Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Dentocaine, (40 mg + 0,005 mg) /ml, roztwór do wstrzykiwań Artykainy chlorowodorek + adrenalina.

2. skład jakościowy i ilościowy

1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera:

Jeden wkład (1,8 ml) zawiera 72 mg artykainy chlorowodorku oraz 0,009 mg adrenaliny (w postaci winianu).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:

Pirosiarczyn sodu: 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 0,5 mg pirosiarczynu sodu (E223); jeden wkład (1,8 ml) zawiera 0,9 mg pirosiarczynu sodu (E223).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Roztwór do wstrzykiwań

Roztwór jest przezroczystym, nieopalizującym, bezbarwnym płynem o odczynie pH 3,0–5,0.

Osmolalność roztworu wynosi około 290 mOsm/kg.

Roztwór nie zawiera widocznych cząstek.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Znieczulenie miejscowe (znieczulenie nasiękowe i przewodowe) w stomatologii, podczas małych zabiegów.

Produkt Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml jest przeznaczony do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 4 lat.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Obowiązują następujące instrukcje dawkowania:

Należy stosować najmniejszą możliwą objętość roztworu, która prowadzi do skutecznego znieczulenia.

Do usuwania zębów szczękowych, 1,8 ml Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml na ząb w większości przypadków jest wystarczającą dawką; można zatem uniknąć bolesnych iniekcji w podniebienie.

W przypadku seryjnego usuwania sąsiadujących zębów, często możliwe jest zmniejszenie objętości iniekcji.

Jeśli wymagane jest nacięcie lub zszycie tkanek podniebienia, wskazane jest wstrzyknięcie w podniebienie około 0,1 ml na wkłucie.

W celu łagodnego usuwania zębów przedtrzonowych żuchwy, znieczulenie nasiękowe 1,8 ml Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml na ząb jest najczęściej wystarczające; w pojedynczych przypadkach wymagana jest dodatkowa iniekcja od 1 do 1,8 ml od strony przedsionka jamy ustnej. W rzadkich przypadkach może być wskazana iniekcja w otwór żuchwowy.

Iniekcje przedsionkowe 0,5 – 1,8 ml Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml na ząb umożliwiają leczenie ubytków i zakładanie koronek.

Przy leczeniu zębów trzonowych żuchwy należy stosować znieczulenie przewodowe.

Podczas zabiegów chirurgicznych należy dawkować produkt Dentocaine indywidualnie, w zależności od rozległości i czasu trwania operacji oraz czynników związanych z pacjentem.

Zazwyczaj, dla dzieci o masie ciała około 20 – 30 kg wystarczające są dawki 0,25 – 1 ml; dla dzieci o masie ciała 30 – 45 kg dawki 0,5 – 2 ml.

Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml nie wolno stosować u dzieci w wieku poniżej 4 lat.

U pacjentów w podeszłym wieku może wystąpić zwiększenie stężenia artykainy w osoczu spowodowane zmniejszeniem procesów metabolicznych i mniejszą objętością dystrybucji. Ryzyko kumulacji artykainy wzrasta szczególnie po ponownym podaniu (np. powtórnym wstrzyknięciu). Podobny skutek może spowodować ogólnie zły stan pacjenta oraz ciężkie zaburzenia czynności wątroby i nerek (patrz również punkt 4.4).

Dlatego u tych pacjentów zaleca się zastosowanie najmniejszej dawki potrzebnej do uzyskania całkowitego znieczulenia.

Dawkę należy również zmniejszyć u pacjentów z niektórymi wcześniej istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, miażdżyca) (patrz również punkt 4.4).

Maksymalna zalecana dawka:

Dorośli:

Dla zdrowych osób dorosłych maksymalna dawka to 7 mg artykainy na 1 kg masy ciała (500 mg dla pacjenta o masie ciała 70 kg), co jest równoważne 12,5 ml Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml.

Maksymalna dawka odpowiada 0,175 ml roztworu na 1 kg masy ciała.

Dzieci:

Objętość wstrzyknięcia należy określić na podstawie wieku i masy ciała dziecka oraz zakresu operacji. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki 7 mg artykainy na 1 kg (co odpowiada 0,175 ml Dentocaine na 1 kg) masy ciała.

Dostępny jest również roztwór Dentocaine, (40mg +0.01 mg/ml), do wstrzykiwań, który może być bardziej odpowiedni do dłużej trwających zabiegów oraz gdy występuje ryzyko znacznego krwawienia w polu operacjyjnym (więcej informacji na temat czasu trwania znieczulenia, patrz punkt 5.1).

Sposób podania

Do wstrzykiwania/po­danie na śluzówkę jamy ustnej

WYŁĄCZNIE DO ZNIECZULENIA W STOMATOLOGII

Aby uniknąć wstrzykiwania dożylnego, należy zawsze przeprowadzać dokładną kontrolę aspiracyjną w dwóch płaszczyznach (obrót igły o 180°), chociaż ujemny wynik aspiracji nie zawsze wyklucza przypadkowe lub niezauważone wstrzyknięcie dożylne.

Szybkość wstrzykiwania nie powinna przekraczać 0,5 ml na 15 sekund, tj.1 wkład na minutę.

Poważniejszych reakcji ogólnoustrojowych, będących wynikiem przypadkowego wstrzyknięcia dożylnego, można w większości przypadków uniknąć przez zastosowanie odpowiedniej techniki wstrzykiwania – po aspiracji powolne wstrzykiwanie 0,1 – 0,2 ml, a pozostałą część – również powoli i nie wcześniej niż po upływie 20 – 30 sekund.

Otwartych wkładów nie wolno stosować u innych pacjentów. Niewykorzystane resztki należy wyrzucić.

Należy dokładnie obejrzeć produkt i sprawdzić przed podaniem, czy nie zawiera cząstek stałych, czy nie ma odbarwień lub, czy pojemnik nie jest uszkodzony. Jeśli zauważy się takie wady, nie należy używać produktu.

4.3 przeciwwskazania

Stosowanie produktu u dzieci w wieku poniżej 4 lat jest przeciwwskazane.

Stosowanie Dentocaine, (40 mg + 0,005 mg)/ml, jest przeciwwskazane w przypadku nadwrażliwości na substancje czynne, pirosiarczyn sodu lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Z uwagi na zawartość artykainy, będącej składnikiem produktu Dentocaine nie należy stosować w następujących przypadkach:

- stwierdzonej alergii lub nadwrażliwości na środki znieczulenia miejscowego z grupy amidów;

- ciężkiego zaburzenia układu powstawania bodźców i przewodzenia serca (np. blok

przedsionkowo-komorowy II i III stopnia, znaczna bradykardia);

– ostrej, niewyrównanej niewydolności serca;

– ciężkiego niedociśnienia;

– u pacjentów ze stwierdzonym zmniejszeniem aktywności cholinesterazy osocza;

– skazy krwotocznej – zwłaszcza przy znieczuleniu przewodowym;

– wstrzykiwania w obszar zapalenia.

Z uwagi na zawartość adrenaliny jako środka obkurczającego naczynia krwionośne produktu Dentocaine nie należy go do stosować w następujących przypadkach:

Chorób serca, takich jak:

– niestabilna dławica piersiowa;

– niedawno przebytego zawału serca;

– niedawno przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (bypass);

– arytmii opornych na leczenie i częstoskurczu napadowego lub stałej arytmii o wysokiej

częstotliwości akcji serca;

– nieleczonego lub nie poddającego się leczeniu ciężkiego nadciśnienia;

– nieleczonej lub nie poddającej się leczeniu zastoinowej niewydolności ser­ca.

Równoczesnego leczenia inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) lub trójpierścieniowym lekami przeciwdepresyjnymi (patrz punkt 4.5).

Z uwagi zawartości pirosiarczynu jako substancji pomocniczej, produktu Dentocaine nie należy go stosować w następujących przypadkach:

- alergii lub nadwrażliwości na siarczyny;

– ciężkiej astmy oskrzelowej.

Produkt Dentocaine może wywołać ostre reakcje alergiczne z objawami anafilaksji (np. skurcz oskrzeli).

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml należy stosować ze szczególną ostrożnością w przypadku

– ciężkiego zaburzenia czynności nerek;

– dławicy piersiowej (patrz punkty 4.2 i 4.3);

– miażdżycy;

– znacznego zaburzenia krzepnięcia krwi (patrz punkt 4.5);

– nadczynności tarczycy;

– jaskry z wąskim kątem przesączania;

– cukrzycy;

- chorób płuc – zwłaszcza astmy alergicznej;

– guza chromochłonnego.

Przypadkowe wstrzyknięcie może wywołać drgawki, a następnie zatrzymanie czynności ośrodkowego układu nerwowego lub zatrzymanie akcji serca. Sprzęt resuscytacyjny, tlen i inne leki resuscytacyjne powinny być przygotowane do natychmiastowego użycia.

Ponieważ środki do znieczulenia miejscowego typu amidowego są także metabolizowane przez wątrobę, produkt Dentocaine należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami wątroby.

U pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia toksycznego stężenia w osoczu.

Produkt należy podawać ostrożnie pacjentom z niewydolnością układu sercowo-naczyniowego, ponieważ mogą mieć oni mniejszą zdolność wyrównywania zmian czynnościowych, związanych z wydłużeniem przewodzenia przedsionkowo-komorowego, wywołanym przez te leki.

Produkt należy podawać ostrożnie pacjentom z padaczką w wywiadzie.

W przypadkach znieczulenia przewodowego żuchwy zgłaszano bardzo rzadkie przypadki przedłużonego lub nieodwracalnego uszkodzenia nerwów (utrata czucia i możliwości ruchu).

Istnieje możliwość pozytywnego wyniku testów dopingowych u sportowców.

Należy wziąć pod uwagę, że w trakcie leczenia inhibitorami krzepnięcia krwi (np. heparyną lub kwasem acetylosalicylowym) niezamierzone nakłucie naczynia podczas podawania znieczulenia miejscowego może prowadzić do ciężkiego krwawienia, oraz że zazwyczaj zwiększają one skłonność do krwawień (patrz punkt 4.5).

Należy unikać niezamierzonego donaczyniowego podania leku (patrz punkt 4.2).

Mniejszy przepływ krwi w tkance miazgi zęba wywołany adrenaliną powoduje ryzyko przeoczenia otwartej miazgi i należy o tym pamiętać w trakcie leczenia ubytków i zakładania koronek.

Należy unikać wstrzykiwania tego produktu leczniczego w obszar objęty infekcją (patrz punkt 4.3).

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na 1 ml, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Ze względu na obecność pirosiarczynu sodu może powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli

Środki ostrożności podczas stosowania:

Przy każdym podaniu znieczulenia miejscowego powinny być dostępne następujące leki/środki leczenia:

– Leki przeciwdrgawkowe (benzodiapzepiny lub barbituraty), leki zwiotczające mięśnie,

atropina i środki obkurczające naczynia krwionośne lub adrenalina na wypadek ciężkich reakcji alergicznych lub anafilaktycznych;

– Sprzęt resuscytacyjny (zwłaszcza źródło tlenu) umożliwiający, w razie konieczności,

sztuczne podtrzymywanie oddychania;

– Uważne i stałe monitorowanie sercowo-naczyniowych i oddechowych (odpowiednia

wentylacja) parametrów życiowych; po każdym podaniu znieczulenia miejscowego należy monitorować stan świadomości pacjenta. Wczesnymi oznakami toksycznego działania na ośrodkowy układ nerwowy mogą być: nerwowość, niepokój, szum w uszach, zawroty głowy, nieostre widzenie, dreszcze, depresja lub senność (patrz punkt 4.9).

Pacjenci przyjmujący fenotiazyny

Fenotiazyny mogą zmniejszać lub odwracać efekt obkurczania naczyń powodowany przez adrenalinę. Zazwyczaj należy unikać jednoczesnego podawania tych środków. W sytuacjach, gdy jednoczesne leczenie tymi środkami jest konieczne, niezbędne jest uważne monitorowanie stanu pacjenta.

Pacjenci przyjmujący nieselektywne środki blokujące receptory beta-adrenergiczne (beta -adrenolityki)

Jednoczesne podawanie niekardioselek­tywnych środków blokujących receptory beta-adrenergiczne może prowadzić do zwiększenia ciśnienia krwi wywołanego przez adrenalinę (patrz punkt 4.5).

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Sympatomimetyczne działanie adrenaliny może zostać zwiększone przez jednoczesne przyjmowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (patrz punkt 4.3).

Adrenalina może hamować wydzielanie insuliny z trzustki i w ten sposób zmniejszać działanie doustnych leków przeciwcukrzy­cowych.

Fenotiazyny mogą zmniejszać obkurczające działanie adrenaliny (patrz punkt 4.4).

Jednoczesne podanie leków przeciwarytmicznych (np. chinidyny) może zwiększyć możliwe działanie znieczulenia miejscowego na serce.

Jednoczesne podawanie nieselektywnych środków blokujących receptory beta-adrenergiczne (beta -adrenolityki) może prowadzić do zwiększenia ciśnienia krwi wywołanego zawartą w produkcie Dentocaine adrenaliną.

Niektóre wziewne środki znieczulające, np. halotan, mogą uwrażliwić serce na aminy katecholowe i przez to wywołać arytmie po podaniu produktu Dentocaine (40/0.005mg/ml).

Podczas leczenia inhibitorami krzepnięcia krwi występuje zwiększona skłonność do krwawień (patrz również punkt 4.4).

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktacjębrak danych dotyczących stosowania artykainy u kobiet w ciąży. badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozmnażanie (patrz punkt 5.3).

Brak jednoznacznych danych epidemiologicznych na temat stosowania adrenaliny u kobiet w ciąży, jednak nie ma dowodów zwiększonego ryzyka deformacji płodu u ludzi po zastosowaniu znieczulenia miejscowego. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na rozmnażanie (patrz punkt 5.3).

Dlatego produktu Dentocaine nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.

Nie ma informacji, czy artykaina i adrenalina są wydzielane do mleka ludzkiego. Jednakże, nie przewiduje się oddziaływania produktu Dentocaine w dawkach leczniczych na karmione dziecko. Produkt Dentocaine może być stosowany w okresie karmienia piersią.

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Mimo, że u pacjentów nie stwierdzono upośledzenia zdolności prowadzenia pojazdów, dentysta musi w każdym przypadku ocenić możliwe zmniejszenie bezpieczeństwa w przypadku prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjent nie powinien opuszczać gabinetu dentystycznego wcześniej niż przed upływem co najmniej 30 minut po iniekcji.

4.8 działania niepożądane

Artykaina zawarta w produkcie Dentocaine (40/0.005mg/ml) może wywołać następujące działania niepożądane

Zaburzenia sercowo-naczyniowe

Rzadko (>1/10 000, <1/1000)

Zmniejszenie częstości akcji serca, niedociśnienie, zaburzenia przewodzenia bodźców w sercu, bradykardia, asystolia, zatrzymanie akcji serca.

Rzadko (>1/10 000, <1/1000)

Metaliczny posmak, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk, ziewanie, dreszcze, zniecierpliwienie, nerwowość, oczopląs, słowotok, ból głowy, zwiększenie częstości oddechu. Parestezje (utrata czucia, pieczenie, swędzenie) warg i (lub) języka.

Objawy te wymagają podjęcia natychmiastowych środków zaradczych aby zapobiec możliwości pogorszenia.

Senność, dezorientacja, drżenie, kurcze mięśni, drgawki toniczno-kloniczne, śpiączka i porażenie układu oddechowego.

Rzadko (>1/10 000, <1/1000)

Szybki oddech, następnie spowolnienie oddechu, które może prowadzić do bezdechu.

Bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Mogą wystąpić objawy nadwrażliwości na artykainę, takie jak wysypka, obrzęk twarzy, świąd oraz rumień, a także nudności, wymioty, biegunka, świszczący oddech lub anafilaksja. Reaktywność krzyżową na artykainę zgłoszono u pacjenta z opóźnioną nadwrażliwością na prylokainę.

Zazwyczaj pacjenci wykazujący nadwrażliwość na artykainę lub inne amidy powinni otrzymywać znieczulenie miejscowe środkami znieczulającymi z grupy estrów w czasie kolejnych zabiegów.

Podawanie dużych dawek artykainy może wywoływać methemoglobinemię u pacjentów z podkliniczną methemoglobinemią.

Z uwagi na zawartość adrenaliny jako środka obkurczającego naczynia, moga wystąpić następujące działania niepożądane

Rzadko (>1/10 000, <1/1000)

Uczucie gorąca, pocenie, szybkie bicie serca, migrenowy ból głowy, zwiększenie ciśnienia krwi, zaburzenia w postaci dławicy piersiowej, tachykardie, tachyarytmie i zatrzymanie czynności układu krążenia, a także nie można wykluczyć ostrego obrzęku krtani.

Z uwagi na zawartość pirosiarczynu, bardzo rzadko mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Reakcje alergiczne lub nadwrażliwość, zwłaszcza w przypadku astmy oskrzelowej, objawiające się wymiotami, biegunką, świszczącym oddechem, ostrym napadem astmy, zaburzeniami świadomości lub wstrząsem.

Z uwagi na zawartość artykainy i adrenaliny, mogą wystąpić następujące działania niepożądane

Zaburzenia układu nerwowego

Opisano opóźnione o 2 tygodnie porażenie nerwu twarzy po podaniu artykainy + adrenaliny, które utrzymywało się jeszcze po upływie 6 miesięcy.

Bardzo rzadko (< 1/10 000)

Stała hipestezja (niedoczulica) oraz utrata smaku po znieczuleniu przodowym nerwów żuchwy lub nerwu zębodołowego dolnego.

Nakładanie się objawów klinicznych mogą być wynikiem jednoczesnego wystąpienia różnych powikłań i działań niepożądanych.

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:

Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C

PL-02 222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

e-mail:

4.9 przedawkowanie

Działania niepożądane (wynikające z nieprawidłowo wysokich stężeń środka znieczulającego miejscowo we krwi) mogą wystąpić natychmiast – z powodu wstrzyknięcia donaczyniowego lub w warunkach nieprawidłowej absorpcji, np. w przypadku zapalenia tkanki lub dużego ukrwienia tkanki – lub z opóźnieniem – przez rzeczywiste przedawkowanie po wstrzyknięciu zbyt dużej dawki roztworu znieczulającego. Mogą one powodować objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego i (lub) naczyń.

Objawy spowodowane artykainą:

Łagodne objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego obejmują metaliczny posmak, szum w uszach, zawroty głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk, ziewanie, drżenia mięśniowe, nerwowość, oczopląs, słowotok, ból głowy, początkowo zwiększenie częstości oddechu. Parestezje (utrata czucia, pieczenie, swędzenie) warg i (lub) języka.

Cięższe objawy to senność, dezorientacja, drżenie, kurcze mięśni, drgawki toniczno-kloniczne, śpiączka i porażenie układu oddechowego.

Ciężkie epizody sercowo-naczyniowe objawiają się spadkiem ciśnienia krwi, zaburzeniami przewodzenia bodźców w sercu, bradykardią, zatrzymaniem akcji serca.

Objawy spowodowane adrenaliną:

Objawy związane z układem sercowo-naczyniowym, takie jak uczucie gorąca, pocenie, szybkie bicie serca, migrenowy ból głowy, zwiększenie ciśnienia krwi, zaburzenia w postaci dławicy piersiowej, tachykardii, tachyarytmii i zatrzymanie akcji serca.

Nakładanie się objawów klinicznych może być wynikiem jednoczesnego wystąpienia różnych powikłań i działań niepożądanych.

Postępowanie ogólne:

W przypadku wystąpienia reakcji niepożądanych należy przerwać podawanie znieczulenia miejscowego.

Diagnostyka (oddychanie, krążenie, świadomość), zachowanie/przyw­rócenie czynności życiowych oddychania i krążenia, podawanie tlenu, wkłucie dożylne.

Działania specjalne:

Nadciśnienie tętnicze: Uniesienie górnej części ciała, jeśli to konieczne, podjęzykowe podanie nifedypiny.

Drgawki: Ochrona pacjenta przed obrażeniami, jeśli to konieczne, podanie

benzodiazepin (np. diazepamu dożylnie).

Niedociśnienie tętnicze: Pozycja horyzontalna, uniesienie kończyn dolnych, jeśli to konieczne,

dożylne izotonicznego roztworu elektrolitów, środków obkurczających naczynia (np. etylefryny dożylnie).

Bradykardia: Atropina dożylnie.

Wstrząs anafilaktyczny: Wezwanie pogotowia ratunkowego, w międzyczasie ułożenie pacjenta w pozycji przeciwwstrząsowej, duża dawka dożylna izotonicznego roztworu elektrolitów, jeśli to konieczne, adrenalina dożylnie, kortyzon dożylnie.

Zatrzymanie układu krążenia: Natychmiastowa resuscytacja krążeniowo-oddechowa, wezwanie pogotowia ratunkowego.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: Środki znieczulające, miejscowe, amidy ATC kod N01B B58

Produkt Dentocaine zawiera artykainę, która jest środkiem znieczulającym miejscowo typu amidowego do celów dentystycznych. Artykaina powoduje odwracalne zahamowanie wegetatywnych, czuciowych i motorycznych włókien nerwowych. Docelowym działaniem artykainy jest zablokowanie kanałów napięciowych Na+ błony włókna nerwowego.

Produkt Dentocaine charakterystyzuje się szybkim początkiem działania – opóźnieniem od 1 do 3 minut – skutecznym i silnym działaniem znieczulającym i dobrą miejscową tolerancją. Czas działania produktu Dentocaine w znieczulaniu miazgi wynosi co najmniej 45 minut, a w znieczulaniu tkanki miękkiej od 120 do 240 minut.

Adrenalina powoduje miejscowe obkurczenie naczyń, przez co absorpcja artykainy jest spowolniona. Powoduje to wyższe stężenie środka znieczulającego miejscowo w miejscu podania przez dłuższy okres czasu oraz zmniejsza występowanie ogólnoustrojowych działań ubocznych.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Produkt Dentocaine jest szybko i prawie całkowicie absorbowany.

Maksymalne stężenie artykainy w osoczu po wstrzyknięciu wewnątrz jamy ustnej jest osiągane w przybliżeniu po 10–15 minutach. Objętość dystrybucji to 1,67l/kg, okres półtrwania wynosi 20 minut, natomiast wartość Cmax wynosi od 400 do 2100^g/l.

Artykaina wiąże się z białkami osocza w około 95%.

Artykaina podlega szybkiej hydrolizie przez cholinesterazy osocza do głównego metabolitu – kwasu artykainowego, który metabolizowany jest następnie do glukuronidu kwasu artykainowego. Artykaina i jej metabolity są wydalane głównie z moczem.

Adrenalina jest szybko katabolizowana w wątrobie i innych tkankach. Metabolity są wydalane przez nerki.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Objawy toksyczności artykainy nie zależały od sposobu podania (dożylnie, domięśniowo, podskórnie i doustnie) oraz od gatunku zwierząt i obejmowały drżenie, zawroty głowy i drgawki toniczne i kloniczne. Czas trwania i intensywność tych objawów zależały od dawki; przy dużych dawkach (pojedyncza dawka ok. 50–100 mg/kg) drgawki prowadziły do śmierci, natomiast przy małych dawkach wszystkie objawy ustępowały w ciągu 5–10 minut. Śmiertelne dawki artykainy powodowały obrzęk płuc u myszy (podanie dożylne i domięśniowe) oraz u szczurów (podanie dożylne, domięśniowe, podskórne i doustne).

U szczurów artykaina nie powodowała zmian w rozwoju zarodka lub płodu w macicy oraz nie powodowała występowania anomalii szkieletu lub narządów. Młode szczurów karmione przez samice otrzymujące duże dawki artykainy (80 mg/kg na dobę) powodujące toksyczność mleka matki wykazywały opóźnione otwieranie oczu oraz większe prawdopodobieństwo niepowodzenia w teście biernego unikania. Wpływ na rozwój zarodka i płodu zaobserwowano u królików, u których duże dawki powodowały zmiany szkieletowe.

Adrenalina była potencjalnie teratogenna u szczurów, chociaż w dawkach 25 razy większych niż dawka lecznicza dla ludzi.

Po podaniu dożylnym obecność adrenaliny 1:100 000 zwi­ększała toksyczność artykainy u szczurów i u myszy.

W badaniach miejscowej tolerancji roztworu 4% artykainy i adrenaliny w stosunku 1:100 000 wykazano podrażnienie tkanki podskórnej u szczurów. W badaniach u szczurów nie wykazano związku pomiędzy stężeniem leku a nasileniem reakcji zapalnej.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Sodu chlorek

Pirosiarczan sodu

Monohydrat kwasu cytrynowego

Kwas solny (do regulacji pH)

Sodu wodorotlenek (do regulacji pH)

Woda do wstrzykiwań

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Z powodu braku badań zgodności nie należy podawać tego produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi.

6.3 okres ważności

24 miesięcy

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Wkład z bezbarwnego szkła typu I z korkiem z gumy bromobutylowej i aluminiowym uszczelnieniem oraz tłokiem z gumy bromobutylowej.

Opakowania zawierające 50 wkładów po 1,8 ml do strzykawek samoaspirujących z płaskim tłokiem Opakowania zawierające 50 wkładów po 1,8 ml do strzykawek z odciąganym tłokiem do aspiracji manualnej

Opakowania zawierające 100 wkładów po 1,8 ml do strzykawek samoaspirujących z płaskim tłokiem

Opakowania zawierające 100 wkładów po 1,8 ml do strzykawek z odciąganym tłokiem do aspiracji manualnej

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczace usuwania i przygotowania leku do stosowania

Produkt przeznaczony jest wyłącznie do jednorazowego użycia. Niezużyty produkt należy wyrzucić natychmiast po użyciu.

Instrukcja stosowania:

1. Otworzyć opakowanie (płytka z 10 wkładami).

2. Wyjąć wkład i umieścić go w cylindrze strzykawki.

3. Ustawić tłok strzykawki na gumowej końcówce wkładu.

4. Ostrożnie wprowadzić krótszy koniec dwustronnej igły w końcówkę dla igły

i przekręcić.

5. Usunąć osłonę dłuższego końca igły i wykonać iniekcję.

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie nainibsa dental s.l.u.

Ctra. Sabadell a Granollers, km 14,5

08185 Llięa de Vall (Barcelona)

Hiszpania

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

16317

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO

2010/01/04

Więcej informacji o leku Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml

Sposób podawania Dentocaine (40 mg + 0,005 mg)/ml : roztwór do wstrzykiwań
Opakowanie: 100 wkładów po 1,8 ml\n50 wkładów po 1,8 ml
Numer GTIN: 05909990754557\n05909990754540
Numer pozwolenia: 16317
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Inibsa Dental S.L.U.