Risperidone Farmax 3 mg - charakterystyka produktu leczniczego

1. nazwa produktu leczniczego

Risperidone Farmax, 1 mg, tabletki powlekane

Risperidone Farmax, 2 mg, tabletki powlekane

Risperidone Farmax, 3 mg, tabletki powlekane

2. skład jakościowy i ilościowy

Tabletka powlekana Risperidone Farmax 1 mg: Każda tabletka powlekana zawiera 1 mg rysperydonu

Tabletka powlekana Risperidone Farmax 2 mg: Każda tabletka powlekana zawiera 2 mg rysperydonu

Tabletka powlekana Risperidone Farmax 3 mg: Każda tabletka powlekana zawiera 3 mg rysperydonu

Substancja pomocnicza (substancje pomocnicze) o znanym działaniu :

Każda tabletka powlekana 1 mg zawiera 47,50 mg laktozy oraz 0,08 mg sodu

Każda tabletka powlekana 2 mg zawiera 95,00 mg laktozy, 0,0,16 mg żółcieni pomarańczowej (E110) oraz 0,24 mg sodu.

Każda tabletka powlekana 3 mg zawiera 142,50 mg laktozy, 0,17 mg żółcieni chinolinowej (E 104) oraz XXX mg sodu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. postać farmaceutyczna

Tabletki powlekane.

Tabletka powlekana Risperidone Farmax 1 mg: biała, obustronnie wypukła, owalna tabletka powlekana z linią podziału po jednej stronie.

Tabletka powlekana Risperidone Farmax 2 mg: pomarańczowa, obustronnie wypukła, owalna tabletka powlekana z linią podziału po jednej stronie.

Tabletka powlekana Risperidone Farmax 3 mg: żółta, obustronnie wypukła, owalna tabletka powlekana z linią podziału po jednej stronie.

4. szczegółowe dane kliniczne

4.1 wskazania do stosowania

Lek Risperidone Farmax jest wskazany w leczeniu schizofrenii.

Lek Rysperidon Risperidone Farmax jest także wskazany w leczeniu umiarkowanych i ciężkich epizodów maniakalnych w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym.

Lek Risperidone Farmax jest stosowany w leczeniu krótkotrwałym (do 6 tygodni) długo utrzymywanej się agresji osób z ciężkim otępieniem typu alzheimerowskiego, które nie reagują na niefarmakologiczne metody leczenia i które zagrażają sobie lub innym.

Lek Risperidone Farmax jest stosowany w krótkotrwałym leczeniu symptomatycznym (do 6 tygodni) długotrwałej agresji występującej u zaburzeń zachowania dzieci w wieku co najmniej 5 lat i młodzieży z ograniczonymi funkcjami intelektualnymi lub upośledzonymi umysłowo z diagnozą na podstawie kryterii DSM-IV. Silna agresja lub inne formy zachowań destrukcyjnych wymagają leczenia farmakologicznego.

Leczenie farmakologiczne powinno stanowić część całego programu leczniczego, który obejmuje również psychosocjalną oraz edukacyjną opiekę. Zaleca się, by rysperydon zaordynował specjalista neurolog i psychiatra dziecięcy lub lekarz, który zna się dobrze na leczeniu zaburzeń destrukcyjnych u dzieci i młodzieży.

4.2 dawkowanie i sposób podawania

W przypadku dawki 0,5 mg lub 0,25 mg, należy zastosować inny lek.

Schizofrenia

Dorośli

Lek Risperidone Farmax należy przyjmować raz lub dwa razy na dobę.

Dawka początkowa powinna wynosić 2 mg rysperydonu na dobę. Dawkę można zwiększyć do 4 mg na dobę w drugiej dobie stosowania. Następnie dawka może pozostać niezmieniona lub w razie potrzeby dostosowana do indywidualnych potrzeb. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi od 4 mg do 6 mg rysperydonu na dobę. Dla niektórych pacjentów korzystne może być wolniejsze zwiększanie dawki i mniejsze dawki początkowe i podtrzymujące.

Nie wykazano, aby dawki większe niż 10 mg na dobę zapewniały dodatkową skuteczność w porównaniu do dawek mniejszych, natomiast mogą one zwiększać ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych. Nie potwierdzono bezpieczeństwa dawek większych niż 16 mg na dobę, dlatego nie należy stosować takich dawek.

Osoby w podeszłym wieku

Zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być dostosowana do indywidualnych potrzeb, poprzez zwiększanie o 0,5 mg dwa razy na dobę, do dawki maksymalnej 1 do 2 mg dwa razy na dobę.

Dzieci i młodzież

Brak doświadczenia u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze schizofrenią. Dlatego nie zaleca się stosowania rysperydonu w tej grupie pacjentów.

Epizody maniakalnew zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym

Dorośli:

Lek Risperidone Farmax należy przyjmować raz na dobę, rozpoczynając od dawki 2 mg rysperydonu. W razie potrzeby dawkę można zwiększać o 1 mg, nie częściej niż co 24 godziny. Zaleca się stosowanie dawek od 1 mg do 6 mg na dobę, by osiągnąć u pacjenta optymalnego stężenia skuteczności i tolerancji leku. Nie prowadzono badań z zastosowaniem dawek dobowych większych niż 6 mg rysperydonu u pacjentów z epizodami maniakalnymi.

Podczas każdego leczenia symptomatycznego należy okresowo oceniać konieczność kontynuowania leczenia objawów za pomocą leku Risperidone Farmax.

Osoby w podeszłym wieku:

Zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 0,5 mg dwa razy na dobę. Dawka może być dostosowana do indywidualnych potrzeb, poprzez zwiększanie o 0,5 mg dwa razy na dobę, do dawki maksymalnej 1 do 2 mg dwa razy na dobę. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku u osób w podeszłym wieku ze względu na brak odpowiedniego doświadczenia klinicznego.

Dzieci i młodzież:

Brak doświadczenia w leczeniu epizodów maniakalnych u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Długotrwałe agresja u osób z ciężkim otępieniem typu alzheimerowskiego

Zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 0,25 mg dwa razy na dobę. Dawka może być dostosowana do indywidualnych potrzeb, poprzez zwiększanie o 0,25 mg dwa razy na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg dwa razy na dobę. Dla niektórych pacjentów korzystne może być zwiększenie dawki do 1 mg dwa razy na dobę.

U pacjentów z długotrwałą agresją z ciężkim otępieniem typu alzheimerowskiego nie należy stosować leku Risperidone Farmax dłużej niż 6 tygodni. Podczas leczenia należy pacjenta regularnie i często badać w celu oceny konieczności kontynuowania leczenia.

Zaburzenia zachowania

Dzieci i młodzież w wieku od 5 do 18 lat

W przypadku pacjentów o masie ciała równej 50 kg lub więszej zalecana początkowa dawka to 0,5 mg raz na dobę. Dawka może być dostosowana do indywidualnych zapotrzebowania, poprzez zwiększanie o 0,5 mg raz na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 1 mg raz na dobę. Dla niektórych pacjentów korzystna może być dawka od 0,5 mg raz na dobę, natomiast dla niektórych 1,5 mg raz na dobę.

W przypadku pacjentów o masie ciała mniejszej 50 kg wynosi zalecana początkowa dawka 0,25 mg raz na dobę. Dawka może być dostosowana do indywidualnych zapotrzebowania, poprzez zwiększanie o 0,25 mg raz na dobę, nie częściej niż co drugi dzień. Optymalna dawka dla większości pacjentów wynosi 0,5 mg raz na dobę. Dla niektórych pacjentów korzystna może być dawka od 0,25 mg raz na dobę, natomiast dla niektórych 0,75 mg raz na dobę.

Podczas każdego leczenia symptomatycznego należy okresowo oceniać konieczność kontynuowania leczenia objawów za pomocą leku Risperidone Farmax.

Brak doświadczenia u dzieci w wieku poniżej 5 lat, dlatego nie zaleca się stosowania leku Risperidone Farmax w tej grupie pacjentów.

Zaburzenia czynności wątroby i nerek

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby i nerek mają mniejszą zdolność eliminowania przeciwpsycho­tycznej substancji leczniczej niż osoby z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątrób dochodzi do zwiększenia stężenia czynnej frakcji rysperydonu.

Niezależnie od dawkowania należyu pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby lub nerek zmniejszyć początkowe i podtrzymujące dawki o połowę i zwolnić dostosowywani­e dawki.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Risperidone Farmax u pacjentów tej grupy.

Sposób podawania

Lek Risperidone Farmax jest przeznaczony do stosowania doustnego. Można go stosować niezależnie od posiłków.

W celu zaprzestania leczenia zaleca się zmiejszać dawkę stopniowo. Po nagłym przerwaniu dużej dawki przeciwpsycho­tycznego produktu leczniczego mogą bardzo rzadko pojawić się objawy zespołu abstynencyjnego, takie jak: nudności, wymioty, pocenie czy bezsenność (patrz. pkt 4.8). Możliwe jest ponowne wystąpienie objawów choroby i istnieje ryzyko mimowolnych ruchów (takich jak akatyzja, dystonia lubdyskineza).

Zamiana innych leków przeciwpsycho­tycznych na rysperydon

Jeśli ma to uzasadnienie medycznie, zaleca się stopniowe wycofanie stosowanego poprzednio leczenia podczas rozpoczynania leczenia lekiem Risperidone Farmax. Również, jeżeli ma to uzasadnienie medyczne, zamianę leków przeciwpsycho­tycznych w postaci depot na terapię lekiem Risperidone Farmax należy rozpocząć od zastąpienia nim następnej planowanej iniekcji. Okresowo, należy rozważać konieczność kontynuacji podawania leków przeciw parkinsonizmowi.

4.3 przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję leczniczą lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Pacjenci w podeszłym wieku z demencją

Zwiększenie śmiertelności pacjentów w podeszłym wieku z demencją

Metaanaliza 17 kontrolowanych badań klinicznych atypowych leków przeciwpsycho­tycznych, w tym rysperydonu, wykazała zwiększoną śmiertelność pacjentów w podeszłym wieku z demencją leczonych atypowymi lekami przeciwpsycho­tycznymi w porównaniu do placebo. W badaniach kontrolowanych placebo z zastosowaniem rysperydonu w tej grupie pacjentów, śmiertelność osób leczonych rysperydonom wynosiła 4,0% w porównaniu do śmiertelności 3,1% osób otrzymujących placebo. Średni wiek pacjentów, którzy zmarli wynosił 86 lat (przedział: 67 do 100). Dane z dwóch wielkich badań obserwacyjnych pokazały, że ryzyko zgonu u pacjentów w podeszłym wieku z demencją leczonych typowymi lekami przeciwpsycho­tycznymi jest nieznacznie większe w porównaniu do pacjentów, których nie leczono. Nie istnieje dostateczna ilość danych, by można było określić przyczynę zwiększenia tego ryzyka, przyczyna tego zjawiska nie jest znana. Niewiadomo do jakiej miary można większą śmiertelność w badaniach obserwacyjnych kojarzyć z stosowaniem leków przeciwpsycho­tycznych.

Jednoczesne stosowanie furosemidu

W badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo,przepro­wadzanych z udziałem pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, w grupie otrzymującej rysperydon i furosemid, obserwowano występowanie większej śmiertelności(7,3%, średni wiek 89 lat, zakres 75 do 97) w porównaniu do pacjentów leczonych rysperydonem w monoterapii ( 3,1%, średni wiek 84 lat, zakres 70 do 96 lat) lub furosemidem w monoterapii ( 4,1%, średni wiek 80 lat, zakres 67 do 90 lat). Zwiększoną śmiertelność u pacjentów leczonych rysperydonem oraz furosemidem stwierdzono we dwóch spośród czterech badań klinicznych. Jednoczesne stosowanie rysperydonu z innymi lekami moczopędnymi (zwłaszcza z diuretykami tiazydowymi stosowanymi w małych dawkach) nie powodowało podobnych skutków.

Nie znaleziono dotąd jednoznacznego patofizjologicznego mechanizmu, który mógłby tłumaczyć te obserwacje, i czynnika powodującego zgon. Należy jednak zachować szczególną ostrożność i rozważyć ryzyko i korzyści przed podjęciem decyzji o jednoczesnym podawaniu tych leków oraz podawaniu rysperydonu z innymi diuretykami o silnym działaniu. Zwiększona śmiertelność nie występuje u pacjentów leczonych równocześnie rysperydonem i innymi diuretykami. Niezależnie od stosowanego leczenia, odwodnienie jest ogólnym czynnikiem ryzyka wpływającym na śmiertelność i dlatego u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem nie powinno się do niego dopuszczać.

Zdarzenia niepożądane dotyczące krążenia mózgowego (CVAE)

W badaniach kontrolowanych z zastosowaniem placebo przeprowadzanych z udziałem pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem stwierdzono zwiększenie częstości (około trzykrotne) występowania zdarzeń niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego. Połączone dane z sześciu badań kontrolowanych placebo przeprowadzonych na grupach głównie osób w podeszłym wieku (wiek >65 lat) z demencją, wykazały, że zdarzenia niepożądane dotyczące układu mózgowo-naczyniowego (ciężkie i nie, łącznie) wystąpiły u 3,3% (33/1009) pacjentów leczonych rysperydonem, oraz u 1,2% (8/712) pacjentów, którym podawano placebo. Iloraz szans (przy 95% przedziale ufności) wynosił 2,96 (1,34; 7,50). Mechanizm tego zwiększonego ryzyka nie jest znany. Zwiększone ryzyko nie może być wykluczone dla innych leków przeciwpsycho­tycznych ani innych populacji. Lek Risperidone Farmax należy stosować z ostrożnością u pacjentów z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru mózgu.

Ryzyko wystąpienia CVAE było znacząco większe u pacjentów z otępieniem typu mieszanego czy naczyniowego w porównaniu do pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego. Dlatego pacjenci z innymi typami otępienia niż otępieniem typu alzheimerowskiego nie powinni być leczeni rysperydonem.

Lekarzom zaleca się wnikliwe przeprowadzanie oceny ryzyka i korzyści ze stosowania leku Risperidone Farmax u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem, z uwzględnieniem indywidualnych czynników ryzyka wystąpienia udaru mózgu, a także u wszystkich pacjentów z wywiadem wskazującym na występowanie udarów mózgu. Pacjentom lub opiekunom należy polecić natychmiastowe zgłaszanie objawów przedmiotowych i podmiotowych potencjalnych zdarzeń niepożądanych dotyczących krążenia mózgowego, takich jak nagłe osłabienie lub zdrętwienie twarzy, rąk lub nóg oraz problemy z mową lub z widzeniem. Bezzwłocznie należy wtedy rozważyć wszelkie opcje terapeutyczne, włącznie z przerwaniem leczenia rysperydonem.

Lek Risperidone Farmax należy stosować wyłącznie w krótkotrwałym leczeniu uporczywej agresji u pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego wspierając metody nie farmakologiczne wykazujące ograniczoną skuteczność lub jej brak oraz gdy istnieje potencjalne ryzyko, że pacjent będzie stanowił zagrożenie dla samego siebie lub innych. Pacjentów należy poddawać regularnej ocenie z rozważeniem potrzeby kontynuacji leczenia.

Niedociśnienie ortostatyczne

W związku z tym, że rysperydon blokuje receptory alfa, może wystąpić niedociśnienie (niedociśnienie ortostatyczne), zwłaszcza podczas początkowej fazy dostosowywania dawki. Obserwowano klinicznie istotne niedociśnienie po wprowadzeniu leku do obrotu, w przypadku jednoczesnego stosowania leków przeciwnadciśni­eniowych. Lek Risperidone Farmax należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze schorzeniami układu krążenia (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, zaburzenia przewodzenia, odwodnienie, hipowolemia, zaburzenia krążenia mózgowego) i zgodnie z zaleceniami, zwiększać dawkę stopniowo (patrz punkt 4.2.). W przypadku wystąpienia niedociśnienia, należy rozważyć zmniejszenie dawki.

Leukopenia, neutropenia i agranulocytoza

Podczas stosowania leków przeciwpsycho­tycznych, w tym rysperydonu, stwierdzano wystąpienie leukopenii, neutropenii i agranulocytozy. Agranulocytozę po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano bardzo rzadko (<1/10 000 pac­jentów).

Pacjentów z istotną klinicznie leukopenią lub polekową leukopenią lub neutropenią w wywiadzie należy monitorować przez pierwsze kilka miesięcy leczenia. Należy rozważyć zaprzestanie stosowania leku Risperidone Farmax przy pierwszym objawie istotnego klinicznie zmniejszenia liczby leukocytów, wobec braku innych czynników przyczynowych.

Pacjentów ze znaczącą klinicznie neutropenią należy uważnie obserwować, czy nie występuje u nich gorączka lub inne objawy przedmiotowe lub podmiotowe infekcji, oraz podjąć natychmiastowe leczenie w razie wystąpienia takich objawów. U pacjentów z ciężką neutropenią (bezwzględna liczba neutrofilów <1 × 109/l) należy zaprzestać stosowania leku Risperidone Farmax i badać liczbę leukocytów, do czasu, gdy wynik będzie prawidłowy.

Późne dyskinezy, objawy pozapiramidowe (TD, EPS)

Działanie leków wykazujących właściwości antagonistyczne w stosunku do receptorów dopaminowych związane jest z występowaniem późnych dyskinez, charakteryzujących się rytmicznymi, mimowolnymi ruchami, zwłaszcza mięśni języka i (lub) mięśni twarzy. Wystąpienie objawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka wystąpienia późnych dyskinez. W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych późnych dyskinez, należy rozważyć przerwanie leczenia wszelkimi lekami przeciwpsycho­tycznymi.

Złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN)

Donoszono o występowaniu – podczas stosowania leków przeciwpsycho­tycznych – złośliwego zespołu neuroleptycznego, charakteryzującego się: podwyższeniem temperatury ciała, sztywnością mięśni, niestabilnością układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości i zwiększeniem aktywności fosfokinazy kreatynowej w surowicy krwi. Ponadto, może wystąpić mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. W takim przypadku należy przerwać stosowanie wszystkich leków przeciwpsycho­tycznych, w tym leku Risperidone Farmax.

Choroba Parkinsona i otępienie z obecnością ciał Lewy’ego

Przed przepisaniem leków przeciwpsycho­tycznych, w tym Risperidone Farmax, tabletki powlekane, pacjentom z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego, lekarze powinni rozważyć stosunek ryzyka do korzyści. Rysperydon może zaostrzyć przebieg choroby Parkinsona. U obu grup może występować zwiększone ryzyko wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego i zwiększona wrażliwość na leki przeciwpsycho­tyczne; ci pacjenci zostali wyłączeni z badań klinicznych. Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenie świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami, które towarzyszą objawom pozapiramidowym.

Hiperglikemia i diabetes mellitus

Podczas leczenia rysperydonem stwierdzano wystąpienie hiperglikemii, diabetes mellitus lub zaostrzenie przebiegu wcześniej występującej cukrzycy. U niektórych pacjentów stwierdzono zwiększenie masy ciała, co mogło być czynnikiem zaostrzenia choroby. Współwystępowanie z kwasicą ketonową stwierdzono bardzo rzadko, podobnie współwystępowanie ze śpiączką cukrzycową. Zaleca się prowadzenie odpowiedniej obserwacji klinicznej. U pacjentów leczonych atypowymi lekami przeciwpsycho­tycznymi, w tym rispwridonem, należy monitorować objawy hiperglikemii (takich jak polidypsja, wielomocz, polifagia lub osłabienie), u pacjentów z cukrzycą należy regularnie przeprowadzać kontrole stężenia glukozy we krwi.

Zwiększenie masy ciała

Podczas stosowania rysperydonu stwierdzono przypadki zwiększenia masy ciała. Należy regularnie sprawdzać masę ciała.

Hiperprolakty­nemia

Hiperprolaktynemia jest częstym działaniem niepożądanym występującym podczas leczenia rysperydonem. Zaleca się badanie stężenia prolaktyny w osoczu u osób z wykazanymi działaniami niepożądanymi, związanymi z prolaktyną (np. ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, brak owulacji, zaburzenia płodności, zmniejszone libido, zaburzenia wzwodu i mlekotok).

Badania hodowli tkankowych wskazują, że rozwój ludzkich nowotworów piersi może być stymulowany przez prolaktynę. Pomimo, że nie stwierdzono do tej pory w badaniach klinicznych i epidemiologic­znych wyraźnego związku z podawanymi lekami przeciwpsycho­tycznymi, należy zachować ostrożność u pacjentów z wywiadem w tym kierunku. Lek Risperidone Farmax należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonymi wcześniej hiperprolaktynemią lub guzami prolaktynozależny­mi.

Wydłużenie odstępu QT

Wydłużenie odstępu QT było bardzo rzadko zgłaszane po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsycho­tycznych, należy zachować ostrożność przepisując rysperydon pacjentom z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową, wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym, bradykardią lub zaburzeniem równowagi elektrolitowej (niedoborem potasu lub magnezu), ponieważ lek może zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii.

Ostrożność należy także zachować w przypadku stosowania rysperydonu jednocześnie z innymi lekami mogącymi wydłużać odstęp QT.

Drgawki

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Risperidone Farmax u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub z innymi stanami, które mogą obniżać próg drgawkowy.

Priapizm

W związku z działaniem blokującym receptor alfa-adrenergiczny, podczas leczenia lekiem Risperidone Farmax może wystąpić priapizm.

Regulacja temperatury ciała

Lekom przeciwpsycho­tycznym przypisywano właściwość zakłócania zdolności organizmu do obniżania temperatury ciała. Zaleca się zachowanie odpowiedniej ostrożności w przypadku przepisywania leku Risperidone Farmax pacjentom, u których mogą wystąpić czynniki sprzyjające podwyższeniu podstawowej temperatury ciała, np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie ekstremalnie wysokich temperatur, przyjmujących jednocześnie leki o działaniu przeciwcholiner­gicznym lub odwodnionych.

Działania przeciwwymiotne

W badaniach przedklinicznych rysperydonu obserowano jego działanie przeciwwymiotne. W przypadku stosowania leku u ludzi działanie to może maskować objawy i symptomy przedawkowania niektórych leków oraz stany, takie jak niedrożność jelit, zespół Reye'a lub guzy mózgu.

Pacienci z zaburzeniem czynności nerek i wątroby

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mają mniejszą zdolność eliminowania przeciwpsycho­tycznej substancji leczniczej niż osoby z prawidłową czynnością nerek. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątrób dochodzi do zwiększenia stężenia czynnej frakcji rysperydonu. (patrz. pkt. 4.2).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa

Podczas stosowania leków przeciwpsycho­tycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE). U pacjentów przyjmujących leki przeciwpsychotyczne często występują nabyte czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, dlatego przed leczeniem i podczas leczenia lekiem Risperidone Farmax należy wykryć wszystkie możliwe czynniki ryzyka tej choroby oraz podjąć postępowanie zapobiegawcze.

Śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki

U pacjentów przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory alfa1a-adrenergiczne, w tym rysperydon (patrz punkt 4.8), stwierdzano podczas operacji usunięcia zaćmy śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative floppy iris syndrome = IFIS).

Zespół IFIS może zwiększać ryzyko powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem trzeba poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków o działaniu antagonistycznym na receptory alfa 1a-adrenergiczne. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory alfa1 przed zabiegiem usunięcia zaćmy i należy to rozważyć wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsycho­tycznego.

Dzieci i młodzież

Przed przepisaniem rysperydonu dzieciom i młodzieży z zaburzeniami zachowania należy przeprowadzić dokładną analizę fizycznych i społecznych przyczyn zachowań agresywnych, takich jak ból czy niewłaściwe wymagania środowiskowe.

Działanie sedatywne rysperydonu należy w tej populacji dokładnie obserwować ze względu na możliwy wpływ na zdolność uczenia się. Zmiana czasu podawania rysperydonu może zmniejszyć wpływ sedacji na koncentrację u dzieci i młodzieży.

Podawanie rysperydonu wiązało się z przeciętnym zwiększeniem masy ciała i wskaźnika masy ciała (BMI). Zmiany wzrostu stwierdzane w długoterminowych, otwartych badaniach rozszerzonych mieściły się w normach określonych dla danego wieku. Długotrwały wpływ rysperydonu na dojrzewanie płciowe i wzrost nie został wystarczająco zbadany.

Ze względu na możliwość wpływu dłużej trwającej hiperprolaktynemii na rozwój fizyczny i dojrzewanie płciowe dzieci i młodzieży, należy prowadzić regularną ocenę kliniczną stanu endokrynologicznego pacjenta, obejmującą pomiary wzrostu, masy ciała, dojrzewania płciowego, kontrolę występowania menstruacji i innych możliwych objawów prolaktynozależnych.

Wyniki małego obserwacyjnego badania przeprowadzonego po wprowadzeniu produktu do obrotu wykazały, że osoby w wieku od 8 do 16 lat narażone na działanie rysperydonu były o około 3,0 do 4,8 cm wyższe niż osoby, które stosowały inne leki przeciwpsycho­tyczne. W badaniu nie określono, czy ekspozycja na rysperydon miała jakikolwiek wpływ na ostateczną wysokość osób dorosłych, ani czy skutek ten był następstwem bezpośredniego działania rysperydonu na wzrost kości, czy wpływem samej choroby na wzrost kości, czy też wynikiem lepszej kontroli choroby, co skutkowało zwiększeniem wzrostu.

Podczas leczenia rysperydonem należy regularnie kontrolować występowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu.

Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży: patrz punkt 4.2.

Substancje pomocnicze

Tabletki powlekane zawierają laktozę. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy, nietolerancją galaktozy, galaktozemią lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Tabletki powlekane 2 mg zawierają żółcień pomarańczową (E110). Może wywołać reakcję alergiczną.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Leki wydłużające odstęp QT

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsycho­tycznych zalecana jest ostrożność podczas przepisywania rysperydonu jednocześnie z lekami wydłużającymi odstęp QT, np.: leki przeciwarytmiczne (np.: chinidyna, dyzopiramid, prokainamid, propafenon, amiodaron, sotalol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np.: amitryptylina), czteropierści­eniowe leki

przeciwdepresyjne (np.: maprotylina), niektóre leki przeciwhistaminowe, inne leki

przeciwpsycho­tyczne, niektóre leki przeciwmalaryczne (np.: chinina i meflochina), oraz z lekami powodującymi zaburzenia równowagi elektrolitowej (hipokaliemia, hipomagnezemia), bradykardię lub z lekami hamującymi metabolizm wątrobowy rysperydonu. Powyższa lista ma charakter informacyjny i nie jest listą wyczerpującą.

Leki działające ośrodkowo i alkohol

Rysperydon należy stosować z ostrożnością razem z innymi substancjami działającymi ośrodkowo, w szczególności produktami zawierającymi alkohol, opioidy, leki przeciwhistaminowe oraz benzodiazepiny – ze względu na zwiększone ryzyko sedacji.

Lewodopa i agoniści dopaminy

Rysperydon może antagonizować działanie lewodopy i innych agonistów dopaminergicznych. Jeśli to połączenie wydaje się konieczne, szczególnie w schyłkowej fazie choroby Parkinsona należy zastosować najmniejsze skuteczne dawki obu leków.

Leki działające hipotensyjnie

Paliperydon

Jednoczesne stosowanie doustne leku Risperidone Farmax z paliperydonem nie jest zalecane, ponieważ paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu i zastosowanie ich w skojarzeniu może prowadzić do dodatkowego narażenia na czynną frakcję przeciwpsycho­tyczną.

Interakcje farmakokinetyczne

Pokarm nie wpływa na wchłanianie leku Risperidone Farmax.

Rysperydon jest metabolizowany głównie z udziałem CYP2D6 i w mniejszym stopniu CYP3A4. Zarówno rysperydon i jego czynny metabolit 9-hydroksyrysperydon są substratami glikoproteiny P (Pgp). Substancje modyfikujące aktywność CYP2D6, lub substancje silnie hamujące lub indukujące aktywność CYP3A4 i (lub) P-gp, mogą wpływać na farmakokinetykę czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej rysperydonu.

Silne inhibitory CYP2D6

Jednoczesne stosowanie leku Risperidone Farmax z silnym inhibitorem CYP2D6 może prowadzić do zwiększenia w osoczu stężenia rysperydonu a w mniejszym stopniu czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej. Większe dawki silnego inhibitora CYP2D6 mogą zwiększać stężenie czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej rysperydonu (np. paroksetyna, patrz niżej). Oczekuje się, że inne inhibitory CYP2D6, takie jak chinidyna, mogą podobnie wpływać na stężenie rysperydonu. Należy ponownie ocenić dawkowanie leku Risperidone Farmax, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania paroksetyny, chinidyny czy innego silnego inhibitora CYP2D6 szczególnie w większych dawkach.

Inhibitory CYP3A4 i (lub) glikoproteiny P

Jednoczesne podawanie rysperydonu z silnym inhibitorem CYP3A4 i (lub) P-gp może znacząco zwiększyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej rysperydonu w osoczu. Lekarz powinien ponownie ocenić dawkowanie leku Risperidone Farmax, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania itrakonazolu lub innego silnego inhibitora CYP3A4 i (lub) P-gp.

Induktory CYP3A4 i (lub) glikoproteiny P

Jednoczesne podawanie rysperydonu z silnym induktorem CYP3A4 i (lub) P-gp może zmniejszyć stężenie czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej rysperydonu w osoczu. Należy ponownie ocenić dawkowanie leku Risperidone Farmax, podczas rozpoczynania lub kończenia jednoczesnego podawania karbamazepiny czy innego silnego induktora CYP3A4 i (lub) P-gp. Induktory CYP3A4 wykazują maksymalne działanie w zależności od czasu – ich maksymalne działanie może wystąpić co najmniej po 2 tygodniach po rozpoczęciu podawania. Podobnie, w razie zaprzestania ich stosowania, indukcja CYP3A4 może nie ustępować przynajmniej przez 2 tygodnie.

Leki silnie wiążące się z białkami

Nie stwierdza się istotnego klinicznie wypierania leków z białek osocza, gdy rysperydon przyjmuje się jednocześnie z lekami silnie wiążącymi się białkami. W razie skojarzonego stosowania leków, należy zapoznać się z charakterystykami odpowiednich produktów leczniczych w celu poznania szlaków metabolizmu i możliwej konieczności dostosowania dawki.

Dzieci i młodzież

Badania interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Nie wiadomo czy wyniki tych badań mają znaczenie u dzieci i młodzieży.

Jednoczesne stosowanie leków psychostymulujących (np.: metylofenidatu) z rysperydonem u dzieci i młodzieży nie wpływa na farmakokinetykę ani skuteczność rysperydonu.

Przykłady

Poniżej wymieniono przykłady leków, które mogą wykazywać interakcje z rysperydonem lub nie wykazują interakcji z rysperydonem:

Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę rysperydonu

Antybiotyki:

Antycholinoes­terazy:

Leki przeciwpadaczkowe:

Leki przeciwgrzybicze:

Leki przeciwpsycho­tyczne:

Leki przeciwwirusowe:

Leki beta-adrenolityczne:

Inhibitory kanałów wapniowych:

Leki żołądkowo-jelitowe:

Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne:

Wpływ rysperydonu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych

Leki przeciwpadaczkowe:

Leki przeciwpsycho­tyczne:

Glikozydy naparstnicy:

Lit:

Jednoczesne stosowanie rysperydonu z fUrosemidem

4.6 wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania rysperydonu u kobiet w okresie ciąży.

W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono działania teratogennego rysperydonu, lecz stwierdzano innego rodzaju działania toksyczne na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane.

Noworodki, które były narażone na działanie leków przeciwpsycho­tycznych (w tym rysperydonu) podczas trzeciego trymestru ciąży są w grupie ryzyka działań niepożądanych, w tym zaburzeń pozapiramidowych i (lub) objawów odstawiennych o różnym nasileniu i czasie trwania po porodzie. Obserwowano pobudzenie, wzmożone napięcie, obniżone napięcie, drżenie, senność, zespół zaburzeń oddechowych lub zaburzenia związane z karmieniem. W związku z powyższym noworodki powinny być uważnie monitorowane.

Leku Risperidone Farmaxnie należy stosować w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne.W przypadku konieczności przerwania leczenia rysperydonem w okresie ciąży, nie należy przerywać leczenia gwałtownie.

Karmienie piersią

W badaniach przeprowadzanych na zwierzętach stwierdzono przenikanie rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu do mleka. Wykazano również, że rysperydon i 9-hydroksyrysperydon także przenikają w małych ilościach do mleka kobiet karmiących piersią. Brak danych dotyczących działań niepożądanych występujących u niemowląt karmionych piersią. Dlatego należy rozważyć stosunek korzyści z karmienia piersią do potencjalnego ryzyka dla dziecka.

Płodność

Jak w przypadku innych leków będących antagonistami receptorów D2, lek Risperidone Farmax zwiększa stężenie prolaktyny. Hiperprolaktynemia może hamować wytwarzanie GnRHw podwzgórzu, co powoduje zmniejszenie wydzielania gonadotropin w przysadce. To z kolei, na skutek zaburzeń steroidogenezy w gonadach, może hamować czynności rozrodcze zarówno u kobiet jak i u mężczyzn.

Nie stwierdzono takich działań w badaniach przedklinicznych.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń

Lek Risperidone Farmaxmoże mieć niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, ze względu na potencjalne oddziaływanie na układ nerwowy i zaburzenia wzroku (patrz punkt 4.8). Dlatego pacjentom powinno się doradzać powstrzymanie się od prowadzenia samochodu lub obsługiwania maszyn do czasu, kiedy zostanie poznana ich indywidualna wrażliwość na lek.

4.8 działania niepożądane

Najczęściej zgłaszane zdarzenia niepożądane (częstość występowania > 10%) to: parkinsonizm, sedacja/senność, ból głowy oraz bezsenność.

Działania niepożądane zależne od dawki obejmują parkinsonizm oraz akatyzję.

Poniżej podano wszystkie działania niepożądane zgłoszone w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu leku do obrotu. Użyte zostały następujące określenia odnoszące się do częstości występowania: bardzo często (>1/10), często (>1/100 do < 1/10), niezbyt często (>1/1000 do < 1/100), rzadko (>1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000).

W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Częstość

bardzo często

często

niezbyt często

rzadko

bardzo rzadko

Zakażenia i zarażenia pasożytne

zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych zapalenie zatok, zapalenie dróg moczowych, zakażenie uszu, grypa

zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie pęcherza, zakażenie oka, zapalenie migdałków, cellulit, grzybica paznokci zakażenie miej scowe, zakażenie wirusowe, zapalenie skóry wywołane przez roztocza

zakażenie

a Hiperprolaktynemia może w niektórych przypadkach prowadzić do ginekomastii, zaburzeń menstruacji, braku miesiączki, mlekotoku.

b W kontrolowanych placebo stwierdzono diabetes mellitus u 0,18 % pacjentów leczonych

rysperydonem w porównaniu do 0,11 % pacjentów, którym podawano placebo. Ogółem występowanie cukrzycy w wszystkich badaniach klinicznych u pacjentów leczonych rysperydonem wynosi 0,43 %. cNie obserwowano w badaniach klinicznychz rysperydonem, lecz po wprowadzeniu leku do obrotu.

d Zespół pozapiramidowy może się objawiać: parkinsonizmem (zwiększone wydzielanie śliny, zesztywnienie mięśni szkieletowych, parkinsonizm, ślinienie się, objaw koła zębatego w parkinsonizmie, bradykinezja, hipokinezja, maskowata twarz, napięcie mięśni, akineza, sztywność karku, sztywność mięśni, chód parkinsonowski i nieprawidłowy odruch z gładzizny czoła), akatyzją (akatyzja, niepokój ruchowy, hyperkinezja i zespół niespokojnych nóg), drżeniem, dyskinezą (dyskineza, drganie mięśni, choreoatetoza, atetoza i drgawki kloniczne mięśni), dystonią.

Dystonia obejmuje tu dystonię, skurcze mięśni, zwiększone napięcie mięśni, kręcz szyi, mimowolne skurcze mięśni, przykurcz mięśni, kurcz powiek, rotacyjne ruchy gałki ocznej, porażenie języka, skurcze mięśni twarzy, skurcz krtani, miotonię, opistotonus , skurcz mięśni ust i gardła, pleurototonus , skurcz języka, szczękościsk. Drżenie obejmuje tu drżenie i spoczynkowe drżenie w chorobie Parkinsona. Należy zauważyć, że wymieniono szeroki zakres objawów, które niekoniecznie muszą mieć podłoże pozapiramidowe.

Działania niepożądane obserwowane u preparatów zawierających paliperydon

Paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu, dlatego działania niepożądane obu substancji (podanie doustne czy w postaci zastrzyków) są podobne. Oprócz wyżej wymienionych działań niepożądanych obserwowano podczas stosowania preparatów zawierających paliperydon również następujące działania niepożądane. Te działania można także przewidywać stosując lek Risperidone Farmax.

Zaburzenia serca: zespół posturalnej tachykardii ortostatycznej

Oddziaływania związane z grupą leków

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsycho­tycznych stwierdzano bardzo rzadkie przypadki wydłużenia odstępu QT po wprowadzeniu rysperydonu do obrotu. Innymi związanymi z klasą leków działaniami na serce, opisywanymi dla leków przeciwpsycho­tycznych w przypadku których występuje wydłużenie odcinka QT są: arytmia komorowa, migotanie komór, tachykardia komorowa, nagła śmierć, zatrzymanie akcji serca i częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes.

Żylne choroby zakrzepowo-zatorowe

Podczas stosowania leków przeciwpsycho­tycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, przypadki zatorowości płucnej oraz zakrzepicy żył głębokich (częstość występowania objawów nie jest znana).

Zwiększenie masy ciała

Na podstawie połączonych danych pochodzących z trwających 6 do 8 tygodni badań kontrolowanych placebo określano stosunek ilościowy dorosłych pacjentów ze schizofrenią poddawanych terapii z zastosowaniem rysperydonu i placebo, spełniających kryterium zwiększenia masy ciała o >7% masy początkowej. Stwierdzono występowanie statystycznie istotnego zwiększenia liczby przypadków zwiększenia masy ciała w grupie otrzymującej rysperydon (18%), w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (9%).

Analizując połączone dane z kontrolowanych placebo, trwających 3 tygodnie badań z udziałem dorosłych pacjentów z ostrą manią, częstość występowania zwiększenia masy ciała >7% w momencie zakończenia badania była porównywalna dla grup otrzymujących rysperydon (2,5%) oraz grup otrzymujących placebo (2,4%) i był nieznacznie większy w aktywnej grupie kontrolnej (3,5%).

W populacji dzieci i młodzieży wykazujących zaburzenia zachowania i inne zachowania destrukcyjne, w badaniach długoterminowych stwierdzono zwiększenie masy ciała o średnio 7,3 kg po 12 miesiącach terapii. Oczekiwane zwiększenie masy ciała u zdrowych dzieci w wieku od 5 do 12 lat wynosi 3 do 5 kg rocznie. W wieku od 12 do 16 lat, u dziewcząt utrzymuje się tempo zwiększania masy ciała wynoszące od 3 do 5 kg rocznie, podczas gdy u chłopców masa zwiększa się o około 5 kg rocznie.

Dodatkowe informacje dotyczące populacji specjalnych

Niepożądane działania produktu leczniczego obserwowane częściej u pacjentów w podeszłym wieku z demencją lub u dzieci, w porównaniu z populacją osób dorosłych, opisano poniżej:

Osoby w podeszłym wieku z otępieniem

Przemijające napady niedokrwienne oraz zdarzenia mózgowo-naczyniowe były działaniami niepożądanymi opisywanymi w badaniach klinicznych. U pacjentów w podeszłym wieku z demencją występowały one odpowiednio z częstością 1,4% i 1,5%. Dodatkowo opisywano występowanie następujących działań niepożądanych z częstością co najmniej dwukrotnie większą niż w innych populacjach osób dorosłych i wynoszącą >5%: zakażenia dróg moczowych, obrzęk obwodowy, letarg i kaszel.

Dzieci i młodzież

Jest ogólnie przyjęte, że rodzaje działań niepożądanych u dzieci są podobne do działań zaobserwowanych u dorosłych.U dzi­eci (w wieku od 5 do 17 lat) opisywano następujące działania niepożądane występujące z częstością >5% i co najmniej dwa razy częściej niż w badaniach klinicznych u osób dorosłych: senność, uspokojenie, zmęczenie, ból głowy, wzmożone łaknienie, wymioty, zakażenie górnych dróg oddechowych, obrzęk błony śluzowej nosa, ból brzucha, zawroty głowy, kaszel, gorączkę, drżenie, biegunkę i mimowolne oddawanie moczu.

Wpływ długoterminowej terapii rysperydonem na dojrzewanie seksualne i wzrost szczegółowo nie badano (patrz. punkt 4.4, Dzieci i młodzież).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C 02–222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

e-mail:

4.9 przedawkowanie

Objawy

Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania były na ogół nadmiernie nasilonymi wynikami farmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardia, niedociśnienie oraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT i drgawki. Opisywano występowanie torsade de pointes w związku z jednoczesnym przedawkowaniem rysperydonu i paroksetyny.

W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wielomalekami jednocześnie.

Leczenie

Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednie natlenienie i wentylację. Należy rozważyć wykonanie płukania żołądka (gdy pacjent jest nieprzytomny, pozaintubowaniu) oraz podanie węgla aktywowanego ze środkami przeczyszczającym, i jedynie w przypadku, gdy od przyjęcia leku nie upłynęła godzina. Natychmiast należy rozpocząć monitorowanie czynności układu krążenia z ciągłym zapisem elektrokardio­graficznym, w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu.

Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylnie podawane płyny i (lub) leki sympatykomime­tyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów pozapiramidowych należy zastosować leki antycholinergiczne. Należy dokładnie obserwować pacjenta i monitorować parametry życiowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.

5. właściwości farmakologiczne

5.1 właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterape­utyczna: Inne leki przeciwpsychotyczne , Kod ATC: N05A X 08

Mechanizm działania

Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o unikatowych właściwościach­.Charakteryzu­je się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT2 i dopaminergicznych D2. Rysperydon wiąże się również z receptorami alfa-1-adrenergicznymi i, z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminowymi H1 i receptorami a-2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. Pomimo tego, że rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D2, co wiąże się z korzystnym wpływem na wytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołuje katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne na receptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywne i zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.

Działania farmakodynamiczne

Skuteczność kliniczna

Schizofrenia

Skuteczność rysperydonu w krótkoterminowej terapii schizofrenii stwierdzono w czterech badaniachtrwających od 4 do 8 tygodni, które obejmowały ponad 2500 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla schizofrenii. W 6-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu, w którym stopniowo zwiększano dawki do 10 mg/dobę (podawane dwa razy na dobę), stwierdzono, że rysperydon był bardziej skuteczny niż placebo wg oceny w skali Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS). W 8-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu z zastosowaniem czterech stałych dawek rysperydon (2, 6, 10 i 16 mg na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono, że wszystkie cztery grupy wykazują lepsze wyniki w skali Positive and Negative Syndrome Scale (PANSS) w porównaniu z placebo. W 8-tygodniowym badaniu dotyczącym porównania dawek z zastosowaniem pięciu stałych dawek rysperydonu (1, 4, 8, 12 i 16 na dobę, podawanych dwa razy na dobę), stwierdzono lepsze wyniki w skali PANSS dla grup otrzymujących dawki 4, 8 i 16 mg na dobę w porównaniu z grupą otrzymującą 1 mg rysperydonu na dobę. W 4-tygodniowym, kontrolowanym placebo badaniu dotyczącym porównania dawek, przeprowadzonym z zastosowaniem dwóch stałych dawek rysperydonu (4 i 8 mg na dobę, podawanych raz na dobę), obie grupy uzyskały lepsze wyniki w skali PANSS w porównaniu z placebo, łącznie z całkowitym wynikiem PANSS i miarą odpowiedzi (>20% zmniejszenia całkowitego wyniku PANSS). W ramach dłuższego badania, dorosłych pacjentów leczonych ambulatoryjnie spełniających w większości kryteria DSM-IV dla schizofrenii, i klinicznie stabilnych od co najmniej 4 tygodni w okresie przyjmowania leków przeciwpsycho­tycznych, randomizowano do grup otrzymujących 2 mg do 8 mg na dobę rysperydonu lub haloperydolu i przez 1 do 2 lat prowadzono obserwacje czy nie występują nawroty choroby. U pacjentów przyjmujących rysperydon stwierdzono znacząco dłuższy okres do wystąpienia nawrotu, w porównaniu z pacjentami otrzymującymi haloperydol.

Epizody maniakalne w przebiegu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych

Skuteczność monoterapii ostrych epizodów manii związanych z zaburzeniem dwubiegunowym typu I z zastosowaniem rysperydonu wykazano w trzech badaniach z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo, przeprowadzonych na około 820 pacjentach z zaburzeniami dwubiegunowymi typu I, w oparciu o kryteria DSM-IV. W badaniach tych wykazano, że rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę (dawka początkowa 3 mg w dwóch badaniach i 2 mg jednym badaniu) był znacząco bardziej skuteczny od placebo w odniesieniu do wcześniej ustalonego punktu końcowego, tzn. zmiany w stosunku do wyniku początkowego w skali Young Mania Rating Scale (YMRS) w 3. tygodniu. Wtórne wyniki skuteczności były ogólnie zgodne z wynikami pierwotnymi. Odsetek pacjentów, u których po 3 tygodniach zanotowano zmniejszenie o >50% łącznego wyniku YMRS w stosunku do wyniku początkowego był znacząco większy dla rysperydonu niż dla placebo. W jednym z badań stworzono grupę otrzymującą haloperydol, oraz zastosowano 9-tygodniową, fazę podtrzymującą z podwójnie ślepą próbą. Skuteczność została zachowana przez cały 9-tygodniowy okres terapii podtrzymującej. Zmiana w stosunku do wyniku początkowego w skali YMRS postępowała w trakcie badania i była w tygodniu 12 porównywalna dla rysperydonu i haloperydolu.

Skuteczność rysperydonu podawanego ze środkami stabilizującymi nastrój, w leczeniu ostrej manii wykazano w dwóch, trwających 3 tygodnie, badaniach z podwójnie ślepą próbą, obejmujących około 300 pacjentów spełniających kryteria DSM-IV dla zaburzeń dwubiegunowych typu I. W jednym 3-tygodniowym badaniu stwierdzono, że rysperydon w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę, z dawką początkową wynoszącą 2 mg na dobę podawaną z litem lub walproinianem, zapewniał osiąganie lepszego wyniku niż podawanie samego litu lub walproinianu, w odniesieniu do określonego wcześniej punktu końcowego, tzn. zmiany całkowitego wyniku w skali YMRS w tygodniu 3 względem wartości początkowej. W drugim, trwającym trzy tygodnie badaniu, rysperydon podawany w dawce od 1 mg do 6 mg na dobę (z początkową dawką 2 mg/dobę) w skojarzeniu z litem, walproinianem lub karbamazepiną nie okazał się skuteczniejszy niż sam lit, walproinian lub karbamazepina w obniżaniu wyniku w skali YMRS. Możliwym wyjaśnieniem niepowodzenia tego badania jest indukcja klirensu rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu pod wpływem karbamazepiny, co prowadzi do mniejszych niż terapeutyczne stężeń rysperydonu i 9-hydroksyryspe­rydonu. Gdy w analizie post-hoc wykluczono grupę karbamazepinową, rysperydon w skojarzeniu z litem i walproinianem zapewniał większe obniżenie wyniku w skali YMRS, w porównaniu z działaniem samego litu lub walproinianu.

Uporczywa agresja u pacjentów z otępieniem

Skuteczność rysperydonu w leczeniu Behawioralnych i Psychologicznych Objawów Demencji (ang. Behavioral and Psychological Symptoms of Dementia – BPSD), obejmujących zaburzenia zachowania, takie jak: agresja, pobudzenie, psychoza, nadmierna aktywność i zaburzenia afektywne, wykazano w trzech kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbąprzeprowad­zonych z udziałem 1150 pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego. W jednym z badań zastosowano stałe dawki rysperydonu wynoszące 0,5, 1 i 2 mg na dobę. W dwóch badaniach z dostosowywaną dawką, podawano rysperydon w dawkach od 0,5 mg do 4 mg na dobę oraz odpowiednio od 0,5 mg do 2 mg na dobę. Stwierdzono statystycznie istotną i klinicznie znaczącą skuteczność rysperydonu w leczeniu agresji, i mniej znaczną w leczeniu pobudzenia i psychozy u pacjentów w podeszłym wieku z demencją (wg pomiarów w skali Behavioural Pathology In Alzheimer’s Disease Rating Scale [BEGAVE-AD] i Cohen-Mansfield Agitation Inventory [CMAI]).Działanie terapeutyczne rysperydonu było niezależne od wyniku w skali Mini-Mental State Ex amination (MMSE)(a w konsekwencji od zaawansowania demencji) od uspokajających właściwości rysperydonu, od obecności lub braku psychozy, od typu demencji – związanej z chorobą Alzheimera, naczyniowej lub mieszanej (patrz także punkt 4.4).

Dzieci i młodzież

Zaburzenia zachowania

Skuteczność rysperydonu w krótkoterminowym leczeniu zachowań destrukcyjnych (DBD) wykazano w dwóch kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą przeprowadzonych z udziałem 240 pacjentów w wieku od 5 do 12 lat, z diagnozą zaburzeń zachowania wg kryteriów DSM-IV oraz graniczną funkcją intelektualną lub łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem zdolności uczenia się i (lub) upośledzeniem psychicznym. W tych dwóch badaniach stwierdzono, że rysperydon w dawkach od 0,02 do 0,06 mg/kg mc. na dobę był znacznie skuteczniejszy od placebo w odniesieniu do osiągania pierwotnego punktu końcowego, tzn. zmiany wyniku w podskali Conduct Problem skali Nisonger-Child Behaviour Rating Form (N-CBRF) względem wartości początkowej w tygodniu 6.

5.2 właściwości farmakokinetyczne

Rysperydon jest metabolizowany do 9-hydroksyryspe­rydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu (patrz Biotransformacja i wydalanie).

Wchłanianie

Rysperydon jest po podaniu doustnym całkowicie wchłaniany i w ciągu 1 do 2 godzin osiąga maksymalne stężenie w osoczu krwi. Bezwzględna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym wynosi 70% (CV=25%). Względna dostępność biologiczna rysperydonu po podaniu doustnym, uwolnionego z tabletki wynosi 94% (CV=10%) w porównaniu z roztworem.

Obecność pokarmu nie wpływa na wchłanianie leku, dlatego rysperydon może być podawany w trakcie posiłków lub pomiędzy posiłkami. Stan stacjonarny rysperydonu występuje u większości pacjentów w ciągu jednego dnia. Stan stacjonarny 9-hydroksyrysperydonu występuje po upływie 4 do 5 dni stosowania.

Dystrybucja

Dystrybucja rysperydonu przebiega szybko. Objętość dystrybucji wynosi 1 do 2 l/kg.

W osoczu krwi rysperydon wiąże się z albuminami i kwaśną alfa-1-glikoproteiną.

Rysperydon w osoczu krwi jest związany z białkami w 90%, a 9-hydroksyrysperydon w 77%.

Metabolizm i eliminacja Rysperydon jest metabolizowany przez CYP 2D6 do 9-hydroksyryspe­rydonu, który ma podobne właściwości farmakologiczne do właściwości rysperydonu. Rysperydon i 9-hydroksyrysperydon tworzą czynną frakcję przeciwpsycho­tyczną. CYP 2D6 podlega polimorfizmowi genetycznemu. Osoby intensywnie metabolizujące z udziałem CYP 2D6 szybko przekształcają rysperydon w 9-hydroksyrysperydon, podczas gdy osoby słabo metabolizujące z udziałem CYP 2D6 przekształcają go znacznie wolniej. Chociaż u osób intensywnie metabolizujących jest mniejsze stężenie rysperydonu, a większe stężenie 9-hydroksyrysperydonu niż u osób słabo metabolizujących, to farmakokinetyki rysperydonu i 9-hydroksyrysperydonu łącznie (tzw. czynna frakcja przeciwpsycho­tyczna), po podaniu dawki jednorazowej i wielokrotnych dawkach są podobne w obu populacjach.

Inną ścieżką metaboliczną rysperydonu jest N-dealkilacja. Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że rysperydon w klinicznie istotnych stężeniach nie hamuje znacząco metabolizmu leków ulegających przemianom katalizowanym przez izoenzymy cytochromu P450, w tym CYP 1A2, CYP 2A6, CYP 2C8/9/10, CYP 2D6, CYP 2E1, CYP 3A4 i CYP 3A5. W okresie tygodnia od chwili podania, 70% dawki jest wydalane z moczem, a 14% z kałem. W moczu, rysperydon oraz 9-hydroksyrysperydon reprezentuje 35–45% dawki. Pozostała część to nieaktywne metabolity. Po podaniu doustnym pacjentom z psychozami, okres półtrwania rysperydonu wynosi około 3 godzin. Okres półtrwania 9-hydroksyrysperydonu i czynnej frakcji o działaniu przeciwpsycho­tycznym wynosi 24 godziny.

Liniowość

Stężenie rysperydonu w osoczu krwi w zakresie dawek terapeutycznych wykazuje zależność proporcjonalną do dawki.

Osoby w podeszłym wieku, osoby z niewydolnością wątroby lub nerek

Badania dotyczące jednorazowej dawki wykazały większe stężenia w osoczu o średnio 43%, dłuższy okres półtrwania o 38% i zmniejszenie o 30% klirensu czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej u pacjentów w podeszłym wieku. Większe stężenia czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej i zmniejszenie klirensu czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej o około 60% obserwowano u pacjentów z niewydolnością nerek. Stężenie rysperydonu w osoczu krwi u pacjentów z niewydolnością wątroby było prawidłowe, jednakże średnie stężenie wolnej frakcji rysperydonu zwiększyło się u tych pacjentów o około 35%.

Dzieci i młodzież

U dzieci, właściwości farmakokinetyczne rysperydonu, 9-hydroksyrysperydonu oraz czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej są zbliżone do właściwości farmakokinetycznych u osób dorosłych.

Płeć, rasa, palenie tytoniu

Analiza farmakokinetyki w populacji nie ujawniła istnienia jakiejkolwiek zależnej od płci, rasy, czy palenia tytoniu różnicy farmakokinetyki rysperydonu lub czynnej frakcji przeciwpsycho­tycznej po podaniu rysperydonu.

5.3 przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach dotyczących (pod)przewlekłej toksyczności, przeprowadzonych na niedojrzałych płciowo szczurach i psach, zaobserwowano zależne od dawki działanie na gruczoły piersiowe i układ rozrodczy u samców i samic. Działania te wynikały ze zwiększonych stężeń prolaktyny w surowicy krwi, na skutek zablokowania receptora dopaminergicznego D2 przez rysperydon. W dodatku badania na kulturach tkankowych sugerują, że rozwój komórek w ludzkich guzach piersi może być stymulowany przez prolaktynę. Rysperydon nie miał działania uszkadzającego płód u szczura i królika. W badaniach nad wpływem rysperydonu na rozmnażanie u szczurów, działania niepożądane dotyczyły zachowań rodziców podczas kojarzenia się w pary oraz masy urodzeniowej i przeżywalności potomstwa. U szczurów ekspozycja na rysperydon w okresie płodowym wiązała się z deficytami funkcji poznawczych u zwierząt dorosłych. Inne środki będące antagonistami dopaminy, podane ciężarnym zwierzętom, negatywnie oddziaływały na uczenie się i rozwój motoryczny potomstwa. W badaniach działania Rysperydon nie wykazywał działania genotoksycznego w szeregu testów. W badaniach nad działaniem rakotwórczym rysperydonu u szczurów i myszy obserwowano powiększenie gruczolaka przysadki (mysz), gruczolaka trzustki (szczur), gruczolaka gruczołów mlecznych (oba gatunki). Guzy te można powiązać z przedłużającym się antagonizmem rysperydonu względem dopaminy D2 i hiperprolak­tynemią. Znaczenie tych obserwacji dotyczących gryzoni dla ryzyka stosowania leku u ludzi jest nieznane. Modele zwierzęce in vitro i in vivo wykazały, że duże dawki rysperydonu mogą powodować wydłużenie odstępu QT, teoretycznie zwiększającego u pacjentów ryzyko częstoskurczu komorowego typu torsade de pointes.

6. dane farmaceutyczne

6.1 wykaz substancji pomocniczych

Tabletki powlekane:

Rdzeń tabletki:

Laktoza j ednowodna

Skrobia kukurydziana

Celuloza mikrokrystaliczna (Avicel PH 101 i Avicel PH 102)

Hypromeloza (5 cps)

Sodu laurylosiarczan

Krzemionka koloidalna bezwodna

Magnezu stearynian.

Otoczka tabletki:

Hypromeloza (5 cps i 15 cps)

Glikol propylenowy

Tytanu dwutlenek

Talk

Żółcień pomarańczowa (E 110) tylko tabletki powlekane 2 mg

Żółcień chinolinowa (E 104) tylko tabletki powlekane 3 mg

6.2 niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Brak szczególnych wymagań przy przechowywaniu.

6.5 rodzaj i zawartość opakowania

Lek Risperidone Farmax jest dostępny w blistrach PVC/LDPE/PVDC­/Aluminium.

Wielkość opakowania 20 i 60 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą się znajdować w obrocie.

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwaniai przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Brak szczególnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. podmiot odpowiedzialny posiadający pozwolenie na dopuszczeniedo obrotu

Neuraxpharm Bohemia s.r.o.

náměstí Republiky 1078/1

110 00 Praha 1 – Nové Město Republika Czeska

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

22384, 22385, 22386

9. data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu i data przedłużenia pozwolenia

07.04.2015

Więcej informacji o leku Risperidone Farmax 3 mg

Sposób podawania Risperidone Farmax 3 mg : tabletki powlekane
Opakowanie: 60 tabl.\n20 tabl.
Numer GTIN: 05909991213114\n05909991213107
Numer pozwolenia: 22386
Data ważności pozwolenia: 2019-11-18
Wytwórca:
Neuraxpharm Bohemia s.r.o.