Doxar 2 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

DOXAR, 1 mg, tabletki

DOXAR, 2 mg, tabletki

DOXAR, 4 mg, tabletki

2

Tabletka 1 mg zawiera 1,21 mg mezylanu doksazosyny co stanowi równoważnik

1 mg doksazosyny (Doxazosinum).

Tabletka 2 mg zawiera 2,43 mg mezylanu doksazosyny co stanowi równoważnik

2 mg doksazosyny (Doxazosinum).

Tabletka 4 mg zawiera 4,85 mg mezylanu doksazosyny co stanowi równoważnik

4 mg doksazosyny (Doxazosinum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza bezwodna.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Tabletki

Tabletki koloru białego, okrągłe, obustronnie wypukłe o jednolitej powierzchni.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Samoistne nadciśnienie tętnicze. Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Sposób stosowania

Podanie doustne.

Dawkowanie

Samoistne nadciśnienie tętnicze

Dawkowanie produktu leczniczego Doxar należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta.

Leczenie produktem leczniczym Doxar należy rozpocząć od dawki początkowej 1 mg na dobę. Dawkę początkową należy stosować przez okres 1 do 2 tygodni, następnie można ją zwiększyć do 2 mg na dobę. Jeśli istnieje potrzeba, dawka dobowa może być zwiększana do 4 lub 8 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji na lek.

Średnia dawka podtrzymująca to 2 mg do 4 mg na dobę.

Maksymalna zalecana dawka dobowa leku wynosi 16 mg.

Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania:

Następnie zaleca się zwiększenie dawki do dawki podtrzymującej.

Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego

Stosowanie produktu leczniczego Doxar należy rozpocząć od dawki 1 mg na dobę. W zależności od indywidualnych parametrów urodynamicznych i nasilenia objawów dawkę można zwiększyć do 2 mg, 4 mg lub 8 mg na dobę z zachowaniem 1–2 tygodniowych odstępów podczas stopniowego zwiększania dawki.

Maksymalna dawka dobowa to 8 mg doksazosyny.

Do rozpoczęcia leczenia zaleca się następujący schemat dawkowania:

Następnie zaleca się zwiększenie dawki do dawki podtrzymującej.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Można zastosować powyższe schematy dawkowania.

Dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a jej zwiększanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek

Ponieważ niewydolność nerek nie zmienia farmakokinetyki produktu leczniczego Doxar, nie ma potrzeby zmiany dawkowania.

Dawka leku powinna być możliwie jak najmniejsza, a jej zwiększanie powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarza.

Doksazosyna, ze względu na znaczne wiązanie się z białkami osocza, nie może być usuwana przez dializę.

Dawkowanie u pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby

Brak doświadczeń klinicznych u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Doxar u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Doxar u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania.

4.3 przeciwwskazania

Stosowanie doksazosyny jest przeciwwskazane:

Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnieniem pęcherza moczowego albo bezmoczem, z postępującą niewydolnością nerek lub bez niej.

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przed rozpoczęciem leczenia doksazosyną łagodnego rozrostu gruczołu krokowego należy wykluczyć raka tego narządu. Zdarza się, że obie te choroby występują równocześnie.

Na początku leczenia i po rozpoczęciu zwiększania dawki leku zalecane jest regularne wykonywanie kontrolnych pomiarów ciśnienia tętniczego.

Niedociśnienie ortostatyczne

Rozpoczęcie leczenia.

Z uwagi na właściwości alfa-adrenolityczne doksazosyny, szczególnie na początku leczenia, u pacjentów może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, objawiające się zawrotami głowy i uczuciem słabości lub, rzadko, utratą przytomności (omdlenia). Zaleca się kontrolę ciśnienia tętniczego krwi na początku leczenia, aby ograniczyć możliwość wystąpienia objawów ortostatycznych. Należy pouczyć pacjentów, by w początkowym okresie leczenia unikali sytuacji, w których może dojść do urazu w przypadku zawrotów głowy lub osłabienia.

Priapizm

W obserwacjach prowadzonych po wprowadzeniu do obrotu leków alfa-adrenolitycznych, w tym doksazosyny, notowano przypadki przedłużonej erekcji i priapizmu, związane ze stosowaniem tych substancji. Jeśli priapizm nie będzie natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji, dlatego pacjent powinien natychmiast skorzystać z pomocy medycznej.

Stosowanie u pacjentów z ciężką chorobą serca.

Podobnie jak w przypadku pozostałych leków alfa-adrenolitycznych i innych leków rozszerzających naczynia, zaleca się zachowanie ostrożności podczas podawania doksazosyny pacjentom z następującymi ciężkimi chorobami serca:

U pacjentów z ciężką chorobą wieńcową serca, szybkie i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi może powodować zaostrzenie dolegliwości dławicowych.

Stosowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Podobnie jak w przypadku innych leków w całości metabolizowanych w wątrobie, należy zachować szczególną ostrożność przy podawaniu doksazosyny pacjentom ze stwierdzoną niewydolnością wątroby. Z uwagi na brak klinicznego doświadczenia w stosowaniu leku u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, podawanie leku tej grupie pacjentów nie jest zalecane.

Stosowanie jednocześnie z inhibitorami 5-fosfodiesterazy (PDE-5)

Podczas jednoczesnego podawania doksazosyny z inhibitorem PDE-5 (np. syldenafil, tadalafil i wardenafil) należy zachować ostrożność, ponieważ u niektórych pacjentów może to prowadzić do objawowego niedociśnienia tętniczego ze względu na rozszerzające naczynia działanie obu leków. W celu zmniej szenia ryzyka niedociśnienia ortostatycznego rozpoczęcie leczenia inhibitorami PDE-5 zaleca się dopiero po uzyskaniu stabilizacji hemodynamicznej pacjenta w terapii lekami alfa-adrenolitycznymi. Ponadto zaleca się rozpoczynanie leczenia inhibitorami PDE-5 od możliwie najmniejszej dawki i zachowanie co najmniej 6-godzinnej przerwy od przyjęcia doksazosyny.

Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.

Stosowanie u pacjentów poddawanych operacji usunięcia zaćmy

Podczas operacji usunięcia zaćmy u niektórych pacjentów leczonych tamsulosyną obecnie lub w przeszłości zaobserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS – Intraoperative

Floppy Iris Syndrome). Pojedyncze przypadki tego zespołu odnotowano po zastosowaniu innych leków alfa-adrenolitycznych dlatego nie można wykluczyć, że jest to działanie typowe dla tej grupy leków. Ponieważ IFIS może powodować zwiększenie liczby powikłań podczas operacji usunięcia zaćmy, przed zabiegiem należy poinformować chirurga mającego przeprowadzić operację o przyjmowaniu leków alfa-adrenolitycznych obecnie lub w przeszłości.

Substancje pomocnicze biologicznie czynne

Produkt leczniczy zawiera laktozę bezwodną. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi mogą nasilać:

Działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi mogą osłabiać:

Jednoczesne stosowanie doksazosyny z inhibitorem PDE-5 może prowadzić u niektórych pacjentów do objawowego niedociśnienia (patrz punkt 4.4). Nie przeprowadzono badań z zastosowaniem doksazosyny w postaci o przedłużonym uwalnianiu.

Doksazosyna wiąże się w 98 % z białkami osocza. W badaniach in vitro nie stwierdzono, by doksazosyna wpływała na wiązanie się z białkami osocza: digoksyny, warfaryny, fenytoiny, indometacyny.

W badaniach klinicznych nie stwierdzono interakcji z diuretykami tiazydowymi (np. furosemid), P-adrenolitykami, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, antybiotykami, doustnymi lekami hipoglikemizujący­mi, lekami zwiększającymi wydalanie kwasu moczowego i lekami przeciwzakrze­powymi. Brak jednak danych z badań interakcji tych leków.

Doxazosyna nasila działanie obniżające ciśnienie krwi innych leków alfa-adrenolitycznych oraz leków przeciwnadciśni­eniowych.

W otwartym, randomizowanym, placebo-kontrolowanym badaniu u 22 zdrowych mężczyzn -ochotników, podanie pojedynczej dawki 1 mg doksazysyny w pierwszym dniu czterodniowej, doustnej terapii cymetydyną (400 mg dwa razy na dobę) spowodowało 10% wzrost średniej wartości AUC doxazosyny. Nie odnotowano znaczącej statystycznie zmiany wartości Cmax ani średniego okresu półtrwania doksazosyny. 10 % wzrost średniej wartości AUC dla doksazosyny podawanej równolegle z cymetydyną jest zmianą osobniczo-zależną ( 27% ) wzrostu średniej wartości AUC dla doksazosyny podawanej z placebo.

Doksazosyna może osłabiać działanie – dopaminy, efedryny, fenylefryny, metaraminolu, metoksaminy – na ciśnienie krwi.

Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu leków wpływających na metabolizm wątrobowy, np. cymetydyna.

Doksazosyna jak wynika z badań in vitro może zwiększać aktywność reninową osocza oraz wydalanie kwasu wanilinomigdałowego z moczem.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktacjęleczenie nadciśnienia

Ponieważ nie przeprowadzono odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, dlatego też bezpieczeństwo stosowania doksazosyny u kobiet w ciąży nie zostało ustalone. Doksazosynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w wypadku, gdy potencjalne korzyści przewyższają możliwe ryzyko. Chociaż nie obserwowano działania teratogennego w badaniach na zwierzętach, zaobserwowano zmniejszoną przeżywalność płodów po zastosowaniu wyjątkowo dużych dawek (patrz punkt 5.3).

Stosowanie doksazosyny w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Nie wiadomo, czy doksazosyna po podaniu doustnym przenika do mleka kobiecego, jednakże dane z badań przedklinicznych wskazują, że doksazosyna jest obecna w mleku szczurzym.

W przypadku gdy leczenie doksazosyną jest konieczne należy zaprzestać karmienia piersią (patrz punkt 5.3).

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Ze względu na możliwość nadmiernego spadku ciśnienia tętniczego krwi, doksazosyna może przemijająco spowodować ograniczenie zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, szczególnie na początku leczenia.

4.8 działania niepożądane

Działania niepożądane uszeregowano, począwszy od najczęściej występujących, według następującej konwencji:

Zakażenia i zarażenia

często

zakażenie dróg oddechowych, zakażenie dróg moczowych

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

bardzo rzadko

leukopenia, małopłytkowość

Zaburzenia układu immunologicznego

niezbyt często

reakcje alergiczne na lek

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

niezbyt często

anoreksja, dna moczanowa, zwiększenie apetytu

Zaburzenia psychiczne

niezbyt często

pobudzenie, niepokój, depresja, bezsenność, nerwowość

Zaburzenia układu nerwowego

często

zawroty głowy, bóle głowy, senność

niezbyt często

zaburzenia mózgowo-naczyniowe, zmniejszone czucie, omdlenie, drżenie

bardzo rzadko

ortostatyczne zawroty głowy, parestezje

Zaburzenia oka

bardzo rzadko

niewyraźne widzenie

nieznana

śródoperacyjny syndrom

wiotkiej tęczówki (patrz punkt 4.4)

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02–222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309,

Strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

W przypadku przedawkowania prowadzącego do hipotonii, pacjenta należy ułożyć na plecach, z uniesionymi nogami.. W zależności od potrzeb można zastosować inne środki wspomagające np.: dożylne podanie płynów w celu uzupełnienia łożyska naczyniowego; płukanie żołądka z zastosowaniem węgla aktywnego.

Jeśli postępowanie to jest niewystarczające należy w pierwszej kolejności zastosować środki zwiększające objętość krwi krążącej. W razie konieczności należy podać leki wazopresyjne. Należy monitorować czynność nerek i w razie potrzeby podjąć działania podtrzymujące.

Ze względu na wysoki stopień wiązania się doksazosyny z białkami osocza dializa jest nieskuteczna.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna:

Kod ATC: C02CA04 leki stosowane w chorobie nadciśnieniowej, leki adrenolityczne

działające obwodowo, antagoniści receptora a-adrenergicznego;

G04CA leki stosowane w łagodnym rozroście gruczołu krokowego, antagoniści

receptora a-adrenergicznego.

Samoistne nadciśnienie tętnicze

Mechanizm działania doksazosyny polega na selektywnym i kompetycyjnym blokowaniu postsynaptycznych receptorów a1-adrenergicznych. Doksazosyna hamuje efekty presyjne a1-agonisty – fenylefryny oraz skurczowy efekt norepinefryny. Działanie przeciwnadciśni­eniowe doksazosyny wynika ze zmniejszenia oporu obwodowego.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym rzut serca ulega niewielkim zmianom.

Maksymalne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi następuje pomiędzy 2 i 6 godziną od podania, przy niewielkim przyspieszeniu rytmu serca po przyjęciu pozycji stojącej. Podobnie jak inne leki blokujące receptory a1-adrenergiczne, doksazosyna wywiera większy efekt na ciśnienie tętnicze krwi i rytm serca w pozycji stojącej.

Doksazosyna powoduje korzystne zmiany profilu lipidowego: niewielkie zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego, frakcji LDL oraz, w niewielkim stopniu zmniejsza wartość stosunku cholesterolu całkowitego do frakcji HDL.

Doksazosyna nie wykazuje niekorzystnych działań metabolicznych i może być stosowana u pacjentów ze współistniejącą cukrzycą lub dną moczanową.

Wykazano, że doksazosyna zwiększa wrażliwość tkankową na insulinę u osób, u których jest ona zmniejszona.

Leczenie objawowe łagodnego rozrostu gruczołu krokowego

Doksazosyna podawana pacjentom z objawami łagodnego rozrostu gruczołu krokowego powoduje zmniejszenie dolegliwości odczuwanych przez chorego oraz poprawę parametrów przepływu moczu. Działanie to występowało już w ciągu tygodnia od rozpoczęcia leczenia doksazosyną.

Efekt ten wynika z hamowania receptorów a1-adrenergicznych znajdujących się w komórkach zrębu i torebki gruczołu krokowego oraz w szyi pęcherza moczowego.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym doksazosyna jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Około 2/3 podanej dawki jest dostępne biologicznie, co wynika z efektu pierwszego przejścia przez wątrobę. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po około 2 – 3 godzinach od przyjęcia leku. Okres półtrwania doksazosyny wynosi 22 godziny dlatego zalecane jest stosowanie produktu leczniczego Doxar 1 mg raz na dobę.

Doksazosyna łączy się z białkami osocza w 98 %.

Po podaniu doustnym stężenie metabolitów doksazosyny w osoczu jest niskie. Najbardziej aktywny metabolit {1-(4’-amino-6’-hydroksy-7’-metoksy-2-chinazolinylo)-4-(1,4-benzdioksan-2-ylo-karbonylo)-piperazyna} stanowi jedną czternastą część stężenia związku podstawowego co sugeruje, że działanie antyhipertensyjne jest w głównej mierze zależne od doksazosyny.

Doksazosyna jest metabolizowana w wątrobie, tylko mniej niż 5 % ogólnej puli jest wydalana z kałem w formie niezmienionej, podobna ilość również w formie niezmienionej eliminowana jest z moczem. Metabolity wydalane są głównie z kałem.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie wykazano niebezpieczeństwa dla ludzi biorąc pod uwagę dane przedkliniczne uzyskane z badań toksyczności ostrej, toksyczności przewlekłej, mutagenezy i rakotwórczości, przeprowadzonych na zwierzętach.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Celuloza mikrokrystaliczna

Laktoza bezwodna

Karboksymetylos­krobia sodowa

Magnezu stearynian

Sodu laurylosiarczan

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 okres ważności

3 lata

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/Al w tekturowym pudełku.

Doxar, 1 mg, tabletki – 3 blistry po 10 tabletek (30 szt.)

Doxar, 1 mg i 2 mg, tabletki – 1 blister po 10 tabletek 1 mg i 1 blister po 10 tabletek 2 mg (20 szt.)

Doxar, 2 mg, tabletki – 3 blistry po 10 tabletek (30 szt.)

Doxar, 4 mg, tabletki – 3 blistry po 10 tabletek (30 szt.) lub 12 blistrów po 10 tabletek (120 szt.)

6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Brak szczególnych wymagań.

7.

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. ul. Emilii Plater 53

00–113 Warszawa

Polska

8. numery pozwoleń na dopuszczenie do obrotu

Doxar, 1 mg, tabletki: 4849

Doxar, 2 mg, tabletki: 4850

Doxar, 4 mg, tabletki: 4851

9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.09.2004 r.

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 16.12.2013 r.

Więcej informacji o leku Doxar 2 mg

Sposób podawania Doxar 2 mg: tabletki
Opakowanie: 30 tabl.
Numer GTIN: 05909990485017
Numer pozwolenia: 04850
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o.