Charakterystyka produktu leczniczego - Devisol-25 150 mcg/ml
1. nazwa produktu leczniczego
DEVISOL-25, 150 ^g/ml, krople doustne, roztwór
2. skład jakościowy i ilościowy
1 ml kropli zawiera 150 mikrogramów kalcyfediolu (Calcifediolum).
1 kropla zawiera 5 mikrogramów kalcyfediolu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. postać farmaceutyczna
Krople doustne, roztwór
4. szczegółowe dane kliniczne
4.1 wskazania do stosowania
– Zapobieganie i leczenie hipokalcemii, krzywicy i osteomalacji, towarzyszących przewlekłym chorobom wątroby
– Zapobieganie i leczenie hipokalcemii, krzywicy i osteomalacji, występujących jako powikłania długotrwałego leczenia przeciwpadaczkowego i kortykoterapii
– Zapobieganie i leczenie osteodystrofii mocznicowej
– Idiopatyczna i pooperacyjna niedoczynność przytarczyc
– Wybrane przypadki rodzinnej krzywicy hipofosfatemicznej
4.2 dawkowanie i sposób podawania
Podanie doustne.
Dawki kalcyfediolu powinny być dopasowane indywidualnie u każdego pacjenta. Okres dopasowania dawki wymaga oznaczania stężenia wapnia w surowicy (i ewentualnie wydalania wapnia w moczu) co 1–2 tygodnie przez okres 3 miesięcy. Potem stężenie wapnia należy kontrolować nie rzadziej niż co 3 miesiące. Warunkiem wystąpienia działania kalcyfediolu, polegającego na poprawie jelitowego wchłaniania wapnia, jest prawidłowa zawartość wapnia w diecie.
Dzieci:
– leczniczo w przewlekłych chorobach wątroby i w hipokalcemii towarzyszącej leczeniu padaczki: 20 do 40 ^g/dobę, tzn. 4 do 8 kropli na dobę (0,4 do 1,8 ^g/kg mc./dobę, średnio 1,0 ^g/kg mc./dobę);
– profilaktycznie w zapobieganiu krzywicy i osteomalacji u pacjentów leczonych preparatami przeciwdrgawkowymi: 10 do 20 ^g na dobę, tzn. 2 do 4 kropli na dobę;
– w osteodystrofii mocznicowej, krzywicy hipofosfatemicznej i niedoczynności przytarczyc: dawkowanie indywidualne zależne od stężenia wapnia we krwi.
Dorośli: zależnie od schorzenia, 50 do 75 ^g na dobę, tzn. 10 do 15 kropli na dobę.
Wyznaczoną dawkę produktu leczniczego podawać z niewielką ilością wody, mleka lub soku owocowego.
4.3 przeciwwskazania
Nadwrażliwość na kalcyfediol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Podobnie, jak przy stosowaniu witaminy D3 nie należy stosować produktu w następujących okolicznościach:
– hiperkalcemia i hiperkalciuria (np. hiperkalcemia samoistna, idiopatyczna hiperkalcemia niemowląt); – niedoczynność tarczycy i kory nadnerczy;
– nadczynność przytarczyc;
– kamica nerkowa;
– osteodystrofia nerkowa z hiperfosfatemią;
– długotrwałe unieruchomienie;
– niektóre choroby nowotworowe.
4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Kalcyfediolu nie należy stosować w profilaktyce krzywicy u dzieci zdrowych.
Należy zachować ostrożność u chorych leczonych glikozydami naparstnicy, gdyż hiperkalcemia możliwa przy podawaniu kalcyfediolu potęguje działanie glikozydów, prowadząc do arytmii.
Z powodu zwiększonego ryzyka hiperkalcemii należy monitorować stężenie wapnia w surowicy u osób leczonych równocześnie tiazydowymi lekami moczopędnymi.
W celu ustalenia optymalnego dawkowania, stężenie wapnia w surowicy należy oznaczać w początkowym okresie leczenia co najmniej raz w tygodniu, a później okresowo sprawdzać. Nadwrażliwość nawet na niewielkie dawki kalcyfediolu może wystąpić zwłaszcza u małych dzieci. Konieczne jest więc indywidualne ustalenie dawki dla uniknięcia przedawkowania. Wartość iloczynu stężeń wapnia i fosforu (Ca x P, w mg/decylitr) w surowicy nie powinna przekraczać 70.
Ponadto, u pacjentów leczonych dawkami terapeutycznymi należy okresowo oznaczać:
– zawartość wapnia w moczu dobowym;
– stężenie kreatyniny w surowicy;
– stężenie azotu mocznikowego we krwi;
– aktywność fosfatazy zasadowej w surowicy;
– stężenie fosforanów w surowicy;
– stosunek stężeń: wapń/kreatynina w moczu (co 1 do 3 miesięcy podczas całego okresu leczenia).
Przed podjęciem leczenia kalcyfediolem należy ocenić stosunek ryzyka do korzyści u pacjentów, u których występują:
– miażdżyca naczyń bądź zaburzenia czynności serca, gdyż podawanie leku może spowodować pogorszenie w wyniku możliwej hiperkalcemii i podwyższonego stężenia cholesterolu w surowicy;
– hiperfosfatemia (podczas podawania kalcyfediolu należy ograniczyć podaż fosforanów w diecie);
– upośledzenie czynności nerek (objawy toksyczności mogą wystąpić również podczas leczenia osteodystrofii mocznicowej;
– sarkoidoza lub inne choroby ziarniniakowe, z powodu zwiększonej wrażliwości na witaminę D. Pacjentom leczonym dializą podczas stosowania kalcyfediolu należy podawać środki wiążące fosfor.
4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
– Kalcyfediol może nasilać toksyczne działanie glikozydów naparstnicy (patrz punkt. 4.4).
– W czasie stosowania kalcyfediolu nie należy podawać dużych dawek preparatów wapnia.
– Jednoczesne podawanie leków przeciw nadkwasocie zawierających glin powoduje zwiększenie stężenia glinu we krwi, co może prowadzić do objawów toksyczności, szczególnie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek.
– Jednoczesne podawanie preparatów magnezu może wywołać hipermagnezemię, zwłaszcza u pacjentów z przewlekłymi schorzeniami nerek.
– Leki przeciwdrgawkowe (hydantoina, barbiturany, prymidon) mogą zmniejszać skutek działania witaminy D przez przyspieszanie jej metabolizmu; pacjenci długotrwale leczeni lekami przeciwdrgawkowymi wymagają uzupełniania witaminy D w celu zapobiegania osteomalacji.
– Jednoczesne stosowanie kalcyfediolu może działać antagonistycznie do kalcytoniny, etydronianu, azotanu galu, pamidronianu lub plikamycyny w leczeniu hiperkalcemii.
– Duże dawki preparatów zawierających fosfor stosowane jednocześnie z kalcyfediolem zwiększają ryzyko hiperfosfatemii, ponieważ witamina D zwiększa wchłanianie związków fosforu.
– Niewskazane jest jednoczesne stosowanie innych postaci witaminy D, z powodu sumowania się efektów i zwiększonego ryzyka toksyczności.
4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację
Badania na zwierzętach wykazały teratogenność kalcyfediolu podawanego w dawkach 6 – 12 razy wyższych od stosowanych u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3)
Niebezpieczeństwo dla normalnego rozwoju płodu u kobiet leczonych kalcyfediolem może być spowodowane hiperkalcemią u ciężarnej.
Niewielkie ilości produktu przenikają do mleka kobiecego.
Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 działania niepożądane
Częstość wystąpienia działania niepożądanego określono następująco:
Bardzo często Często
Niezbyt często Rzadko
Bardzo rzadko
(> 1/10)
(>1/100 do <1/10)
(>1/1 000 do <1/100)
(>1/10 000 do <1/1 000)
(<1/10 000)
Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania / Zaburzenia naczyniowe:
Nieznana częstość:
Przewlekłe przedawkowanie witaminy D lub jej metabolitów, w tym kalcyfediolu, może wywołać objawy toksyczności. Przewlekła hiperkalcemia wywołana witaminą D może spowodować uogólnione zwapnienie naczyń, kamicę nerkową i zwapnienia tkanek miękkich, co może prowadzić do nadciśnienia i niewydolności nerek. Wystąpienie tych objawów jest bardziej prawdopodobne, gdy hiperkalcemii towarzyszy hiperfosfatemia.
Niewydolność nerek lub układu krążenia spowodowana toksycznością witaminy D może prowadzić do śmierci.
Zaburzenia endokrynologiczne:
Nieznana częstość:
U dzieci może wystąpić zahamowanie wzrostu.
Wczesne objawy toksyczności witaminy D związane z hiperkalcemią:
Nieznana częstość:
Zaburzenia żołądka i jelit: zaparcie, biegunka, suchość w ustach, wzmożone pragnienie, brak apetytu, metaliczny smak w ustach, mdłości i wymioty, Zaburzenia układu nerwowego : ból głowy,
Zaburzenia nerek i dróg moczowych : częste oddawanie moczu, Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania : zmęczenie i osłabienie.
Późne objawy toksyczności witaminy D związane z hiperkalcemią:
Nieznana częstość:
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe : bóle kostne, bóle mięśni,
Zaburzenia nerek i dróg moczowych : mętny mocz,
Zaburzenia serca : wysokie ciśnienie krwi, nieregularny rytm serca,
Zaburzenia oka : nadwrażliwość oczu na światło,
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej : swędzenie skóry,
Zaburzenia psychiczne : letarg (senność), psychozy, zaburzenia nastroju,
Zaburzenia żołądka i jelit : mdłości i wymioty oraz zapalenie trzustki (silne bóle brzucha), zmniejszenie masy ciała.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02–222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail:
4.9 przedawkowanie
W przypadku ostrego przedawkowania mogą wystąpić nudności, wymioty, zaparcie, utrata łaknienia, nadmierne pocenie się, pragnienie, ból głowy, mięśni i stawów, zwiększenie stężenia wapnia i fosforu we krwi i moczu, zwapnienia w tkankach miękkich, a w konsekwencji niewydolność krążenia, nadciśnienie, niewydolność nerek. W razie wystąpienia objawów zatrucia należy przerwać podawanie produktu, stosować dietę ubogowapniową i podawać duże ilości napojów. Przy utrzymującej się hiperkalcemii stosuje się dietę ubogą w wapń z równoczesnym podaniem prednizonu. Eliminację kalcyfediolu można przyspieszyć przez podanie fenobarbitalu. Przełom hiperkalcemiczny wymaga szybkiego nawodnienia. Podaje się wówczas dożylnie fizjologiczny roztwór soli i ewentualnie diuretyki pętlowe. Ciężką hiperkalcemię można leczyć kalcytoniną, etydronianem, pamidronianem lub azotanem galu. Hiperkalcemia po przedawkowaniu kalcyfediolu może utrzymywać się 7–14 dni. Leczenie można wznowić od niższej dawki, po unormowaniu stężenia wapnia w surowicy. W dalszym przebiegu leczenia stężenie wapnia w surowicy i moczu należy kontrolować dwa razy w tygodniu.
5. właściwości farmakologiczne
5.1 właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: witamina D i analogi, kod ATC: A11CC06
Kalcyfediol jest jednym z metabolitów witaminy D3 (cholekalcyferolu). Powstaje w wątrobie w wyniku hydroksylacji cząsteczki cholekalcyferolu w położeniu 25. Jest transportową postacią witaminy D. Witamina D jest niezbędna w procesie wchłaniania i wykorzystywania wapnia do prawidłowej mineralizacji kości. Wraz z parathormonem i kalcytoniną reguluje stężenie wapnia w osoczu. Witamina D zwiększa wchłanianie wapnia w jelicie cienkim oraz mobilizację wapnia z kości. Ekspozycja na promienie ultrafioletowe powoduje powstawanie witaminy D3 (cholekalcyferolu) w skórze. Cholekalcyferol jest transportowany do wątroby i przekształcany w kalcyfediol (25-hydroksycholekalcyferol; 25-hydroksywitaminę D3). Kalcyfediol jest transportowany do nerek i przekształcany w kalcytriol (1,25-dihydroksycholekalcyferol, metabolit aktywny) i 24,25-dihydroksycholekalcyferol o nieznanej roli fizjologicznej. Kalcyfediol wykazuje siłę działania około 1,5 raza większą niż witamina D3. Transport odbywa się po przyłączeniu do alfaglobulin. Witamina D jest magazynowana w wątrobie i tkance tłuszczowej.
Kalcyfediol jest lekiem z wyboru w chorobach, w których zmniejszona jest wątrobowa hydroksylacja w położeniu 25 (przewlekłe choroby wątroby), zwiększony katabolizm wątrobowy 25-hydroksywitaminy D (leczenie przeciwpadaczkowe) lub zaburzone wchłanianie jelitowe witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (cholestaza). Kalcyfediol stosuje się także we wszystkich innych stanach zagrożenia hipokalcemią, w niedoczynności przytarczyc, krzywicach opornych na witaminę D, osteodystrofii mocznicowej, osteomalacji. Podobnie jak witamina D , kalcyfediol powoduje zwiększenie całkowitego stężenia wapnia we krwi. Warunkiem działania biologicznego kalcyfediolu jest niezaburzona nerkowa hydroksylacja 25-hydroksycholekalcyferolu (kalcyfediolu) w położeniu 1 cząsteczki. Istnieje odwrotne sprzężenie zwrotne między stężeniem wapnia i aktywnością nerkowej 1-hydroksylazy. Podobna zależność występuje ze stężeniem fosforanów w płynie pozakomórkowym. Zmniejszone stężenie wapnia zjonizowanego (poprzez wzrost sekrecji parathormonu) i zmniejszone stężenie fosforanów aktywują 1-hydroksylazę nerkową, a zwiększone stężenia hamują jej aktywność. W zamian powstaje, także na drodze enzymatycznej, 24,25-dihydroksywitamina D , która nie wywiera wpływu na wchłanianie jelitowe wapnia. Doustne podawanie kalcyfediolu ułatwia utrzymanie wymaganych stężeń 25-hydroksywitaminy D w przebiegu długotrwałego leczenia krzywic nabytych i wrodzonych, osteodystrofii mocznicowej oraz prawdziwej i rzekomej niedoczynności przytarczyc.
5.2 właściwości farmakokinetyczne
Kalcyfediol dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego. Po podaniu doustnym wchłonięciu ulega 62–77% dawki. Metaboliczna aktywacja kalcyfediolu zachodzi w nerkach. Maksymalne stężenie w osoczu występuje po upływie 4–8 godzin. Kalcyfediol w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza. Okres półtrwania w osoczu wynosi 16 dni (10–22 dni). Kalcyfediol jest dystrybuowany do wielu tkanek. Metabolizm przebiega w nerkach. Eliminacja zachodzi z żółcią i przez nerki. Czas działania wynosi 15–20 dni (zwiększa się 2–3 krotnie w przypadku niewydolności nerek).
5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Przedawkowanie witaminy D wywołuje patologiczne zmiany płodów u zwierząt. Badania na zwierzętach wykazały teratogenne działanie kalcyfediolu w dawkach 6–12 razy większych niż stosowane u człowieka (patrz punkt 4.6).
6. dane farmaceutyczne
6.1 wykaz substancji pomocniczych
Glikol propylenowy
6.2 niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonano badań dotyczących zgodności.
6.3 okres ważności
2 lata
6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać butelkę w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
6.5 rodzaj i zawartość opakowania
Butelka ze szkła brunatnego z zakrętką i kroplomierzem z PE, w tekturowym pudełku.
10 ml
6.6 specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczenie do obrotu
CHEMA-ELEKTROMET
Spółdzielnia Pracy
ul. Przemysłowa 9
35–105 Rzeszów
e-mail:
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr R/2272
9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i data przedłużenia pozwolenia
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06 grudnia 1985 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia:
Więcej informacji o leku Devisol-25 150 mcg/ml
Sposób podawania Devisol-25 150 mcg/ml: krople doustne, roztwór
Opakowanie: 1 butelka 10 ml
Numer GTIN: 05909990227211
Numer pozwolenia: 02272
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Chema-Elektromet Spółdzielnia Pracy