Alfabax 10 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Alfabax, 10 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. skład jakościowy i ilościowy

Każda tabletka zawiera 10 mg alfuzosyny chlorowodorku (Alfuzosini hydrochloridum ).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Tabletka o przedłużonym uwalnianiu.

Tabletki barwy białej do białawej, okrągłe, niepowlekane, dwuwypukłe, z wygładzonymi krawędziami, z wytłoczonym napisem ‚RY 10‘ na jednej stronie.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Leczenie czynnościowych objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ŁRGK) o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego.

Leczenie wspomagające ostrego zatrzymania moczu związanego z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego w połączeniu z założeniem cewnika.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zalecana dawka to jedna tabletka produktu leczniczego Alfuzosin, 10 mg przyjmowana po wieczornym posiłku, raz na dobę.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek

W oparciu o dane dotyczące farmakokinetyki i kliniczne dane o bezpieczeństwie, pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny >30 ml/min) można leczyć z zastosowaniem zwykłej dawki. Alfuzosyny nie należy podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z niewydolnością wątroby

Alfuzosyna w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu 10 mg jest przeciwwskazana u pacjentów z niewydolnością wątroby. Produkty zawierające małą dawkę alfuzosyny chlorowodorku można stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w danych dotyczących odpowiednich produktów.

Dzieci i młodzież

Nie wykazano skuteczności alfuzosyny u dzieci w wieku od 2 do 16 lat (patrz punkt 5.1). Dlatego też nie zaleca się stosowania alfuzosyny u dzieci.

Sposób podawania

Podanie doustne.

Tabletkę należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Tabletek o przedłużonym uwalnianiu nie należy kruszyć, żuć ani dzielić (patrz punkt 4.4).

4.3 przeciwwskazania

– Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1

– Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie.

– Leczenie skojarzone z innymi alfa-l-adrenolitykami.

– Niewydolność wątroby.

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

– Przed rozpoczęciem leczenia alfuzosyną pacjenta należy zbadać w celu wykluczenia innych chorób, które mogą powodować objawy podobne do łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Przed rozpoczęciem leczenia i regularnie w trakcie terapii należy wykonywać badania per rectum , a w razie potrzeby oznaczać stężenie swoistego antygenu sterczowego (ang. prostate specific antigen , PSA).

– Należy zachować ostrożność podając alfuzosynę pacjentom, u których wystąpiło ciężkie niedociśnienie w odpowiedzi na inne leki alfa-1-adrenolityczne.

– Należy zachować ostrożność stosując alfuzosynę u pacjentów otrzymujących leki przeciwnadciśni­eniowe lub azotany.

Po rozpoczęciu leczenia należy kontrolować ciśnienie krwi. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano znaczny spadek ciśnienia krwi u pacjentów, u których już wcześniej występowały czynniki ryzyka. Największe ryzyko wystąpienia niedociśnienia (ortostatycznego) występuje u pacjentów w podeszłym wieku (zwłaszcza w wieku powyżej 75 lat) oraz u otrzymujących leki z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego. U tych pacjentów należy uważnie monitorować ciśnienie krwi. U niektórych pacjentów w ciągu kilku godzin po podaniu produktu może wystąpić objawowe (zawroty głowy, uczucie zmęczenia, pocenie się) lub bezobjawowe niedociśnienie ortostatyczne. W takiej sytuacji pacjent powinien się położyć i leżeć do czasu całkowitego ustąpienia objawów. Działanie to ma charakter przemijający, występuje na początku leczenia i zazwyczaj nie wymaga przerwania terapii. Należy ostrzec chorych przed możliwością wystąpienia takich objawów.

– U pacjentów z chorobą niedokrwienną serca należy kontynuować leczenie niewydolności wieńcowej. Leczenie alfuzosyną należy przerwać w przypadku nawrotu dławicy piersiowej.

– Obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. intraoperative floppy iris syndrome , IFIS) (odmiana zespołu małej źrenicy) podczas operacji zaćmy u niektórych pacjentów leczonych tamsulosyną obecnie lub w przeszłości. Odnotowano również pojedyncze przypadki związane ze stosowaniem innych alfa-1-adrenolityków i nie można wykluczyć możliwości występowania efektu typowego dla wszystkich leków należących do tej klasy terapeutycznej. Ponieważ śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki może prowadzić do komplikacji podczas zabiegu usunięcia zaćmy, chirurg okulista przed przystąpieniem do operacji powinien ustalić, czy pacjent stosuje obecnie lub stosował w przeszłości alfa-1-adrenolityki.

– Podobnie jak wszystkie alfa-1-adrenolityki, alfuzosynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z ostrą niewydolnością ser­ca.

– Przed podaniem oraz w trakcie stosowania alfuzosyny należy ocenić stan zdrowia pacjentów z wrodzonym wydłużeniem odstępu QTc, z nabytym wydłużeniem odstępu QTc w wywiadzie lub przyjmujących leki powodujące wydłużenie odstępu QTc.

– Podobnie jak w przypadku innych alfa-1-adrenolityków, stosowanie alfuzosyny wiąże się z ryzykiem wystąpienia priapizmu. Jeśli to działania niepożądane nie jest prawidłowo leczone, może doprowadzić do trwałego uszkodzenia tkanek (w tym także rozwoju martwicy i (lub) zgorzeli) oraz impotencji. W przypadku wystąpienia priapizmu pacjent powinien natychmiast zgłosić się po pomoc do lekarza w celu określenia nasilenia tego działania niepożądanego oraz konieczności podjęcia obserwacji i (lub) zastosowania leczenia.

– Pacjentów należy poinformować, aby połykali tabletkę w całości. Nie należy przyjmować leku w inny sposób: tabletek nie wolno kruszyć, miażdżyć ani żuć. Nieprawidłowe przyjmowanie leku może prowadzić do niewłaściwego uwalniania i wchłaniania substancji czynnej z ryzykiem wystąpienia wczesnych działań niepożądanych.

– Alfuzosyny nie należy podawać pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), ponieważ nie ma danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w tej grupie pacjentów.

– Produkt zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Stosowanie jednocześnie z innymi alfa-1-adrenolitykami jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

W przypadku stosowania w skojarzeniu z lekami przeciwnadciśni­eniowymi i azotanami należy wziąć pod uwagę zalecenia dotyczące modyfikacji dawki ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz punkt 4.4).

Podawanie 200 mg ketokonazolu na dobę (silnego inhibitora CYP3A4), przez 7 dni spowodowało wzrost wartości Cmax (2,11-krotny) oraz AUClast (2,46-krotny) alfuzosyny podawanej w dawce pojedynczej po posiłku. Inne parametry, takie jak tmax lub t >/2nie były zmienione.

Podawanie 400 mg ketokonazolu na dobę przez 8 dni spowodowało 2,3-krotne zwiększenie wartości Cmax alfuzosyny oraz odpowiednio 3,2-krotne i 3,0-krotne zwiększenie wartości AUClast i AUC alfuzosyny. Dlatego należy zwrócić uwagę na skojarzenie z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak ketokonazol, itrakonazol i rytonawir, ze względu na zwiększenie stężenia alfuzosyny we krwi.

Środki do znieczulenia ogólnego: ich podanie pacjentowi stosującemu alfuzosynę może spowodować poważne niedociśnienie. Zaleca się zaprzestanie stosowania alfuzosyny 24 godziny przed planowanym zabiegiem.

U zdrowych ochotników nie zaobserwowano interakcji farmakokinetycznych pomiędzy alfuzosyną a następującymi lekami: warfaryną i digoksyną.

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Nie dotyczy.

4.7 wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie ma dostępnych danych dotyczących wpływu na prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn. Możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy i zmęczenie, zwłaszcza na początku leczenia. Należy wziąć to pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

4.8 działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanym zdarzeniem są zawroty głowy, które występują u około 5% leczonych pacjentów.

Częstość występowania wymienionych niżej działań niepożądanych została sklasyfikowana w następujący sposób:

bardzo często (> 1/10); często (> 1/100 do < 1/10); niezbyt często (> 1/1 000 do < 1/100); rzadko (> 1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02–222 Warszawa, tel.: + 48 22 49–21–301, fax: +48 22 49–21–309, e-mail:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 przedawkowanie

W razie przedawkowania, pacjent powinien być hospitalizowany, leżeć na wznak i otrzymać standardowe leczenie stosowane w niedociśnieniu.

W przypadku istotnego niedociśnienia odpowiednie może być podanie leku zwężającego naczynia działającego bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych.

Alfuzosyny nie daje się łatwo usunąć z organizmu za pomocą dializy ze względu na silne wiązanie z białkami.

Można wykonać płukanie żołądka, a następnie podać węgiel aktywny i środki przeczyszczające.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: antagoniści receptora alfa-adrenergicznego. Kod ATC: G04C A01 Alfuzosyna

W łagodnym rozroście gruczołu krokowego, poza wielkością gruczołu krokowego, istotną rolę w rozwoju objawów odgrywa również układ współczulny. Pod względem budowy histologicznej łagodny rozrost gruczołu krokowego charakteryzuje się głównie rozrostem części zrębowej. Zrąb stanowi około 30% tkanki mięśni gładkich. Czynnościowa składowa przeszkody podpęcherzowej jest związana z napięciem mięśni gładkich gruczołu krokowego regulowanym przez receptory alfa-1-adrenergiczne. Pobudzenie tych receptorów alfa-adrenergicznych powoduje wzrost napięcia mięśni gładkich trójkąta pęcherza moczowego, cewki moczowej i gruczołu krokowego, prowadząc do zwiększenia oporu podczas przepływu moczu.

Alfuzosyna, związek będący racematem, jest stosowaną doustnie pochodną chinazoliny, która wybiórczo blokuje postsynaptyczne receptory alfa-1-adrenergiczne. Badania in vitro wykazały, że alfuzosyna działa wybiórczo na receptory alfa-1-adrenergiczne w trójkącie pęcherza moczowego, cewce moczowej oraz gruczole krokowym.

W badaniach in vivo u zwierząt wykazano, że alfuzosyna obniża ciśnienie wewnątrz cewki moczowej, przez co zmniejsza opór podczas mikcji. Ponadto wykazano, że alfuzosyna cechuje się wybiórczym wpływem na drogi moczowe pod względem czynnościowym. W badaniach klinicznych wykazano poprawę objawów ze strony dolnego odcinka dróg moczowych związanych z przeszkodą podpęcherzową spowodowaną rozrostem gruczołu krokowego. Alfuzosyna może spowodować niewielki spadek ciśnienia krwi. Poprawy przepływu moczu można spodziewać się po 1–2 dniach.

W (krótkotrwałych) badaniach urodynamicznych wykazano, że alfuzosyna zmniejsza przeszkodę podpęcherzową; następuje zwiększenie przepływu moczu z jednoczesnym zmniejszeniem ciśnienia w pęcherzu moczowym.

U pacjentów leczonych alfuzosyną obserwowano mniejszą częstość ostrego zatrzymania moczu w porównaniu z pacjentami nieleczonymi.

W badaniach z grupą kontrolną placebo, w których szczytową wartość przepływu (ang. peak flow rate , PFR) mierzono 10–24 godziny po przyjęciu leku, u pacjentów leczonych alfuzosyną wykazano wzrost wartości PFR z 9,4 (SD 1,9) do 11,7 (3,9) ml/s. W grupie otrzymującej placebo stwierdzono wzrost z 9,2 (2,0) do 10,6 (3,3) ml/s (p = 0,03). Na tej podstawie wywnioskowano, że skuteczny wpływ na przepływ moczu utrzymuje się do 24 godzin po przyjęciu leku.

Dzieci i młodzież

Brak wskazań do stosowania alfuzosyny u dzieci w wieku od 2 do 16 lat (patrz punkt 4.2).

Skuteczność alfuzosyny chlorowodorku nie została wykazana w dwóch badaniach przeprowadzonych z udziałem 197 pacjentów z wieku od 2 do 16 lat, z podwyższonym ciśnieniem wycieku wypieracza (LPP, leak point pressure ) (LPP>40 cm H2O) pochodzenia neurologicznego. U tych pacjentów dawka wynosiła 0,1 mg/kg na dobę lub 0,2 mg/kg na dobę. Podano postacie leku odpowiednio dostosowane dla dzieci.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Względna biodostępność (AUC) wynosi średnio 104,4% w porównaniu z postacią leku o natychmiastowym uwalnianiu w dawce 2,5 mg (podawaną trzy razy na dobę) u zdrowych ochotników w średnim wieku. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiągane jest 9 godzin po podaniu, natomiast w przypadku preparatu o natychmiastowym uwalnianiu czas ten wynosi 1 godzinę.

Pozorny okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi 9,1 godziny.

W badaniach wykazano optymalny profil farmakokinetyki po podaniu alfuzosyny w dawce 10 mg w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu po posiłku. W tych warunkach średnie wartości Cmax i Ctrough wynoszą odpowiednio 13,6 (SD=5,6) i 3,1 (SD=1,6) ng/ml. Średnia wartość AUC0–24 wynosi 194 (SD=75) ng x godz./ml. Stałe stężenie utrzymuje się od 3 do 14 godzin po podaniu i przekracza 8,1 ng/ml (Cav) przez 11 godzin.

Parametry farmakokinetyczne (Cmax i AUC) nie są zwiększone u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami w średnim wieku.

Średnie wartości Cmax i AUC są umiarkowanie podwyższone u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością nerek. Pozorny okres półtrwania w fazie eliminacji jest niezmieniony. Taka zmiana profilu farmakokinetyki nie jest uważana za znaczącą klinicznie. Dlatego nie powoduje konieczności modyfikacji dawkowania.

Alfuzosyna dobrze się wchłania, wiąże się z białkami osocza w około 90% i jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie.

Tylko 11% związku macierzystego wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Większość nieaktywnych metabolitów wydalana jest z kałem (od 75 do 91%).

Przewlekła niewydolność serca nie wpływa na profil farmakokinetyki alfuzosyny.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Nie ma danych o znaczeniu terapeutycznym.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Laktoza bezwodna

Krzemionka koloidalna bezwodna

Powidon

Talk

Magnezu stearynian

Hypromeloza

Hydroksypropy­loceluloza

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres trwałości

2 lata

6.4 specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Blister PVC/Aluminium.

Wielkości opakowań: 10, 30 i 90 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania

Nie ma szczególnych wymagań.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie naranbaxy (poland) sp. z o. o

ul. Kubickiego 11

02–954 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

16162

9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do

OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01.12.2009 r.

Data przedłużenia ważności pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.11.2014.

Więcej informacji o leku Alfabax 10 mg

Sposób podawania Alfabax 10 mg: tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Opakowanie: 90 tabl.\n30 tabl.
Numer GTIN: 05909990746583\n05909990746576
Numer pozwolenia: 16162
Data ważności pozwolenia: Bezterminowe
Wytwórca:
Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o.