Fesoterodine fumarate Aristo 8 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Fesoterodine fumarate Aristo, 4 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Fesoterodine fumarate Aristo, 8 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. skład jakościowy i ilościowy

Fesoterodine fumarate Aristo, 4 mg, tabletki

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 4 mg fezoterodyny fumaranu, co odpowiada 3,1 mg fezoterodyny.

Fesoterodine fumarate Aristo, 8 mg, tabletki

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 8 mg fezoterodyny fumaranu, co odpowiada 6,2 mg fezoterodyny.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu

Fesoterodine fumarate Aristo, 4 mg, tabletki

Każda tabletka 4 mg o przedłużonym uwalnianiu zawiera 127,125 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Fesoterodine fumarate Aristo, 8 mg, tabletki

Każda tabletka 8 mg o przedłużonym uwalnianiu zawiera 124,125 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Tabletka o przedłużonym uwalnianiu.

Fesoterodine fumarate Aristo, 4 mg, tabletki

Tabletki 4 mg są jasnoniebieskie, owalne, obustronnie wypukłe, powlekane, o wymiarach

13,1 mm x 6,6 mm, z wytłoczoną cyfrą “4” po jednej stronie.

Fesoterodine fumarate Aristo, 8 mg, tabletki

Tabletki 8 mg są niebieskie, owalne, obustronnie wypukłe, powlekane, o wymiarach 13,1 mm x 6,6 mm, z wytłoczoną cyfrą “8” po jednej stronie.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów do leczenia objawów (zwiększonej częstotliwości oddawania moczu i (lub) naglącego parcia na mocz i (lub) nietrzymania moczu z powodu naglącego parcia), które mogą występować w zespole pęcherza nadreaktywnego.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku)

Zalecana dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, dawkę można zwiększyć do 8 mg raz na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 8 mg.

Pełny skutek terapeutyczny był obserwowany pomiędzy 2. a 8. tygodniem. Dlatego zaleca się ponowną ocenę skuteczności działania po 8 tygodniach leczenia pacjenta.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby otrzymujących jednocześnie silne inhibitory CYP3A4, maksymalna dawka dobowa produktu Fesoterodine fumarate Aristo powinna wynosić 4 mg raz na dobę (patrz punkt 4.5).

Szczególne grupy pacjentów

Zaburzenia czynności nerek i wątroby

Poniższa tabela przedstawia zalecenia dotyczące dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby, w przypadku stosowania lub braku stosowania inhibitorów CYP3A4 o średniej sile działania lub silnie działających (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5 i 5.2).

(1) Niewielkie: współczynnik GFR = 50–80 ml/min; Umiarkowane: współczynnik GFR = 30–50 ml/min; Ciężkie: współczynnik GFR <30 ml/min.

(2) Ostrożne zwiększanie dawki. Patrz punkty 4.4, 4.5 i 5.2.

(3) Inhibitory CYP3A4 o średniej sile działania. Patrz punkt 4.5.

(4) Silne inhibitory CYP3A4. Patrz punkty 4.3, 4.4 i 4.5.

Produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo jest przeciwwskazany u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.3).

Dzieci i młodzież

Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu leczniczego

Fesoterodine fumarate Aristo u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Nie ma dostępnych danych.

Sposób podawania

Tabletki należy stosować raz na dobę, połykając w całości i popijając płynem. Produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo można stosować z posiłkiem lub bez posiłku.

4.3 przeciwwskazania

– Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;

– zatrzymanie moczu;

– zatrzymanie treści żołądkowej;

– niekontrolowana jaskra z wąskim kątem przesączania;

– miastenia (Myasthenia gravis);

– ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C wg klasyfikacji Child-Pugh);

– jednoczesne stosowanie silnych inhibitorów CYP3A4 u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności wątroby lub nerek;

– ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego;

– toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów:

– z istotnym klinicznie zablokowaniem odpływu z pęcherza moczowego zagrażającym zatrzymaniem moczu (np. istotnym klinicznie powiększeniem prostaty spowodowanym łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, patrz punkt 4.3);

– z chorobami układu pokarmowego przebiegającymi ze zwężeniem światła (np. zwężenie odźwiernika);

– z refluksem żołądkowo-przełykowym i (lub) stosujących jednocześnie produkty lecznicze (takie jak doustne bisfosfoniany), które mogą wywoływać lub nasilać zapalenie przełyku;

– ze zmniejszoną perystaltyką układu pokarmowego;

– z neuropatią układu autonomicznego;

– z kontrolowaną jaskrą z wąskim kątem przesączania.

Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania lub zwiększania dawki fezoterodyny u pacjentów, u których spodziewana jest zwiększona ekspozycja na aktywny metabolit (patrz punkt 5.1):

– zaburzenia czynności wątroby (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2);

– zaburzenia czynności nerek (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2);

– jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4 silnie działających lub o średniej sile działania (patrz punkty 4.2 i 4.5);

– jednoczesne stosowanie silnego inhibitora CYP2D6 (patrz punkty 4.5 i 5.2).

Zwiększanie dawki

W przypadku pacjentów, u których występuje połączenie tych czynników, spodziewane jest dodatkowe zwiększenie ekspozycji. Mogą wystąpić zależne od dawki antymuskarynowe działania niepożądane.

U pacjentów, u których dawka może zostać zwiększona do 8 mg raz na dobę, zwiększenie dawki powinno być poprzedzone oceną indywidualnej reakcji na leczenie oraz tolerancji leku.

Przed rozważeniem jakiegokolwiek leczenia produktami leczniczymi o działaniu antymuskarynowym konieczne jest wykluczenie przyczyn organicznych choroby. Dotychczas nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania fezoterodyny u pacjentów z neurogenną przyczyną nadreaktywności mięśnia wypieracza.

Przed zastosowaniem fezoterodyny należy rozważyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (leczenie niewydolności serca lub choroby nerek). W przypadku zakażenia układu moczowego należy podjąć właściwe leczenie lub włączyć leczenie przeciwbakteryjne.

Obrzęk naczynioruchowy

W niektórych przypadkach po pierwszej dawce fezoterodyny występował obrzęk naczynioruchowy.

W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać stosowanie fezoterodyny i niezwłocznie zapewnić odpowiednie leczenie.

Silne induktory CYP3A4

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania fezoterodyny z lekami silnie indukującymi enzym CYP3A4

(tj. karbamazepiną, ryfampicyną, fenobarbitalem, fenytoiną, dziurawcem zwyczajnym) (patrz punkt 4.5).

Wydłużenie odstępu QT

Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo u pacjentów, u których istnieje ryzyko wydłużenia odstępu QT (np. hipokaliemia, bradykardia i jednoczesne stosowanie produktów, o których wiadomo, że powodują wydłużenie odstępu QT) oraz w przypadku istotnych, wcześniej zdiagnozowanych chorób serca (np. choroba niedokrwienna serca, arytmia, zastoinowa niewydolność serca) (patrz punkt 4.8). Ma to szczególne znaczenie w przypadku stosowania silnych inhibitorów CYP3A4 (patrz punkty 4.2, 4.5, 5.1).

Laktoza i sód

Produkt Fesoterodine fumarate Aristo tabletki o przedłużonym uwalnianiu zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę o przedłużonym uwalnianiu, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakologiczne

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania fezoterodyny z innymi produktami leczniczymi o właściwościach antymuskarynowych lub antycholinergic­znych (np. z amantadyną, trójcyklicznymi lekami przeciwdepresyj­nymi, niektórymi neuroleptykami), ponieważ może to prowadzić do nasilenia ich działania leczniczego, jak i działań niepożądanych (np. zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej, senność, zatrzymanie moczu).

Fezoterodyna może zmniejszać działanie produktów leczniczych pobudzających perystaltykę układu pokarmowego, takich jak metoklopramid.

Interakcje farmakokinetyczne

Dane z badań in vitro wykazują, że aktywny metabolit fezoterodyny nie hamuje CYP1A2, 2B6, 2C8, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 lub 3A4, ani nie indukuje CYP1A2, 2B6, 2C9, 2C19 lub 3A4 przy istotnych klinicznie stężeniach w osoczu. Dlatego też jest mało prawdopodobne, żeby fezoterodyna zmieniała klirens innych produktów leczniczych metabolizowanych przez wymienione enzymy.

Inhibitory CYP3A4

Silne inhibitory CYP3A4

Po zahamowaniu enzymu CYP3A4 przez jednoczesne podanie ketokonazolu w dawce 200 mg dwa razy na dobę, wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu fezoterodyny zwiększyły się odpowiednio 2-krotnie-i 2,3-krotnie u osób intensywnie metabolizujących przez CYP2D6 oraz 2,1– oraz 2,5-krotnie u pacjentów słabo metabolizujących przez CYP2D6. Z tego względu, należy ograniczyć maksymalną dawkę fezoterodyny do 4 mg, w przypadku jednoczesnego stosowania tego produktu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. atazanawirem, klarytromycyną, indynawirem, itrakonazolem, ketokonazolem, nefazodonem, nelfinawirem, rytonawirem (i wszystkimi inhibitorami proteazy wzmacnianymi przez rytonawir), sakwinawirem i telitromycyną (patrz punkty 4.2 i 4.4)).

Inhibitory CYP3A4 o średniej sile działania

Po zahamowaniu enzymu CYP3A4 przez jednoczesne podanie flukonazolu – inhibitora CYP3A4 o średniej sile działania w dawce 200 mg dwa razy na dobę przez 2 dni, wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu fezoterodyny zwiększyły się odpowiednio o około 19% i 27%. Nie zaleca się dostosowania dawki w obecności inhibitorów CYP3A4 o średniej sile działania (np. erytromycyny, flukonazolu, diltiazemu, werapamilu i soku grejpfrutowego).

Słabe inhibitory CYP3A4

Nie oceniano wpływu słabych inhibitorów CYP3A4 (np. cymetydyna); nie oczekuje się, by był większy niż wpływ inhibitora o średniej sile działania.

Induktory CYP3A4

Po indukcji CYP3A4 przez jednoczesne podanie ryfampicyny w dawce 600 mg na dobę, wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu fezoterodyny zmniejszyły się odpowiednio o około 70% i 75% po podaniu doustnym fezoterodyny 8 mg.

Indukcja enzymu CYP3A4 może prowadzić do osiągnięcia subterapeutycznego stężenia leku w osoczu. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi indukującymi enzym CYP3A4 (tj. z karbamazepiną, ryfampicyną, fenobarbitalem, fenytoiną, dziurawcem zwyczajnym) (patrz punkt 4.4).

Inhibitory CYP2D6

Nie przeprowadzono badań klinicznych dotyczących interakcji produktu z inhibitorami CYP2D6. Średnie wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu są odpowiednio 1,7– i 2-krotnie większe u pacjentów słabo metabolizujących przez CYP2D6 w porównaniu do pacjentów intensywnie metabolizujących przez ten enzym. Jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP2D6 może powodować zwiększoną ekspozycję i działania niepożądane, dlatego też może być konieczne zmniejszenie dawki do 4 mg (patrz punkt 4.4).

Doustne środki antykoncepcyjne

Fezoterodyna nie zaburza hamowania owulacji przez doustne hormonalne środki antykoncepcyjne. Obecność fezoterodyny nie wpływa na stężenia w osoczu stosowanych jednocześnie doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol i lewonorgestrel.

Warfaryna

Badanie kliniczne na zdrowych ochotnikach wykazało, że fezoterodyna stosowana w dawce 8 mg na dobę nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę lub działanie przeciwzakrzepowe pojedynczej dawki warfaryny.

Dzieci i młodzież

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania fezoterodyny u kobiet w ciąży. Badania toksycznego wpływu fezoterodyny na reprodukcję u zwierząt wykazują niewielki toksyczny wpływ na zarodek.

W badaniach wpływu na rozrodczość u zwierząt, doustne podawanie fezoterodyny ciężarnym samicom myszy i królika w okresie organogenezy powodowało działanie toksyczne na płód przy ekspozycji matek odpowiednio 6 i 3 razy wyższej w porównaniu z maksymalną dawką zalecaną u ludzi (ang. maximum recommended human dose , MRHD), w oparciu o AUC (patrz punkt 5.3).

Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Fesoterodine fumarate Aristo w okresie ciąży.

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy fezoterodyna i (lub) jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego; dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia produktem leczniczym Fesoterodine fumarate Aristo.

Płodność

Nie przeprowadzono żadnych badań klinicznych oceniających wpływ fezoterodyny na płodność u ludzi. Wyniki badań przeprowadzonych u myszy przy ekspozycji ogólnoustrojowej 5 do 19 razy wyższej w porównaniu z maksymalną dawką zalecaną u ludzi, wykazują wpływ na płodność samic, jednak implikacje kliniczne tych wyników nie są znane (patrz punkt 5.3). Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować o braku danych na temat wpływu na płodność człowieka, a produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo należy zalecać jedynie po rozważeniu indywidualnego ryzyka i korzyści.

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: niewyraźne widzenie, zawroty głowy i senność (patrz punkt 4.8).

4.8 działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Bezpieczeństwo fezoterodyny zostało ocenione w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, przeprowadzonych na łącznej grupie 2 859 pacjentów z nadreaktywnością pęcherza, z których 780 otrzymywało placebo.

Ze względu na właściwości farmakologiczne fezoterodyny, leczenie może powodować działania antymuskarynowe o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu, takie jak suchość błony śluzowej jamy ustnej, suchość oczu, niestrawność i zaparcia. Niezbyt często może wystąpić zatrzymanie moczu.

Suchość błony śluzowej jamy ustnej, jedyne działanie niepożądane zaobserwowane bardzo często, występowało z częstością 28,8% w grupie leczonej fezoterodyną w porównaniu do 8,5% w grupie placebo. Większość działań niepożądanych wystąpiło podczas pierwszego miesiąca leczenia oprócz przypadków zaklasyfikowanych jako zatrzymanie moczu lub zaleganie moczu po opróżnieniu pęcherza moczowego przekraczające 200 ml, które występowały po długotrwałym leczeniu i były częstsze u mężczyzn niż u kobiet.

Tabelaryczna lista działań niepożądanych

W poniższej tabeli przedstawiono częstości działań niepożądanych, które wystąpiły podczas leczenia w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo oraz po wprowadzeniu produktu do obrotu. W tabeli wymieniono działania niepożądane o następującej częstości: bardzo często (>1/10), często (>1/100 do <1/10), niezbyt często (>1/1 000 do <1/100), rzadko (>1/10 000 do <1/1 000).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Opis wybranych działań niepożądanych

W badaniach klinicznych z zastosowaniem fezoterodyny częstość zgłaszania przypadków istotnego zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych nie różniła się od częstości w grupie otrzymującej placebo. Związek z leczeniem fezoterodyną jest niejasny.

Badanie elektrokardio­graficzne wykonano u 782 pacjentów leczonych fezoterodyną w dawce 4 mg, 785 pacjentów leczonych fezoterodyną w dawce 8 mg, 222 pacjentów leczonych fezoterodyną w dawce 12 mg i 780 pacjentów otrzymujących placebo. Odstęp QT skorygowany względem częstości pracy serca u pacjentów leczonych fezoterodyną nie różnił się od tego obserwowanego w grupie otrzymującej placebo. Częstość występowania odstępu QTc>500 ms po rozpoczęciu leczenia lub wydłużenia QTc o >60 ms wynosiła 1,9%, 1,3%, 1,4% i 1,5% odpowiednio dla grupy otrzymującej fezoterodynę w dawce 4 mg, 8 mg, 12 mg i placebo. Znaczenie kliniczne powyższych wyników będzie zależeć od indywidualnych czynników ryzyka i wrażliwości pacjenta (patrz punkt 4.4).

Po wprowadzeniu produktu do obrotu, opisywano przypadki zatrzymania moczu, wymagające cewnikowania, które występowały zwykle w ciągu pierwszego tygodnia leczenia fezoterodyną. Dotyczyły one głównie starszych mężczyzn (>65 lat) z łagodnym rozrostem prostaty w wywiadzie (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, Tel.: +48 22 49 21–301, Faks: +48 22 49 21–309, Strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

Przedawkowanie produktów o działaniu antymuskarynowym, w tym fezoterodyny może spowodować wystąpienie ciężkich działań antycholinergic­znych. Należy wdrożyć leczenie objawowe i wspomagające. W przypadku przedawkowania zaleca się monitorowanie EKG oraz wdrożenie standardowych środków wspomagających, stosowanych w przypadku wydłużenia odstępu QT.

W badaniach klinicznych fezoterodyna była bezpiecznie podawana w dawkach do 28 mg na dobę.

W przypadku przedawkowania fezoterodyny należy wykonać płukanie żołądka i podać węgiel aktywny. Objawy przedawkowania należy leczyć w następujący sposób:

– ciężkie ośrodkowe działania antycholinergiczne (np. omamy, silne pobudzenie): leczyć fizostygminą

– drgawki lub nasilone pobudzenie: leczyć benzodiazepinami

– niewydolność oddechowa: leczyć z zastosowaniem oddychania sztucznego

– tachykardia: leczyć lekami beta-adrenolitycznymi

– zatrzymanie moczu: leczyć przez cewnikowanie dróg moczowych

– rozszerzenie źrenic: leczyć pilokarpiną w kroplach do oczu i (lub) przez umieszczenie pacjenta

w ciemnym pokoju.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: leki urologiczne, spazmolityki urologiczne, kod ATC: G04BD11.

Mechanizm działania

Fezoterodyna jest konkurencyjnym, swoistym antagonistą receptorów muskarynowych.

Podlega szybkiej i intensywnej hydrolizie w wyniku działania nieswoistych esteraz osoczowych do pochodnej 5-hydroksymetylowej, głównego aktywnego metabolitu, która jest główną farmakologicznie czynną podstawą działania fezoterodyny.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Skuteczność stałej dawki fezoterodyny 4 mg i 8 mg została oceniona w dwóch trwających 12 tygodni, randomizowanych badaniach fazy 3, z zastosowaniem metody podwójnie ślepej próby, kontrolowanych placebo. Do badań włączono kobiety (79%) i mężczyzn (21%) w średnim wieku 58 lat (zakres 19–91 lat). Łącznie 33% pacjentów było w wieku >65 lat i 11% w wieku >75 lat.

U pacjentów leczonych fezoterodyną wystąpiło statystycznie istotne zmniejszenie częstości oddawania moczu w ciągu 24 godzin oraz ilości przypadków nietrzymania moczu z powodu naglącego parcia w ciągu 24 godzin po zakończeniu przeprowadzonych badań w porównaniu do grupy otrzymującej placebo. Podobnie, procent odpowiedzi na leczenie (% liczby pacjentów zgłaszających „wyraźną poprawę” lub „poprawę” swojego stanu przy użyciu 4-punktowej skali „Skala Korzyści Leczenia” (ang. Treatment Benefit Scale )) był istotnie większy w grupie fezoterodyny niż w grupie placebo. Ponadto, fezoterodyna poprawiała średnią zmianę objętości moczu oddawanego w trakcie jednego oddawania moczu i średnią zmianę ilości dni w tygodniu bez nietrzymania moczu (patrz tabela 1 poniżej).

# główne punkty końcowe

Elektrofizjologia serca

Wpływ fezoterodyny w dawce 4 mg i 28 mg na odstęp QT został dokładnie zbadany w randomizowanym badaniu z zastosowaniem metody podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo i kontrolowanym pozytywnie (moksyfloksacyną 400 mg) w grupach równoległych z leczeniem stosowanym raz na dobę przez okres 3 dni u 261 mężczyzn i kobiet w wieku od 45 do 65 lat. Nie wykazano różnicy pomiędzy grupą otrzymującą lek badany a grupą placebo w zmianie odstępu QTc w stosunku do stanu wyjściowego badania, ocenionej na podstawie korekty metodą Fridericia.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Ze względu na szybką i intensywną hydrolizę w wyniku działania nieswoistych esteraz osoczowych fezoterodyna nie została oznaczona w osoczu po podaniu doustnym.

Biodostępność czynnego metabolitu wynosi 52%. Po jednorazowym lub wielokrotnym podaniu doustnym fezoterodyny w dawkach od 4 mg do 28 mg, stężenia czynnego metabolitu w osoczu są proporcjonalne do dawki. Maksymalne stężenia w osoczu są osiągane po około 5 godzinach.

Terapeutyczne stężenia w osoczu są osiągane po pierwszym podaniu fezoterodyny. Nie zaobserwowano kumulacji produktu po podaniu wielokrotnym.

Dystrybucja

Czynny metabolit wiąże się z białkami osocza w małym stopniu, w przybliżeniu 50% czynnego metabolitu wiąże się z albuminą i alfa-1-kwaśną glikoproteiną. Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym po podaniu w infuzji dożylnej aktywnego metabolitu wynosi 169 l.

Metabolizm

Po podaniu doustnym fezoterodyna podlega szybkiej i intensywnej hydrolizie do jej aktywnego metabolitu.

Aktywny metabolit podlega dalszym przemianom w wątrobie do metabolitów karboksylowych, karboksy-N-deizopropylowych i N-deizopropylowych przy udziale enzymów CYP2D6 i CYP3A4. Żaden z tych metabolitów nie wpływa istotnie na aktywność antymuskarynową fezoterodyny. Średnie wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu są odpowiednio 1,7– i 2-krotnie większe u osób słabo metabolizujących przez CYP2D6 w porównaniu do osób intensywnie metabolizujących przez ten enzym.

Eliminacja

Wydalanie aktywnego metabolitu odbywa się w znacznym stopniu przez metabolizm wątrobowy i wydalanie nerkowe. Po podaniu doustnym fezoterodyny około 70% podanej dawki odzyskano w moczu w postaci aktywnego metabolitu (16%), metabolitu karboksylowego (34%), metabolitu karboksy-N-deizopropylowego (18%) lub metabolitu N-deizopropylowego (1%), a mniejsza ilość (7%) została oznaczona w kale. Końcowy okres półtrwania aktywnego metabolitu po podaniu doustnym wynosi około 7 godzin i zależy od szybkości wchłaniania.

Wiek i płeć

Nie zaleca się dostosowania dawki w zależności od wieku i płci. Wiek i płeć nie wpływają istotnie na farmakokinetykę fezoterodyny.

Dzieci i młodzież

Nie oceniano farmakokinetyki fezoterodyny u dzieci i młodzieży.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów z niewielkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR 30–80 ml/min) wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu zwiększyły się odpowiednio do 1,5 razy i 1,8 razy w porównaniu do osób zdrowych. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min) wartości Cmax i AUC zwiększyły się odpowiednio 2-krotnie i 2,3-krotnie.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (klasa B wg klasyfikacji Child-Pugh) wartości Cmax i AUC dla aktywnego metabolitu zwiększyły się odpowiednio 1,4-krotnie i 2,1-krotnie w porównaniu do osób zdrowych. Nie badano farmakokinetyki fezoterodyny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W nieklinicznych badaniach farmakologicznych dotyczących bezpieczeństwa, toksyczności ogólnej, genotoksyczności i potencjalnego działania rakotwórczego nie zaobserwowano istotnych klinicznie działań poza działaniami związanymi z farmakologicznymi właściwościami substancji czynnej.

Badania dotyczące wpływu na reprodukcję wykazały niewielki toksyczny wpływ na zarodek przy dawkach zbliżonych do dawek toksycznych dla matki (zwiększona liczba przypadków resorpcji, utraty zarodka przed implantacją i po implantacji).

Wykazano, że stężenia aktywnego metabolitu fezoterodyny w dawkach większych niż terapeutyczne hamują prąd K+ w klonowanych ludzkich kanałach kodowanych przez gen hERG (ether-a-go-go- related gene ) i wydłużają czas trwania potencjału czynnościowego (70% i 90% repolaryzacja) w izolowanych włóknach Purkiniego psów. Jednakże u przytomnych psów aktywny metabolit nie wpływał na czas trwania odstępu QT i odstępu QTc przy stężeniach w osoczu co najmniej 33-krotnie większych niż średnie maksymalne stężenie osoczowe wolnego leku u osób intensywnie metabolizujących i 21-krotnie większych niż u osób słabo metabolizujących przez CYP2D6 po podaniu fezoterodyny w dawce 8 mg raz na dobę.

W badaniu dotyczącym płodności i wczesnego rozwoju płodu u myszy fezoterodyna w dawkach nieprzekraczających 45 mg/kg mc. na dobę nie miała wpływu na funkcje rozrodcze ani płodność samców. Podczas podawania fezoterodyny w dawce 45 mg/kg mc. na dobę samicom myszy przez 2 tygodnie przed kryciem i kontynuacji podawania do końca 7. dnia ciąży obserwowano mniejszą liczbę ciałek żółtych, miejsc zagnieżdżenia oraz płodów zdolnych do przeżycia. Poziom niewywołujący dających się zaobserwować skutków (ang. No-Observed-Effect Level , NOEL) dla matki, jak również poziom NOEL pod względem skutków dla rozrodczości i wczesnego rozwoju płodowego wynosił 15 mg/kg mc. na dobę. W oparciu

o AUC, ekspozycja ogólnoustrojowa u myszy była o 0,6 razy do 1,5 razy większa w porównaniu do maksymalnej dawki zalecanej u ludzi (MRHD), natomiast w oparciu o szczytowe stężenia w osoczu – o 5 razy do 9 razy większa.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki

Glicerolu dibehenian

Hypromeloza 2208

Talk

Laktoza jednowodna/Celuloza mikrokrystaliczna

Otoczka tabletki dla 4 mg

Alkohol poliwinylowy

Talk

Tytanu dwutlenek (E 171)

Glicerolu monokapryloka­pronian

Sodu laurylosiarczan

Indygotyna (E 132), lak

dla 8 mg

Alkohol poliwinylowy

Talk

Tytanu dwutlenek (E 171)

Glicerolu monokapryloka­pronian

Sodu laurylosiarczan

Indygotyna (E 132), lak

Żelaza tlenek czerwony (E 172)

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 okres ważności

dla 4 mg: 2 lata

dla 8 mg: 2 lata

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

dla 4 mg:

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

dla 8 mg:

Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii OPA/Aluminium/PVC/A­luminium, w tekturowym pudełku Produkt leczniczy Fesoterodine fumarate Aristo dostępny jest w opakowaniach po 10, 14, 28, 30, 56, 84, 90 lub 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystanego resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu

02-867 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

Więcej informacji o leku Fesoterodine fumarate Aristo 8 mg

Sposób podawania Fesoterodine fumarate Aristo 8 mg: tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Opakowanie: 30 tabl.
Numer GTIN: 05909991472511
Numer pozwolenia: 26816
Data ważności pozwolenia: 2026-12-24
Wytwórca:
Aristo Pharma Sp. z o.o.