka razy przećwiczyć przed lustrem. Jeśli z górnej części inhalatora lub z kącików ust będzie wydobywała się mgiełka, należy zacząć od początku.

12 Starszym dzieciom i osobom o słabych rękach może być łatwiej używać inhalator, jeśli będą go trzymały obiema rękami. W tym celu palce wskazujące obu rąk należy trzymać na górnej części inhalatora, oba kciuki na dolnej jego części, poniżej ustnika. Jeśli powyższe czynności okażą się niewystarczające, wówczas pomocne może okazać się stosowanie komory inhalacyjnej Volumatic. Więcej informacji na ten temat może udzielić lekarz lub farmaceuta.

Czyszczenie inhalatora:

Aby zapobiec zatykaniu się inhalatora, należy go czyścić przynajmniej raz w tygodniu.

Aby oczyścić inhalator:

NIE ZANURZAĆ METALOWEGO POJEMNIKA W WODZIE.

4.3 przeciwwskazania

Nadwrażliwość na flutykazon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Leczenie astmy oskrzelowej należy prowadzić według stopniowanego schematu leczenia, a reakcję pacjenta na leczenie należy monitorować klinicznie i wykonując badania czynnościowe płuc.

Coraz częstsze stosowanie krótko działających P2-mimetyków wziewnych w celu łagodzenia objawów astmy oskrzelowej wskazuje na pogarszanie się kontroli choroby. W takich przypadkach należy zweryfikować leczenie takiego pacjenta.

Nagłe i postępujące nasilanie się objawów astmy oskrzelowej jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu i należy wówczas rozważyć zwiększenie dawkowania kortykosteroidów. U pacjentów z ryzykiem wystąpienia takiego przebiegu choroby można zalecić codzienne wykonywanie pomiarów szczytowego przepływu wydechowego.

Flutykazonu propionian nie służy do przerywania ostrych napadów astmy oskrzelowej, lecz do rutynowego i długotrwałego leczenia. W celu przerwania ostrego napadu astmy oskrzelowej konieczne jest zastosowanie szybko i krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela.

Podobnie jak w przypadku innych leków podawanych wziewnie, zaraz po przyjęciu flutykazonu propionianu może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli objawiający się natychmiastowym nasileniem świszczącego oddechu. Należy wówczas natychmiast zastosować szybko działający wziewny lek rozszerzający oskrzela i przerwać stosowanie flutykazonu propionianu, ocenić stan pacjenta i w razie konieczności zastosować inne leczenie.

W przypadku braku odpowiedzi na stosowane leczenie lub wystąpienia ciężkiego zaostrzenia astmy należy zwiększyć dawkę wziewnego flutykazonu propionianu i, jeśli to konieczne, włączyć steroidy podawane ogólnie i (lub) antybiotyki w przypadku infekcji.

Zapalenie płuc u pacjentów z POChP

U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie częstości występowania zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach.

Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między produktami zawierającymi wziewne kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc.

Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakładają.

Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą: aktualne palenie tytoniu, starszy wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.

Należy sprawdzać stosowaną przez pacjenta technikę inhalacji, aby mieć pewność, że pacjent odpowiednio synchronizuje uwolnienie dawki inhalacyjnej z wdechem, gdyż tylko wówczas zapewnione jest optymalne dostarczanie leku do płuc.

Ze względu na możliwość zaburzonej odpowiedzi nadnerczy, pacjenci przechodzący ze stosowania steroidów doustnie na wziewne przyjmowanie flutykazonu propionianu, powinni pozostawać pod szczególną opieką. U tych chorych należy regularnie kontrolować czynność kory nadnerczy.

Po włączeniu wziewnego flutykazonu propionianu odstawianie steroidów stosowanych ogólnie powinno odbywać się stopniowo, a pacjentów należy poinformować, aby mieli przy sobie dokument informujący o konieczności podania dodatkowych steroidów działających ogólnie w sytuacji stresu (kartę steroidową).

Podczas stosowania każdego kortykosteroidu wziewnego mogą wystąpić działania ogólnoustrojowe, szczególnie przy stosowaniu wysokich dawek przez dłuższy czas. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działań jest dużo mniejsze niż w przypadku kortykosteroidów doustnych. Możliwe działania ogólnoustrojowe obejmują: zespół Cushinga, cechy cushingoidalne, zahamowanie czynności kory nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę, jaskrę lub – rzadziej – szereg objawów psychopatologic­znych lub zmiany zachowania, w tym nadaktywność psychoruchową, zaburzenia snu, lęk, depresję lub agresję (szczególnie u dzieci). Dlatego ważne jest, aby dawkę kortykosteroidu wziewnego zmniejszyć do najniższej dawki zapewniającej kontrolę objawów astmy oskrzelowej (patrz punkt 4.8).

U dzieci długotrwale leczonych kortykosteroidami wziewnymi zaleca się regularne kontrolowanie wzrostu.

Niektóre osoby mogą wykazywać większą wrażliwość na działanie wziewnego kortykosteroidu niż większość pacjentów.

Zastąpienie steroidów podawanych ogólnie steroidami wziewnymi może ponadto spowodować ujawnienie się chorób alergicznych, takich jak alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa lub wyprysk, które wcześniej kontrolowane były przez steroidy stosowane ogólnie. Wspomniane choroby alergiczne należy wówczas leczyć objawowo lekami przeciwhistami­nowymi i (lub) lekami do stosowania miejscowego, w tym steroidami do stosowania miejscowego.

Nie należy nagle przerywać leczenia flutykazonu propionianem.

Jak w przypadku innych kortykosteroidów wziewnych, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z aktywną lub utajoną gruźlicą płuc.

Długotrwałe leczenie wysokimi dawkami kortykosteroidów wziewnych może doprowadzić do zahamowania czynności kory nadnerczy i ostrego przełomu nadnerczowego. Czynniki mogące wywołać ostry przełom nadnerczowy obejmują: uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie lub szybkie zmniejszenie dawki leku. Pojawiające się wówczas objawy są najczęściej nieswoiste i mogą obejmować: jadłowstręt, ból brzucha, zmniejszenie masy ciała, zmęczenie, ból głowy,

W normalnych warunkach flutykazonu propionian po podaniu wziewnym osiąga w osoczu niskie stężenie wskutek nasilonego metabolizmu pierwszego przejścia oraz wysokiego klirensu osoczowego zależnego od aktywności izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (CYP3A4) w jelicie i w wątrobie. Jest zatem mało prawdopodobne, aby flutykazonu propionian wchodził w jakiekolwiek klinicznie istotne interakcje międzylekowe.

W badaniu interakcji przeprowadzonym z udziałem osób zdrowych stwierdzono, że rytonawir, będący bardzo silnym inhibitorem CYP3A4, może znacznie podwyższać stężenie flutykazonu propionianu w osoczu, prowadząc do znacznego obniżenia stężenia kortyzolu w surowicy. Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykos­teroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykos­teroidów.

Badania wykazały, że inne inhibitory CYP3A4 wywierają nieistotny (erytromycyna) lub niewielki (ketokonazol) wzrost ekspozycji ogólnoustrojowej na flutykazonu propionian bez znaczącego zmniejszenia stężenia kortyzolu w surowicy. Niemniej należy zachować ostrożność podczas skojarzonego stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 (np. ketokonazolu), gdyż istnieje możliwość zwiększenia ekspozycji ogólnoustrojowej na flutykazonu propionian.

W badaniu przeprowadzonym z udziałem niewielkiej grupy zdrowych ochotników ketokonazol, inhibitor CYP3A4 o nieco mniejszej sile działania, wywołał zwiększenie ekspozycji na flutykazonu propionian o 150% po podaniu wziewnym pojedynczej dawki. Spowodowało to większe obniżenie stężenia kortyzolu w osoczu niż wywołane podaniem samego flutykazonu propionianu. Jednoczesne stosowanie z innymi silnymi inhibitorami CYP3A, takimi jak itrakonazol, również może spowodować zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na flutykazonu propionian i wzrost ryzyka wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Zalecana jest ostrożność i unikanie, jeśli to możliwe, długotrwałego stosowania tych lekow.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Płodność

Brak danych dotyczących wpływu na płodność u ludzi. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały wpływu flutykazonu propionianu na płodność kobiet lub mężczyzn.

Ciąża

Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania flutykazonu propionianu u kobiet w okresie ciąży. Stosowanie flutykazonu propionianu u kobiet w okresie ciąży należy rozważyć jedynie wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu. Ważne jest, aby w takim przypadku stosować najmniejszą dawkę zapewniającą skuteczną kontrolę objawów. Nie należy nagle przerywać stosowania flutykazonu propionianu.

Wyniki retrospektywnego badania epidemiologicznego nie wskazują na zwiększone ryzyko ciężkich wad wrodzonych po ekspozycji na flutykazonu propionian w porównaniu do innych kortykosteroidów wziewnych, w trakcie pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 5.1).

Badania na zwierzętach dotyczące wpływu na rozrodczość, wykazały działania typowe dla glikokortykos­teroidów podawanych ogólnoustrojowo tylko w przypadku stężeń znacznie większych niż zalecane dawki podawane wziewnie. Istnieją niewystarczające dane potwierdzające bezpieczeństwo stosowania flutykazonu propionianu u kobiet w okresie ciąży. Dane otrzymane z ograniczonej liczby (200 kobiet w ciąży) zastosowań produktu w okresie ciąży wskazują, że flutykazonu propionian nie wywołuje działań niepożądanych na ciążę lub nie działa szkodliwie na płód/noworodka. Do tej pory nie ma dostępnych innych właściwych badań epidemiologicznych. Zastosowanie glikokortykos­teroidów u ciężarnych samic może powodować wady rozwojowe u płodu, w tym rozszczep podniebienia i wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu. Dlatego istnieje niewielkie ryzyko takich działań na płód u ludzi. Należy jednak zauważyć, że zmiany płodowe u zwierząt występują po ogólnoustrojowym zastosowaniu odpowiednio dużych dawek. Ze względu na to, że flutykazonu propinionan jest dostarczany drogą wziewną bezpośrednio do płuc, ogranicza to wysoką ekspozycję jaka występuje po podaniu glikokortykos­teroidów drogą ogólnoustrojową. Stosowanie flutykazonu propionianu u kobiet w okresie ciąży należy rozważać jedynie wtedy, gdy oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Nie badano przenikania flutykazonu propionianu do mleka kobiecego. Wykazano obecność flutykazonu propionianu w mleku samic szczurów laboratoryjnych w okresie laktacji, gdy stężenie leku w osoczu po podaniu podskórnym było mierzalne. Jednak, u pacjentów stosujących flutykazonu propionian wziewnie w zalecanych dawkach, stężenia w osoczu będą prawdopodobni­e małe.

Nie można wykluczyć ryzyka dla noworodków lub niemowląt.

Stosowanie flutykazonu propionianu u kobiet karmiących piersią należy rozważyć tylko wtedy, gdy w opinii lekarza oczekiwana korzyść dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla dziecka.

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Flutykazonu propionian nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 działania niepożądane

Działania niepożądane są wymienione poniżej zgodnie z systemem układów i narządów oraz częstością występowania. Częstości występowania są określone jako: bardzo często (>1/10), często (od >1/100 do <1/10), niezbyt często (od >1/1000 do <1/100); rzadko (od >1/10 000 do <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000), w tym pojedyncze zgłoszenia i zgłoszenia o częstości nieznanej (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane występujące bardzo często, często i niezbyt często pochodziły z badania klinicznego, natomiast działania niepożądane występujące rzadko i bardzo rzadko pochodziły ze zgłoszeń spontanicznych.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

Bardzo często: Kandydoza jamy ustnej i gardła.

U niektórych pacjentów występuje kandydoza jamy ustnej i gardła (pleśniawki). U tych pacjentów pomocne może być wypłukanie wodą jamy ustnej po zastosowaniu leku. Objawową kandydozę można leczyć lekami przeciwgrzybiczymi o działaniu miejscowymi, nie jest konieczne przerywanie leczenia flutykazonu propionianem.

Często: Zapalenie płuc (u pacjentów z POChP).

Rzadko: Kandydoza przełyku.

Zaburzenia układu immunologicznego

Zgłaszano reakcje nadwrażliwości z następującymi objawami:

Niezbyt często: Skórne reakcje nadwrażliwości.

Bardzo rzadko: Obrzęk naczynioruchowy (głównie w obrębie twarzy, jamy ustnej i gardła), objawy ze strony układu oddechowego (duszność i (lub) skurcz oskrzeli) oraz reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia endokrynologiczne

Do możliwych działań ogólnoustrojowych należą (patrz punkt 4.4):

Bardzo rzadko: Zespół Cushinga, cushingoidalne cechy (takie jak zahamowanie czynności kory nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma, jaskra).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

Bardzo rzadko: Hiperglikemia.

Zaburzenia psychiczne

Bardzo rzadko: Lęk, zaburzenia snu i zmiany w zachowaniu, w tym nadpobudliwość psychoruchowa i rozdrażnienie (głównie u dzieci).

Częstość nieznana: Depresja, agresja (głównie u dzieci).

Zaburzenia oka

Częstość nieznana: Nieostre widzenie (patrz także punkt 4.4)

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

Często: Chrypka lub bezgłos.

Częstość nieznana: Krwawienie z nosa.

U niektórych pacjentów przyjmowany wziewnie flutykazonu propionian może wywoływać chrypkę. Pomocne może być wypłukanie wodą jamy ustnej natychmiast po inhalacji.

Bardzo rzadko: Paradoksalny skurcz oskrzeli.

Tak jak po zastosowaniu innych leków podawanych wziewnie, po inhalacji może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli objawiający się natychmiastowym nasileniem świszczącego oddechu. Należy natychmiast zastosować szybko działający wziewny lek rozszerzający oskrzela. Należy natychmiast przerwać stosowanie flutykazonu propionianu, ocenić stan pacjenta i jeśli to konieczne zastosować inne leczenie.

Zaburzenia żołądka i jelit

Bardzo rzadko: Dyspepsja (niestrawność).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Często: Stłuczenia.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

Bardzo rzadko: Bóle stawów.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C

02–222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

Objawy

Wziewne zastosowanie w krótkim czasie flutykazonu propionianu w dawkach znacznie większych niż dawki zatwierdzone może prowadzić do przemijającego zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Nie wymaga to zwykle podejmowania jakichkolwiek nagłych działań, gdyż z reguły w ciągu kilku dni czynność nadnerczy powraca do normy.

Długotrwałe przyjmowanie dawek znacznie większych niż dawki zatwierdzone może prowadzić do znacznego zahamowania czynności kory nadnerczy. U dzieci długotrwale (przez kilka miesięcy lub lat) przyjmujących flutykazonu propionian w dawkach znacznie większych niż dawki zatwierdzone (zwykle 1000 mikrogramów na dobę lub więcej) opisywano bardzo rzadko przypadki ostrego przełomu nadnerczowego. Obserwowano następujące objawy: hipoglikemię i jej następstwa w postaci zaburzeń świadomości i (lub) drgawek. Czynniki mogące wywołać ostry przełom nadnerczowy to: uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie lub szybkie zmniejszenie dawki leku.

Postępowanie

Pacjentów otrzymujących flutykazonu propionian w dawkach znacznie większych niż dawki zatwierdzone należy ściśle monitorować, a dawkę należy obniżać stopniowo.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: Inne leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych, leki wziewne, glikokortykos­teroidy, kod ATC: R03BA05

Działanie farmakodynamiczne

Flutykazonu propionian podawany wziewnie w zalecanych dawkach wywiera w obrębie płuc typowe dla glikokortykos­teroidów działanie przeciwzapalne, którego wynikiem jest zmniejszenie nasilenia objawów i częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej, bez działań niepożądanych stwierdzanych podczas stosowania ogólnie działających kortykosteroidów.

Produkty lecznicze zawierające flutykazonu propionian stosowane w leczeniu astmy w czasie ciąży

Obserwacyjne, retrospektywne, epidemiologiczne badanie kohortowe z wykorzystaniem elektronicznej dokumentacji medycznej z Wielkiej Brytanii, przeprowadzono w celu oceny ryzyka wystąpienia dużych wad wrodzonych (ang. Major congenital malformations , MCMs) po ekspozycji na wziewny flutykazonu propionian lub salmeterolu w skojarzeniu z flutykazonu propionianem w pierwszym trymestrze ciąży, w porównaniu z wziewnymi glikokortykos­teroidami innymi niż flutykazonu propionian. W badaniu nie stosowano porównania z placebo.

W grupie 5362 ciąż u pacjentek z astmą, którym podawano wziewne glikokortykos­teroidy w pierwszym trymestrze ciąży, stwierdzono 131 przypadków MCM; 1612 (30%) pacjentkom w ciąży podawano flutykazonu priopionian lub salmeterol w skojarzeniu z flutykazonu propionianem, u 42 stwierdzono MCM. Skorygowany iloraz szans dla wystąpienia MCM zdiagnozowanych w ciągu 1 roku wynosił 1,1 (95% CI: 0,5 – 2,3) w grupie pacjentek z umiarkowaną astmą, którym podawano flutykazonu propionian w porównaniu do grupy pacjentek, którym podawano glikokortykos­teroidy wziewne inne niż flutykazonu propionian i 1,2 (95% CI: 0,7 – 2,0) u pacjentek z ciężką astmą, którym podawano flutykazonu propionian w porównaniu do grupy pacjentek, którym podawano glikokortykos­teroidy wziewne inne niż flutykazonu propionian. Nie zaobserwowano różnicy w ryzyku wystąpienia MCM w grupie pacjentek, której podawano w pierwszym trymestrze ciąży flutykazonu propionian w porównaniu z grupą, której podawano salmeterol w skojarzeniu z flutykazonu propionianem.

Bezwzględne ryzyko MCM w całym zakresie ciężkości astmy wynosiło od 2,0 do 2,9 na 100 ciąż u kobiet, u których stosowano flutykazonu propionian. Dane te są porównywalne do wyników uzyskanych z analizy 15 840 ciąż u kobiet, u których nie stosowano leczenia astmy w General Practise Research Database (2,8 przypadków MCM na 100 ciąż).

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

POChP

Badanie TORCH było 3-letnim badaniem klinicznym mającym na celu ocenę wpływu stosowania produktu leczniczego Seretide Diskus 50/500 mikrogramów przyjmowanego dwa razy na dobę, salmeterolu w dawce 50 mikrogramów przyjmowanego dwa razy na dobę z inhalatora Diskus, flutykazonu propionianu w dawce 500 mikrogramów dwa razy na dobę przyjmowanego z inhalatora Diskus oraz placebo na śmiertelność całkowitą u pacjentów chorych na POChP. Do badania włączono pacjentów z POChP z początkową wartością FEV1 (oznaczoną przed podaniem leku rozkurczającego oskrzela) wynoszącą <60% wartości należnej, rozdzielając losowo do badanych grup, w których badany lek stosowany był w warunkach podwójnie ślepej próby. W trakcie udziału w badaniu dozwolone było przyjmowanie przez pacjentów leków rutynowo stosowanych w leczeniu POChP z wyjątkiem innych kortykosteroidów wziewnych, długo działających leków rozkurczających oskrzela i długo działających kortykosteroidów podawanych ogólnie. Po 3 latach u wszystkich pacjentów włączonych do badania (bez względu na to, czy przyjmowali oni badany lek do końca badania, czy przerwali jego przyjmowanie przed ukończeniem badania) oceniono status przeżycia. Głównym punktem końcowym badania było zmniejszenie śmiertelności całkowitej w okresie 3 lat w grupie pacjentów przypisanych do przyjmowania leku Seretide w porównaniu z grupą placebo.

W grupie pacjentów leczonych produktem Seretide stwierdzono w okresie 3 lat obserwacji większy odsetek przeżyć niż w grupie placebo, jednak różnica ta nie była statystycznie znamienna na przyjętym poziomie p < 0,05.

Wchłanianie

Biodostępność bezwzględną flutykazonu propionianu dla każdego z dostępnych typów inhalatorów oszacowano na podstawie porównania danych dotyczących farmakokinetyki propionianu flutykazonu po podaniu wziewnym i po podaniu dożylnym uzyskanych w ramach tych samych lub różnych badań. U zdrowych dorosłych biodostępność bezwzględna flutykazonu propionianu uwalnianego z inhalatora wynosi 10,9%. U chorych na astmę oskrzelową lub POChP stwierdzono mniejszą ekspozycję ogólnoustrojową na podawany wziewnie flutykazonu propionian.

Wchłanianie do krążenia ogólnego odbywa się głównie w płucach i początkowo jest szybkie, a następnie powolne. Choć pozostała część wziewnej dawki jest połykana, to w minimalnym stopniu wchłania się do krążenia ogólnego ze względu na niską rozpuszczalność w wodzie i efekt pierwszego przejścia. W efekcie biodostępność po podaniu doustnym jest mniejsza od 1%. Między dawką wziewną a ekspozycją ogólnoustrojową występuje zależność liniowa.

Dystrybucja

Flutykazonu propionian cechuje się wysoką objętością dystrybucji w stanie stacjonarnym (wynoszącą około 300 l). Wykazuje też umiarkowanie wysoki stopień wiązania z białkami osocza (91%).

Metabolizm

Flutykazonu propionian jest bardzo szybko usuwany z krążenia ogólnego. Metabolizowany jest do nieczynnego farmakologicznie metabolitu o strukturze kwasu karboksylowego przez CYP3A – enzym cytochromu P450. W kale stwierdza się też inne niezidentyfikowane metabolity.

Eliminacja

Proces eliminacji flutykazonu propionianu cechuje się bardzo wysoką wartością klirensu osoczowego (1150 ml/min), a okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji wynosi około 8 godzin.

Klirens nerkowy flutykazonu propionianu jest znikomy. Mniej niż 5% dawki ulega wydaleniu z moczem, głównie w postaci metabolitów. Przeważająca część podanego flutykazonu propionianu ulega wydaleniu z kałem w postaci metabolitów i niezmienionej.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania toksykologiczne wykazały, że flutykazonu propionian wywołuje jedynie działania typowe dla silnie działających kortykosteroidów i tylko w dawkach znacznie większych niż dawki stosowane leczniczo. Nie stwierdzono żadnych dodatkowych działań w badaniach toksyczności po podaniu wielokrotnym, ani w badaniach wpływu na rozrodczość czy dotyczących działania teratogennego. Flutykazonu propionian nie ma działania mutagennego in vitro i in vivo. Nie wykazuje też działania rakotwórczego u gryzoni. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono działania drażniącego ani nie wywołuje reakcji nadwrażliwości.

Badania dotyczące rozwoju zarodka i płodu prowadzone na myszach i szczurach, którym podawano podskórnie dawki wynoszące odpowiednio 45 i 100 mikro­gramów/kg mc. (co w przybliżeniu odpowiadało dawce około 4 i 6 razy większej niż maksymalna zalecana wziewna dawka dobowa wynosząca 500 mikrogramów dwa razy na dobę u dorosłych na podstawie stężeń w osoczu myszy i szczurów wynoszących odpowiednio 486 i 710 pg/ml) wykazały toksyczny wpływ na rozwój płodu typowy dla silnych kortykosteroidów, w tym rozszczep podniebienia i opóźnienie wzrostu płodu po zastosowaniu dawek toksycznych dla samic. Brak takiego działania w tych badaniach wykazano u szczurów po ekspozycji ogólnoustrojowej 3 razy większej niż najwyższa dawka stosowana klinicznie na podstawie stężenia w osoczu szczurów wynoszącego 310 pg/ml. U królików zmniejszenie masy ciała płodu i rozszczep podniebienia wystąpiły po zastosowaniu podskórnie dawki toksycznej dla samicy wynoszącej 4 mikrogramy/kg mc. (dawka 1,4 razy mniejsza niż maksymalna zalecana dawka wziewna wynosząca 500 mikrogramów dwa razy na dobę na podstawie stężenia w osoczu królika wynoszącego 149 pg/ml). Jednak, flutykazonu propionian podany wziewnie szczurom nie miał działania teratogennego w dawkach toksycznych dla samic po ekspozycji 13 razy większej niż ekspozycja u ludzi po zastosowaniu maksymalnej zalecanej dobowej dawki wziewnej na podstawie stężenia u szczurów wynoszącego 1430 pg/ml.

W badaniach dotyczących codziennej ekspozycji na bezfreonowy gaz nośnikowy HFA 134a przez okres dwóch lat, przeprowadzonych na wielu gatunkach zwierząt, nie wykazano żadnego działania toksycznego po zastosowaniu bardzo dużych stężeń w postaci wziewnej, znacznie większych niż te, które mogą być stosowane u ludzi.

Zastosowanie jako nośnika HFA 134a nie zmieniło profilu toksyczności flutykazonu propionianu w porównaniu do produktów leczniczych zawierających nośnik freonowy.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Norfluran (HFA 134a)

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 okres ważności

2 lata

Termin ważności po pierwszym otwarciu torebki aluminiowej: 3 miesiące.

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

Nie przechowywać w lodówce ani nie zamrażać.

Chronić przed mrozem i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Jak w większości leków w pojemnikach pod ciśnieniem, skuteczność tego produktu leczniczego może być mniejsza, kiedy pojemnik jest zimny. Jeśli inhalator ulegnie znacznemu schłodzeniu, wówczas przed użyciem należy wyjąć z plastikowej obudowy metalowy pojemnik i ogrzać go, trzymając przez kilka minut w dłoniach. Inhalatora nie należy ogrzewać w żaden inny sposób. Nasadkę ustnika należy docisnąć zdecydowanym ruchem do właściwej pozycji, co zostanie zasygnalizowane kliknięciem.

W metalowym pojemniku znajduje się ciecz pod ciśnieniem. Nie wystawiać na temperatury powyżej 50°C. Nie przekłuwać pojemnika metalowego.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Aluminiowy pojemnik ciśnieniowy z zaworem dozującym oraz ustnikiem i zamknięciem z PP. Kompletny inhalator zapakowany jest w torebkę z folii aluminiowej zawierającą środek pochłaniający wilgoć, a całość znajduje się w tekturowym pudełku.

Wielkości opakowań:

1 lub 2 pojemniki. Każdy pojemnik zawiera 120 dawek odmierzonych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

Pacjenta należy starannie poinstruować na temat prawidłowego stosowania inhalatora (patrz punkt 4.2).

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie naglenmark pharmaceuticals s.r.o.

Hvezdova 1716/2b

140 78 Praga 4

Republika Czeska

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr. 25306, 25307

9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i data przedłużenia pozwolenia

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.04.2019

Więcej informacji o leku Flurhinal 125 mcg/dawkę inh.

Sposób podawania Flurhinal 125 mcg/dawkę inh.: aerozol inhalacyjny, zawiesina
Opakowanie: 1 poj. 120 dawek\n2 poj. 120 dawek
Numer GTIN: 05909991401771\n05909991402655
Numer pozwolenia: 25306
Data ważności pozwolenia: 2024-04-19
Wytwórca:
Glenmark Pharmaceuticals s.r.o.