Draxxin Plus (100 mg + 120 mg)/ml - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego weterynaryjnego

Draxxin Plus 100 mg/ml + 120 mg/ml roztwór do wstrzykiwań dla bydła (AT, BE, BG, CY, CZ, DE, EE, EL, ES, HR, HU, IE, IT, LT, LU, LV, NL, PL, PT, RO, SI, SK, UK)

Draxxin KP 100 mg/ml + 120 mg/ml solution for injection for cattle (FR)

2. skład jakościowy i ilościowy

Każdy ml zawiera:

Tulatromycyna 100 mg

Ketoprofen 120 mg

Monotioglicerol 5 mg

Wykaz wszystkich substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Roztwór do wstrzykiwań.

Klarowny roztwór, bezbarwny do żółtego/zielo­nożółtego. Bez widocznych cząstek.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 docelowe gatunki zwierząt

Bydło.

4.2 Wskazania lecznicze dla poszczególnych docelowych gatunków zwierząt

Leczenie chorób układu oddechowego u bydła (BRD) połączonych z gorączką, związanych z zakażeniem Mannheimia haemolytica, Pasteurella multocida , Histophilus somni i Mycoplasma bovis, wrażliwymi na tulatromycynę.

4.3 przeciwwskazania

Nie stosować w przypadkach nadwrażliwości na substancję czynną lub na dowolną substancję pomocniczą.

Nie stosować jednocześnie z innymi makrolidami lub linkozamidami (patrz punkt 4.4).

Nie podawać zwierzętom cierpiącym na zaburzenia żołądkowo-jelitowe, skazę krwotoczną, dyskrazję krwi lub choroby wątroby, nerek lub serca.

4.4 Specjalne ostrzeżenia dla każdego z docelowych gatunków zwierząt

4.6 działania niepożądane (częstotliwość i stopień nasilenia)

Podskórne podawanie powoduje bardzo często przejściowe reakcje bólowe i lokalny obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, który może utrzymać się do 32 dni po podaniu. Zmiany patomorfologiczne w miejscu iniekcji (włączając odwracalne przekrwienie, obrzęk, zwłóknienie i krwawienie) utrzymują się przez około 32 dni po iniekcji.

W związku ze wspólnym dla wszystkich NLPZ mechanizmem działania polegającym na hamowaniu syntezy prostaglandyn, u niektórych osobników istnieje możliwość nietolerancji żołądkowej lub nerkowej.

Częstotliwość występowania działań niepożądanych przedstawia się zgodnie z poniższą regułą: – bardzo często (więcej niż 1 na 10 leczonych zwierząt wykazujących działanie(a) niepożądane) – często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 100 leczonych zwierząt)

– niezbyt często (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 1000 leczonych zwierząt)

– rzadko (więcej niż 1, ale mniej niż 10 na 10000 leczonych zwierząt)

– bardzo rzadko (mniej niż 1 na 10000 leczonych zwierząt, włączając pojedyncze raporty).

4.7 Stosowanie w ciąży, laktacji lub w okresie nieśności

Badania laboratoryjne z użyciem tulatromycyny u szczurów i królików nie dostarczyły żadnych dowodów działania teratogennego bądź toksycznego dla płodu i matki. Badania z użyciem ketoprofenu u gatunków laboratoryjnych (szczurów, myszy i królików) nie dostarczyły żadnych dowodów działania teratogennego, ale zaobserwowano wpływ na płodność, toksyczny na matkę i embriotoksyc­zność. Znane są objawy niepożądane grupy NLPZ i innych inhibitorów prostaglandyny na ciążę i/lub rozwój zarodkowo-płodowy. Bezpieczeństwo połączenia tulatromycyny i ketoprofenu u gatunków docelowych stosowanych w czasie ciąży i laktacji nie zostało określone. Do stosowania jedynie po dokonaniu przez lekarza weterynarii oceny bilansu korzyści/ryzyka wynikającego ze stosowania produktu.

4.8 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Nie stosować jednocześnie z innymi diuretykami, nefrotoksycznymi produktami leczniczymi weterynaryjnymi lub antykoagulantami.

4.9 Dawkowanie i droga(i) podawania

Podanie podskórne.

Pojedyncze wstrzyknięcie podskórne w dawce 2,5 mg tulatromycyny/kg masy ciała i 3 mg ketoprofenu/kg masy ciała (co odpowiada 1 ml/40 kg masy ciała). W leczeniu bydła o masie ciała przekraczającej 400 kg, podawaną dawkę należy podzielić tak, aby nie wstrzykiwać w jedno miejsce więcej niż 10 ml produktu.

Aby zapewnić prawidłowe dawkowanie, należy z możliwie największą dokładnością ocenić masę ciała zwierzęcia, aby uniknąć podania zbyt niskiej dawki.

Dla każdej choroby układu oddechowego, zalecane jest leczenie zwierząt we wczesnych stadiach choroby i ocena odpowiedzi na leczenie w ciągu 48 godzin po iniekcji. Jeśli objawy kliniczne choroby układu oddechowego utrzymują się lub narastają bądź dojdzie do nawrotu choroby, leczenie powinno być zmienione z użyciem innych antybiotyków i kontynuowane do czasu ustąpienia objawów klinicznych.

Jeśli podwyższona temperatura ciała utrzymuje się 24 godziny po rozpoczęciu leczenia, odpowiedzialny lekarz weterynarii powinien ponownie ocenić konieczność dalszego leczenia przeciwgorączko­wego.

Korek może być bezpiecznie nakłuty do 20 razy. W przypadku jednoczesnego leczenia grupy zwierząt, do pobierania produktu należy używać igły do aspiracji, umieszczonej w korku fiolki lub automatu do wstrzykiwań. Ma to na celu uniknięcie nadmiernego uszkodzenia korka. Igła do aspiracji powinna być usunięta po leczeniu.

4.10 przedawkowanie (objawy, sposób postępowania przy udzielaniu natychmiastowej pomocy, odtrutki), jeśli konieczne

Przy podaniu dawki trzykrotnie i pięciokrotnie przekraczającej dawkę zalecaną pojawiły się przejściowe objawy bólu w miejscu iniekcji i/lub obrzęk, utrzymujące się w niektórych przypadkach do 32 dni. Dodatkowo obserwowano przejściowe objawy wskazujące na dyskomfort (ból) w miejscu iniekcji: niepokój, potrząsanie głową, grzebanie w ziemi oraz krótkotrwałe, zmniejszenie pobierania pokarmu. Przy dawce trzy- i pięciokrotnie przekraczającej zalecaną obserwowano mikroskopijne uszkodzenia błony śluzowej odźwiernika trawieńca. Kilkukrotne podanie może powodować toksyczność żołądkową. U bydła otrzymującego dawkę pięcio- do sześciokrotnie wyższą niż zalecana, obserwowano łagodne zwyrodnienie mięśnia sercowego.

4.11 Okres (-y) karencji

Tkanki jadalne: 50 dni.

Produkt niedopuszczony do stosowania u zwierząt produkujących mleko przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Nie stosować u samic ciężarnych produkujących mleko przeznaczone do spożycia przez ludzi na 2 miesiące przed planowanym porodem.

5. właściwości farmakologiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: Makrolidy, połączenia z innymi substancjami.

Kod ATCvet: QJ01FA99

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Tulatromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem makrolidowym, który otrzymywany jest z produktu fermentacji. Różni się od wielu innych makrolidów wydłużonym czasem działania, co jest częściowo spowodowane obecnością trzech grup aminowych, dzięki którym została ona zaliczona do chemicznej podklasy trójamilidów (ang. triamilide).

Makrolidy są antybiotykami działającymi bakteriostatycznie i hamują biosyntezę istotnych białek poprzez selektywne wiązanie się z rybosomalnym RNA bakterii. Działają poprzez stymulację odłączania peptydylo-tRNA od rybosomów podczas procesu translokacji.

Tulatromycyna wykazuje in vitro aktywność przeciw Mannheimia haemolytica , Pasteurella multocida, Histophilus somni i Mycoplasma bovis, patogenom bakteryjnym będącym najczęstszą przyczyną schorzeń układu oddechowego u bydła. W przypadku niektórych izolatów Histophilus somni stwierdzono zwiększone wartości minimalnego stężenia hamującego (MIC).

Instytut Norm Klinicznych i Laboratoryjnych (CLSI) ustalił wartości graniczne MIC dla tulatromycyny przeciw M. haemolytica , P. multocida, H. somni pochodzącym z układu oddechowego bydła jako < 16 ^ig/rnl wrażliwe i > 64 ^g/ml oporne. CLSI opublikował również wartości graniczne dla tulatromycyny na podstawie metody dyfuzyjno-krążkowej (dokument CLSI VET08, edycja IV, 2018). Ani EUCAST ani CLSI nie opracowało standardowych metod badania środków przeciwbakteryjnych przeciw weterynarynym gatunkom Mycoplasma i dlatego nie ustalono kryteriów interpretacji.

Oporność na makrolidy może rozwinąć się w wyniku mutacji genów kodujących rybosomalne RNA (rRNA) lub niektóre białka rybosomalne; na skutek enzymatycznej modyfikacji (metylacji) miejsca docelowego w 23S rRNA, co powoduje także wzrost oporności krzyżowej na linkozamidy oraz streptograminy z grupy B (oporność MLSB); na skutek inaktywacji enzymatycznej lub wypływu makrolidów. Oporność MLSB może być typu konstytutywnego lub induktywnego. Oporność pośród patogenów BRD może być chromosomowa lub kodowana plazmidem i może być przekazywana innym komórkom bakteryjnym, jeżeli związana jest z transpozonami, plazmidami, elementami scalającymi i sprzęgającymi. Dodatkowo, plastyczność genomowa Mycoplasma jest zwiększana przez transfer horyzontalny dużych fragmentów chromosomalnych.

Poza właściwościami przeciwdrobnou­strojowymi, w badaniach doświadczalnych wykazano, że tulatromycyna ma działanie immunomodulujące i przeciwzapalne. W bydlęcych komórkach polimorfojądrzas­tych (PMN, neutrofile) tulatromycyna doprowadza do apoptozy (zaprogramowanej śmierci komórki) i uprzątania martwych komórek przez makrofagi. Obniża produkcję mediatorów prozapalnych – leukotrienów B4 i CXCL-8 oraz indukuje produkcję przeciwzapalnych i ułatwiających rozpuszczanie lipidów – lipoksyn A4.

Ketoprofen jest substancją należącą do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Ketoprofen ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączko­we. Nie wszystkie aspekty jego mechanizmu działania są znane. Efekty są częściowo osiągane dzięki inhibicji prostaglandyn oraz syntezie leukotrienów przez ketoprofen, działając odpowiednio na cyklooksygenazę i lipooksygenazę. Formowanie bradykinin jest również zahamowane. Ketoprofen hamuje agregację trombocytów.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Przy jednoczesnym podaniu podskórnym w produkcie złożonym, 2,5 mg tulatromycyny/kg masy ciała, maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) wynosiło około 0,4 ^g/ml i osiągane było około 3 godzin po podaniu (T ). Po osiągnięciu maksymalnego stężenia w osoczu dochodziło do jego powolnego spadku w ekspozycji ogólnoustrojowej z widocznym okresem półtrwania (t ) w osoczu 85 godzin.

Ponadto, po iniekcji podskórnej kombinacji tulatromycyna-ketoprofen, AUC0-t tulatromycyny było biorównoważne z AUC0-t po iniekcji podskórnej tulatromycyny w dawce 100 mg/ml u bydła. Kombinacja miała lekko niższe Cmax dla tulatromycyny i wskaźnik absorpcji był obniżony w porównaniu do podania składników oddzielnie.

Odnośnie do ketoprofenu, po podaniu 3 mg ketoprofenu/kg masy ciała w postaci produktu złożonego, farmakokinetyka ketoprofenu charakteryzuje się kinetyką typu „flip-flop”. Średnie Cmax w osoczu wynosiło 2 ^ig/ml i było osiągane średnio w ciągu 4 godzin. Końcowy okres półtrwania ketoprofenu jest zdominowany przez wolną absorpcję i był szacowany na 6.8 godziny.

Ponadto po iniekcji podskórnej kombinacji tulatromycyna-ketoprofen, następowało opóźnienie we wchłanianiu z niższym maksymalnym stężeniem ketoprofenu i dłuższym okresem półtrwania dla eliminacji, w porównaniu do podania składników oddzielnie.

Ketoprofen w produkcie złożonym jest mieszaniną racemiczną dwóch enancjomerów S(+) i R(-). Modele in vitro sugerują, ze enancjomer S(+) jest 250 razy silniejszy od enancjomeru R(-). Inwersja R-ketoprofenu do S-ketoprofenu była obserwowana u bydła w 31% po podaniu dożylnym R-ketoprofenu.

6. dane farmaceutyczne:

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Monotioglicerol

Glikol propylenowy

Kwas cytrynowy (E-330)

Kwas solny stężony(do ustalenia pH)

Sodu wodorotlenek (do ustalenia pH)

Pirolidon

Woda do wstrzykiwań

6.2 główne niezgodności farmaceutyczne

Ponieważ nie wykonywano badań dotyczących zgodności, tego produktu leczniczego weterynaryjnego nie wolno mieszać z innymi produktami leczniczymi weterynaryjnymi.

6.3 okres ważności

Okres ważności produktu leczniczego weterynaryjnego zapakowanego do sprzedaży: 2 lata.

Okres ważności po pierwszym otwarciu opakowania bezpośredniego: 56 dni.

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie zamrażać.

6.5 Rodzaj i skład opakowania bezpośredniego

Fiolka z oranżowego szkła typu I z korkiem z gumy chlorobutylowej powlekanym fluoropolimerem i aluminiowym kapslem.

Wielkości opakowań:

Pudełko tekturowe zawierające jedną fiolkę o pojemności 50 ml

Pudełko tekturowe zawierające jedną fiolkę o pojemności 100 ml

Pudełko tekturowe zawierające jedną fiolkę o pojemności 250 ml

Niektóre wielkości opakowań mogą nie być dostępne w obrocie.

6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania niezużytego produktu leczniczego weterynaryjnego lub pochodzących z niego odpadów

Niewykorzystany produkt leczniczy weterynaryjny lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

7. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Zoetis Polska Sp. z o.o.

Postępu 17B

02–676 Warszawa

Polska

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:

10. DATA OSTATNIEJ AKTUALIZACJI TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO WETERYNARYJNEGO

Więcej informacji o leku Draxxin Plus (100 mg + 120 mg)/ml

Sposób podawania Draxxin Plus (100 mg + 120 mg)/ml : roztwór do wstrzykiwań
Opakowanie: 1 fiol. 50 ml\n1 fiol. 100 ml
Numer GTIN: 5414736050478\n5414736050720
Numer pozwolenia: 3025
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Zoetis Polska Sp. z o.o.